Υπάρχουν κάποιες στιγμές που διαβάζεις επιτέλους κάτι που τα λέει όλα. Μα όλα. Και καλό είναι να το προβάλεις. Μέσα στα παράλογα που ακούμε και βλέπουμε αυτές τις μέρες και που θα δούμε ακόμα περισσότερα έτσι και πάμε-καθώς φαίνεται-σε εκλογές, μάθαμε επιτέλους την λεπτή κόκκινη γραμμή που ορίζει την παλαβομάρα από την λογική. Μάθαμε γιατί τελικά δεν είναι ζήτημα ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι καν θέμα κοσμοθεωρίας.
Αντί άλλου θέματος, τοπικού ή γενικού πρέπει σήμερα να σας προτείνουμε να διαβάσετε ετούτο το κείμενο: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=41323. Λέγεται «Οι νεκροί του Ιδιωτικού Τομέα» και το έχει γράψει ο Γιώργος Στρατόπουλος οικονομολόγος με PhD στη Θεωρητική Φυσική. Ναι, έχει γραφτεί στο…συστημικό και…φιλελέ protagon.gr που πολλοί το ταυτίζουν και με ιδέες… ποταμίσιες. Τι να κάνουμε, συμβαίνουν κι αυτά.
Επιχειρεί για πρώτη φορά να κάνει μια αναγωγή στο πόσοι έχουν πεθάνει από τον Ιδιωτικό Τομέα βάσει του σκεπτικού της Ζωής, της Ραχήλ και των υπολοίπων που ετοιμάζουν μνήμη στους «πεσόντες της ΕΡΤ»! Τι, μη μου πείτε ότι δεν το ξέρετε… Ούτε εγώ το ήξερα είναι αλήθεια. Έχουν βγει κάποια κριτήρια βάσει των οποίων 18 απολυμένοι από την ΕΡΤ, αφότου όταν έπεσε «το μαύρο», θεωρείται ότι πέθαναν από προβλήματα υγείας, τροχαία δυστυχήματα κλπ. Και οι οποίοι, όπως θα διαβάστε και στο κείμενο, επιχειρείται να τιμηθούν με κάποιο τρόπο ως «πεσόντες» που θα φέρουν την ιστορική μνήμη των «νεκρών της ΕΡΤ», περίπου όπως οι νεκροί κάποιας μάχης ή οι νεκροί του Πολυτεχνείου…
Το κείμενο λοιπόν αυτό, δείχνοντας τον δρόμο για πρώτη φορά, δεν κάθεται να αντιπαρατεθεί με αυτόν τον τρόπο σκέψης. Μόνο κανα δυο φορές κάνει αναφορά στους νεκρούς της Μαρφίν που περιέργως κανένας δεν θεωρεί πεσόντες εν ώρα καθήκοντος αν και πέθαναν μέσα στη δουλειά τους! (Θα μου πεις εδώ δεν έχουν κάνει άλλα κι άλλα για εκείνους, όπως π.χ. μια δίκη, έστω τυπικά…).Ο επιστήμονας αποφεύγει το σκόπελο της γνωστής ρητορικής με τις αυτοκτονίες και τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία, που έχουν ξεχαστεί ως επιχείρημα λες κι άλλαξε κάτι εδώ και 5 μήνες. Υπολογίζει με ακρίβεια τους νεκρούς της ανεργίας του Ιδιωτικού Τομέα. Και τους βγάζει, με αναγωγή στο νούμερο της ΕΡΤ, επί δύο συντελεστές που είναι η διπλάσια παραμονή στην ανεργία και η έλλειψη οποιασδήποτε ελπίδας και μέριμνας για τους «ιδιωτικούς», ακριβώς 25.200 συν τους τρεις νεκρούς της Μαρφίν! Το ένα τέταρτο των ετήσιων θανάτων στη χώρα.
Όμορφα κι ωραία, τέλος, δεν διαχωρίζει «τις πολιτικές» και την ευθύνη των κυβερνήσεων που παραμένει διαχρονική(για την παρούσα κυβέρνηση μόνο για τους τελευταίους 5 μήνες)αλλά ρωτάει να μάθει γιατί αυτούς τους νεκρούς δεν τους τιμά κανείς και γιατί δεν θεωρούνται πεσόντες «εν ώρα καθήκοντος». Ταυτόχρονα ρωτάει να μάθει γιατί κανείς δεν είδε στην έρευνα Γιαννίτση-Ζωγραφάκη, για το ποιον έπληξε η κρίση, την διαπίστωση ότι ο δημόσιος τομέας είχε προνομιακή μεταχείριση.
Απλά πράγματα, όπου μπορώ το προωθώ σήμερα. Διαβάστε το και κλάψτε!
Γ.Σ.
1 Σχόλιο
Εξαιρετικό άρθρο και μακάρι φωνές της λογικής, σαν και αυτές, να φτάσουν σε όλη την Ελλάδα!