Κάποτε θα συνέβαινε κι αυτό. Χτες έκλεισε ένα σχολείο στο Αγρίνιο από τα μπινελίκια που ήταν γραμμένα πάνω του. Καινούριο σχολείο, καλό σχολείο. Τόσο καλό που…προκαλεί. Διότι τα σχολεία μας, τα πανεπιστήμια, οι χώροι που μαζεύονται παιδιά δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι έτσι. Δεν είναι ψυχιατρεία που έχει πει και μια ψυχή, να θες να είναι λευκά και άσπιλα. Πρέπει να έχουν συνθήματα, γκράφιτι που είναι πια μουτζούρες ή υπογραφές, βρισιές, πολιτικά νοήματα, καρκίνους, κουφάλες, σεξ και βία, μανάδες, μπατσοσχολές, κλωτσιές, γουρούνια, αδέρφια μας και υψηλά ιδανικά.
Το 10ο δημοτικό σηματοδότησε μια αλλαγή σελίδας από την απόφαση να κλείσει να μη φαίνεται η ασχήμια, να μην γίνεται βίαιη η ψυχή 8χρονων. Δε πρόκειται βέβαια να γίνει αφορμή να εξαλειφθεί το φαινόμενο, όχι γιατί έχουμε κακά παιδιά, αλλά διότι στην τελική τους τοίχους σαν πεδίο έκφρασης ιδεών -αλλά και απειλών- δεν τους πρωτοχρησιμοποίησαν τα παιδιά. Αυτά ότι βρήκαν, αναπαρήγαγαν. Το βλέπεις και στο φέρσιμό τους, ακόμα και στο ενδυματολογικό πρότυπο που έχουν. Να χαθούν θέλουν πίσω από ένα ρούχο που κρύβει το πρόσωπο θέλουν και να πουν ότι πιο προκλητικό γίνεται.
Και δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο να πρέπει να παραγγείλει ο εισαγγελέας έρευνες στα σχολεία που θα φέρουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιζητούν. Οι μόνοι που πρέπει να απολογηθούν είναι εκείνοι που ήξεραν τι σημαίνει να προσβάλλεις την αξιοπρέπεια άλλων ανώνυμα και έλεγαν στα παιδιά ότι αυτό είναι από μαγκιά έως θεμελιώδης ελευθερία.
Γ.Σ.