Ενα περίπου χρόνο πριν η Ελλάδα αδυνατούσε να διαφυλάξει την πολιτιστική της κληρονομιά. Τότε, το αίσθημα της παρακμάζουσας αίσθησης στην κοινωνία έλαβε συγκεκριμένη μορφή. Σήμερα, η αίσθηση έγινε πραγματικότητα διατρέχοντας κάθετα τον κοινωνικό ιστό. Μια δολοφονία και μια άνευ προηγουμένου εκδήλωση ακροτήτων εκτός πλαισίου δημοκρατίας κάποτε και εκτός λογικής, ήταν αρκετή για να κατακρυμνήσει όσα αυτάρεσκα λέγονταν τόσα χρόνια περί μιας υγιούς και σταθερής δημοκρατίας. Η δημοκρατία όμως δεν είναι μια αέναη κατάκτηση αλλά μια διαρκής πρόκληση για όλους μας. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!. Την 8/12/1974 ο Ελληνικός λαός με δημοψήφισμα (το μόνο δυστυχώς στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, στις άλλες ευρωπαικές χώρες είναι συνήθης πρακτική για κοινωνικά και εθνικά θέματα) αποφάσισε προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ακριβώς 34 χρόνια αργότερα φάνηκε ότι δεν το φροντίσαμε τόσο ικανοποιητικά το πολίτευμά μας που με τόσους αγώνες προέκυψε. Επιπλέον, έκτοτε προστέθηκαν φαινόμενα ετεροδοξίας, διαπλοκής, ανομίας και αυθαιρεσίας στο δημόσιο χώρο. Ενώ το κράτος νοθρό και νωχελικό έδειχνε να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με όρους πατρωνείας. Ενώ οι οικονομικές και πολιτικές δυναστείες ενίοτε αντιλαμβάνονται την ισχύ τους με δυναστικό αν και επιμελημένα υποκρυπτων τρόπο. Οι δε πολιτικοί στην πλειοψηφία τους διαμορφώνουν πολιτική με ένα παρωχημένο σκεπτικό (και με λογική παροχών όταν αυτό καταρρέει). Η μετάβαση σε μια ουσιαστική αλλαγή για όλα αυτά που μας ενοχλούν δεν μπορεί να γίνει με παλιά υλικά. Ας είναι δυναμική όχι όμως βίαιη. Το διακύβευμα είναι γνωστό σε όλους. Ειδικά η σημερινή γενιά των 30 το έχει πλήρως και επακριβώς αντιληφθεί σε όλη του την έκταση. Ας κινητοποιηθούμε και ας θυμηθούμε αυτές τις μέρες και τον Κορνήλιο Καστοριάδη (ένας εκ των πνευματικών ηγετών του Μάη του ’68):”Δεν θα αρκούσε να πούμε ότι η περιγραφή ή η ανάλυση μιας κοινωνίας είναι αδιαχώριστη από την περιγραφή της χρονικότητάς της. Είναι πρόδηλα περιγραφή και ανάλυση των θεσμών της…”
ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΤΑΣ