Ένα ακόμα άρθρο για το νοσοκομείο Αγρινίου, από τη μοναδική εφημερίδα του νομού, που με παρρησία και θάρρος, στήριξε με τα ρεπορτάζ της τον αγώνα της τοπικής κοινωνίας για πλήρη, ουσιαστική και δωρεάν δημόσια υγεία, ίσως να ήταν ελαφρώς καταχρηστικό, αν συνδυάσει κανείς το τελευταίο κοινό δελτίο τύπου του κ. Κουρουμπλή (υπουργού Υγείας πια) και του κ. Βαρεμένου (πρώτου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στο νομό Αιτ/νίας).
Είναι μερικά πράγματα όμως, που δεν μπορούν να περιμένουν, και τα οποία όλο και πιο πολύ δημιουργούν την ανάγκη καταγραφής, ακόμα και καταγγελίας, με στόχο την επίλυση τους. Γιατί το κοινωνικό αίτημα της τοπικής κοινωνίας για δημόσια και δωρεάν υγεία «δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός βουλευτή και ενός υπουργού», όπως πολύ σωστά μάθαμε ότι ειπώθηκε στη νομαρχιακή επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ κατά την τελευταία της συνεδρίαση για τον απολογισμό του εκλογικού αγώνα.
Μοιάζει να είναι αδιέξοδο και ιλαροτραγικό: Μια ολόκληρη κοινωνία να έχει επιχειρήσει με όλους τους θεσμικούς τρόπους (Πρωτοβουλίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των δύο μεγάλων πόλεων του νομού, με τις διοικητικές δομές όλων των επιπέδων της παροχής υγείας του νομού, της περιφέρειας και του κράτους), καθώς και με έντονη ενεργοποίηση όλων των κινηματικών ομάδων της ευρύτερης περιοχής του Αγρινίου, και να μην έχει καταφέρει (μήνες τώρα), να ξεκουνήσει από την αυτάρεσκη, κατά την κρίση μας, και βαλτωμένη απραξία τους, τους διοικητές των δύο δευτεροβάθμιων μονάδων υγείας του νομού.
Εδώ και κάμποσο καιρό, σε μια κουβέντα με τον «ανενεργό»* σήμερα και τότε πρόεδρο του Συλλόγου των Αιμοκαθαιρόμενων ασθενών διαπιστώσαμε τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συγκεκριμένοι ασθενείς. Στην συνάντηση εκείνη ήταν παρόντα και τα μέλη του Σωματείου «Δικαίωμα στη Ζωή», με πρωτοβουλία των οποίων είχε πραγματοποιηθεί εκείνη η συνάντηση και η οποία, λόγω της επιφυλακτικότητας του Προέδρου του Συλλόγου απέναντι στις κινηματικές διαδικασίες, δεν μπόρεσε να οδηγήσει σε συγκεκριμένη δράση.
Από τότε μέχρι σήμερα όμως τα πράγματα, αντί να διορθώνονται κάπως, πηγαίνουν όλο και χειρότερα, με αποτέλεσμα τον νοσηλευτικό προσωπικό την μονάδας να έχει επιφορτιστεί με έναν τεράστιο όγκο δουλειάς, ανάγοντας την εργασία του, όχι απλά σε προσφορά και μάλιστα μεγάλη (είναι αυτό το περίφημο «φιλότιμο της νοσηλεύτριας», το οποίο ίσως να είναι το μοναδικό, που δεν νοσεί σε αυτό το σύστημα υγείας), αλλά αναλαμβάνοντας ακόμα και ευθύνες άλλων, αντιμετωπίζουν τις παντός φύσεως δυσκολίες μόνες τους.
Και επειδή πολύ εύκολα κανείς μπορεί να υποστηρίξει, εάν δεν ξέρει, ότι όλα αυτά είναι κολακείες και υπερβολές, ας δούμε πως ακριβώς έχει το θέμα σήμερα στις Μονάδες Τεχνητού και των δύο νοσοκομείων του νομού.
Οι ασθενείς που εξυπηρετεί σήμερα η μονάδα του Νοσοκομείου είναι ενενήντα αιμοκαθαιρόμενοι. Στον αριθμό αυτό, του οποίου η λίστα δεν είναι κλειστή, μπορεί να προστεθεί, ανά πάσα στιγμή, καινούργιος αιμοκαθαιρόμενος, αφού ήδη, όπως μας είχε πληροφορήσει τότε ο πρόεδρος του Συλλόγου και μας επιβεβαίωσε προχθές υψηλόβαθμο νοσηλευτικό προσωπικό της κλινικής.
Ενώ λοιπόν οι ανάγκες σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό αυξάνονται καθημερινά, λόγω και της «λίστας», αλλά και της λειτουργίας του νοσοκομείου σε συνεχή εφημερία, η λογική της διοίκησης του νοσοκομείου στηρίζεται, κατά την εκτίμηση μας, σε ένα απάνθρωπο και απαράδεκτο αξίωμα: «Τσάτρα-πάτρα, πάμε ως την Πάτρα, και «βουλώνουμε», αν μπορούμε και όπως – όπως, όποια τρύπα παρουσιαστεί. Αν δεν μπορούμε να την βουλώσουμε, την αφήνουμε όπως την βρήκαμε, αφού όλο και κάποιος θα βρεθεί, να πέσει μέσα, και να βουλώσει από μοναχή της».
Τους τελευταίους μήνες η κλινική, για λόγους ανώτερους από την θέληση τους, έχει αποστερηθεί τις υπηρεσίες τεσσάρων νοσηλευτριών.
Και στις δύο μονάδες του νομού η ιατρική υπηρεσία στελεχώνεται από ένα Συντονιστή (όπως μου είπαν, όσοι γνωρίζουν από διοίκηση γεγονός απαράδεκτο, αφού ουσιαστικά ένας γιατρός είναι διευθυντής σε δύο διαφορετικές μονάδες δύο διαφορετικών πόλεων, με ελλιπή παροχή υπηρεσίας) και δύο επιμελητές και για τα δύο νοσοκομεία. Κουβεντιάζοντας με αιμοκαθαιρόμενους , μας είπαν ότι οι επιμελητές της κλινικής έχουν μια «χαλαρή» σχέση με τους ασθενής τους, και το γράφουμε, προς το παρόν, με αυτόν τον τρόπο, για να μην γράψουμε τι ακριβώς μας είπαν, αφού παρά τα όσα μάθαμε, εξακολουθούμε να επιμένουμε στην προσφορά, που θα πρέπει να διακρίνει, όλο το προσωπικό του Νοσοκομείου.
Για να φανταστείτε τον τρόπο με τον οποίο προστατεύεται το αγαθό της υγείας στο νομό μας, υπάρχουν ήδη καταγγελίες ασθενών ακόμα και για τηλεφωνικές ιατρικές οδηγίες, και μάλιστα, χωρίς ο γιατρός να έχει καμία εικόνα του ασθενή, γεγονός κάθετα αντίθετο σε κάθε ιατρική δεοντολογία. Μία τέτοια καταγγελία έφτασε ως τα χέρια μας και όπως η δεοντολογία ορίζει, ενημερώσαμε τον καταγγελλόμενο και θα επανέλθουμε επ’ αυτής
Όπως αντιλαμβάνεστε τον γεγονός και μόνο, ενός γιατρού να φροντίζει αρρώστους, που βρίσκονται σε δύο διαφορετικές πόλεις, απέχει αρκετά από την υψηλή και εμπεριστατωμένη, παροχή της υγείας στα συγκεκριμένα ιδρύματα. Πολύ δεν περισσότερο όταν υπάρχει καταγγελία ακόμα και για θάνατο, την οποία , το υπουργείο, προς το οποίο έχει αποσταλεί, οφείλει να διερευνήσει προσεκτικά, γιατί, αν εμπεριέχει δίκαιο, τότε κάποιοι είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι για το πόστο, που τους έχει εμπιστευτεί η πολιτεία.
Από την άλλη, οι ίδιοι οι ασθενείς, μας μίλησαν με λόγια ευγνωμοσύνης και αγάπης για τον καθημερινό αγώνα τον οποίο καταβάλλουν μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο πραγματικές και συναισθηματικές αντιξοότητες οι νοσηλεύτριες της μονάδας. Αποτέλεσμα αυτής της λειτουργίας του νοσηλευτικού προσωπικού, είναι ολόκληρη η δυναμικότητα της μονάδας, να εργάζεται νυχθημερόν, χωρίς ρεπό, και με χρωστούμενες άδειες δύο και τριών, σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα και περισσοτέρων ετών.
Αρκετές φορές, όπως αναφέρει συγκεκριμένη αναφορά προς τον διοικητή του Νοσοκομείου Αγρινίου «η συνεργασία νεφρολόγων και νοσηλευτών παρουσιάζει πλέον νοσηρότητα, με αποτέλεσμα, να υπάρχει ένταση και φυσικά ανασφάλεια», σύμφωνα με όσα καταγγέλλονται στην αναφορά, «όταν δέχεσαι τηλεφωνικές οδηγίες ή όταν προσπαθείς να εντοπίσεις τον εφημερεύοντα Διευθυντή Νεφρολόγο στο τηλέφωνο και αυτός δεν απαντά».
Η κατάσταση αυτή, ήδη έχει οδηγήσει σε απόγνωση τις λιγοστές νοσηλεύτριες της Μονάδες και μάλιστα η προϊσταμένη τους, η οποία έχει την κύρια ευθύνη της λειτουργίας, αναλογιζόμενη υπεύθυνα και σοβαρά, όπως μας δήλωσε, την κατάσταση που δημιουργείται, αλλά και τους κινδύνους, στους οποίους εκθέτει τους ασθενείς η παραπάνω λειτουργία την οδηγούν στο τετελεσμένο της παραίτησης της, γεγονός που θα επιβαρύνει ακόμα πιο πολύ και τις δύο μονάδες του νομού.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η επέλαση των παντός φύσεως ιατρικών και φαρμακευτικών εταιρειών, που άλωσαν τον Εθνικό Σύστημα Υγείας και το απαξίωσαν, με το σύνολο των κυβερνήσεων αυτής της χώρας να ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες, όλα τα προηγούμενα χρόνια, με ιδιαίτερα μάλιστα δυναμική διείσδυση τα μνημονιακά χρόνια του άκρατου και αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού, δεν είναι εύκολο, ούτε να ανατραπεί, ούτε να «έρθει στα ίσια του». Εδώ δεν αρκεί η κεντρική πολιτική βούληση του «κατόπιν ενεργειών μου».
Πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι, εάν το δικό μας νοσοκομείο καλυφθεί με τον απαραίτητο γιατρό χωρίς αύξηση των δαπανών για δημόσια και δωρεάν υγεία, που ένας «δικός» μας υπουργός και ένας «δικός» μας βουλευτής, θα μας κάνουν την χάρη να μας στείλουν, είναι σχεδόν βέβαιο, πως, όταν αλλάξει ο υπουργός και ο βουλευτής, θα μας πάρουν το γιατρό και θα τον πάνε στη δική τους περιοχή.
Έτσι όμως δεν «στήνεται σύστημα υγείας». Έτσι «στήνεται καινούργιο μαγαζί» κι αυτό, μάλλον, δεν το θέλει κανένας.
—————————————————–
*Δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμα οι απαραίτητες αρχαιρεσίες του Συλλόγου με αποτέλεσμα η λειτουργία του να έχει ανασταλεί.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
1 Σχόλιο
Τοτε ας τους κουραρουν οι νοσηλευτες…Εμ ελα ομως που δεν γινεται…Και οταν λετε για τους γιατρους, ας μην τους βαζουμε ολους στο ιδιο καλουπι…Επισης, ποια δεοντολογια δεν επιτρεπει να αναφερθει το ονομα του γιατρου?Μηπως ο φοβος της μηνυσης?
Τελος, συμφωνω οτι ειναι αν μη τι αλλο γελοιο να διευθυντευει ενας συντονιστης διευθυντης σε δυο νοσοκομεια με χλμ αποσταση 30km.
Ελλαδα το μεγαλειο σου…
ΥΓ: Ας τον “φερει” μονιμο γιατρο ο Υπουργος και ο πρωτος βουλευτης, για να μην τον κουνησει κανεις και ποτε…Τοσο απλα.