Δυο στιγμιότυπα από καφενείο στο ΟΣΦΠ-Παναιτωλικός
Μια μοναδική εμπειρία-κυρίες και κύριοι και αγαπητά μου παιδιά-ζήσαμε το Σάββατο το βράδυ(για πολλοστή φορά) εδώ στο πανέμορφο Αγρίνιο. Όποιος μάλιστα την έζησε μέσα από κάποιο από τα λεγόμενα λαϊκά καφενεία, όπου όλο και κάποια κουβέντα παραπάνω ακούγεται καθώς είναι όλοι γνωστοί με όλους, έχει να το λέει πόσο τελικά δίκαιες και κιμπάρικες είναι οι νίκες σε βάρος του Παναιτωλικού. Όπως και πόσο ήθος έχουμε διδαχτεί όλοι, από πολύ παλιά, αλλά-γιατί να το κρύψομεν άλλωστε-κυρίως από την εποχή που η μπάλα έπαψε να είναι μόνο μέσο αποβλάκωσης των μαζών, αλλά και μέσο κονόμας. Διότι καλοί μου άνθρωποι δεν είναι μόνο το Στοίχημα(για το οποίο έχει φάει μαχαιριές δημοσιογράφος και έχουν ανατιναχτεί σπίτια και αυτοκίνητα διαιτητών), δεν είναι μόνο τα φράγκα από το Τσάμπιονς Λίγκ, ήταν και η διαπλοκή των εθνικών προμηθευτών και όσων έπαιρναν μέσω πίεσης από τη μπάλα λεφτά με το έτσι θέλω από τον κρατικό κορβανά.
Δεν επιθυμώ να επαναλάβω γνωστά και χιλιοειπωμένα πράγματα για το πώς φτάσαμε ως εδώ στο αθλητικό σκέλος που, για μένα, είναι το ίδιο όπως φτάσαμε και στην οικονομία ή στην απόφαση κόλαφο για την Ελλάδα που θα βγει αύριο από τη Χάγη για τη διένεξη Ελλάδας και Μακεδονίας Σλάβων και Αλβανών(2/3 οι μεν, 1/3 οι δε, στο κράτος που πριν τον Τίτο λεγόταν Βαρντάρσκα Μπανοβίνα).
Είδα τον αγώνα ΟΣΦΠ-Παναιτωλικός σε ένα καφενείο μαζί με κάποιους που δεν έκρυβαν ότι και σε αυτό το ματς ήταν με τον πρώτο. Δεν είναι κακό, όλοι μας (για να μην κρυβόμαστε) ήμασταν και είμαστε και με κάποιες από τις μεγάλες ομάδες και αυτό θα αλλάξει μόνο μετά από διαρκείς επιτυχίες του Παναιτωλικού ή μετά από ένα άλλου είδους δέσιμο που μπορεί να φέρει η συνεχής αδικία, για παράδειγμα. Γιατί οι παλιές αγάπες δεν ξεριζώνονται εύκολα. Εδώ κάποιοι ήμασταν κατά βάθος με τη Σοβιετική Ένωση στον περίφημο τελικό του ευρωμπάσκετ στην Αθήνα το ’87…
Όμως θέλω να μεταφέρω δύο καθαρά Αγρινιώτικα περιστατικά κατά τη διάρκεια του αγώνα. Το πρώτο από ένα οπαδό του ΟΣΦΠ που καθόταν λίγα μέτρα μακριά μου: Αφού τα είδε όλα και πλέον είχαν τελειώσει όλα τα επιχειρήματα για την πριονοκορδέλα που περνούσε ο Παναιτωλικός, έβαλε το κεφάλι κάτω και δήλωσε: «καλά ρε π…, μου πως θα πάμε αύριο για δουλειά ΠΑΛΙ;». Αυτό το πάλι λέει πολλά…
Και το δεύτερο είναι αθυρόστομο(και να με συγχωρήσετε), έχει κατάρα μέσα, είναι καθαρά αγρινιώτικο μπινελίκι αλλά δείχνει και πολλά. Λέει λοιπόν λίγα μέτρα μακριά μου ένας Παναιτωλικός, που έχει δει το ριπλέι με τον Τζεμπούρ να φεύγει από…κανονική θέση οφσάιντ πέντε μέτρα και να ξεχύνεται με το μάτι το τσακίρικο και το πολυβόλο του τρομοκράτη προς τον Μπλάζιτς: «Ρε επόπτα(!), γ…τα βαμπάκια(!) που θα σ’ βάλνε στα αυτιά όταν σε θάψνε»!
Και εκεί νομίζω ότι δικαιώθηκε ο πρόεδρας που είπε το περίφημο: «Κερδίσαμε δίκαια». Ευτυχώς που δεν έγινε κανένα «έγκλημα κατά της Ελλάδας» δηλαδή και μπορέσαμε όλοι και «διδαχτήκαμε ήθος»!
Γ.Συμψηρής