Μου μετέφεραν ότι σε μια έκθεση που έγινε πρόσφατα στον πολυχώρο στην Λαχαναγορά ο εικαστικός είδε με έκπληξη ότι υπήρξαν… παρεμβάσεις πάνω στα έργα του κι όχι μόνο. Κάποιος είχε βάλει πρόκα πάνω σε ένα έργο (στο μάτι μιας γοργόνας!), κάποιος άλλος είχε πάει στο βιβλίο επισκεπτών και είχε γράψει ότι μπινελίκι και προσβολή είχε πρόχειρο. Οι παρεμβάσεις αυτές συνέπεσαν με την επίσκεψη ενός σχολείου.
Για ευνόητους λόγους δεν αναφέρονται στοιχεία και ημερομηνίες αν και μετρημένα κουκιά είναι. Δεν νομίζω ότι θα το ήθελε και ο άνθρωπος που με κόπο δημιούργησε και εξέθεσε αυτό που δημιούργησε. Το εκμυστηρεύτηκε πάντως σε γνωστούς και φίλους περισσότερο στενοχωρημένος παρά εκνευρισμένος.
Η ιστορία περιέργως ζωντάνεψε βλέποντας ότι σήμερα ολοκληρώθηκε η διαδικασία μοριοδότησης για τις εκλογές διευθυντών στα σχολεία. Φέτος έχουμε εκλογές κανονικές αν δεν το καταλάβατε. Με υποψηφιότητες μέχρι και σε τρία(!) σχολεία παρακαλώ από τον ίδιο υποψήφιο. Με…προεκλογικές εκστρατείες και συναθροίσεις. Με κάποια σχολεία να έχουν πολλούς μνηστήρες. Και έπονται και εκλογές για υποδιευθυντές…
Καθώς τελειώνει η χρονιά και σήμερα έχει εκλογές, την άλλη εβδομάδα εκδρομές, τι είναι ο κάβουρας και τι το ζουμί του, μένεις να απορείς για ποιο λόγο γίνεται όλη αυτή η άσκηση δημοκρατίας. Ένας παλιός διευθυντής έχει τέτοια μοριοδότηση που οι εκτιμήσεις λένε ότι κατά 75-80%οι διευθυντές θα μείνουν ίδιοι. Σε λίγες περιπτώσεις θα μετρήσουν η δημοφιλία ή/και κάποιες άκρες. Πρέπει να μην συγκεντρώσει 20% των διδασκόντων ένας ήδη διευθυντής ώστε να αποκλειστεί από τη διαδικασία. Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις που την πλειοψηφία θα την πάρει άλλος αλλά τα μόρια θα βγάλουν άλλον, δεν θα είναι ήδη όλο αυτό ένα κακό προηγούμενο; Δεν θα είναι διευθυντής υπό αμφισβήτηση;
Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί συνέβη όλο αυτό. Μάλλον γιατί η νέα ηγεσία του υπουργείου όπως δεν πολυχωνεύει την αριστεία κι όπως βγάζει ανακοινώσεις για να πει ότι δεν υπάρχει…κοπόμετρο(!) για τα παιδιά, έτσι μάλλον έχει το κόλλημά της με τον ρόλο του σχολείου στην διαρκή δημοκρατική ετοιμότητα στα σχολεία.
Νομίζω όμως ότι μετά την αριστεία και μετά την συζήτηση αν χρειάζεται να διαβάζουν τα παιδιά λογοτεχνία από αλλού κρίνεται η Παιδεία. Από τα βρισίδια σε ένα βιβλίο επισκεπτών και από τις πρόκες πάνω σε ένα έργο. Αναζητώντας τον ρόλο της Παιδείας ξεχάσαμε ότι το σημαντικό θα ήταν να μάθει το κάθε παιδί τα βασικά: ας πούμε σε κάθε διάλλειμα και σχόλασμα να μην είναι ο τόπος γεμάτος από πεταμένες σακούλες από πατατάκια και κρουασάν γύρω από τα σχολεία…
Γ.Σ.
6 Σχόλια
Ξεχνάτε μου φαίνεται την ευθύνη των γονέων και κηδεμόνων των παιδιών και σε τι περιβάλλον μεγαλώνουν τα παιδιά.
Την ώρα που πάνε τα παιδιά εκπαιδευτική επίσκεψη σε έκθεση ή την ώρα του διαλείμματος στην περίμετρο του σχολείου οι γονείς δεν έχουν καμιά ευθύνη.Η Πολιτεία έχει εκχωρήσει αυτή την ευθύνη στο Σχολείο. Ναι, δεν ασχολούνται οι γονείς πια κι αυτό αλήθεια είναι.Οι εκπαιδευτικοί έχουν δύσκολο έργο. Οπότε θέλει αφοσίωση και κάτι άλλο από αυτό που γινόταν και θα εξακολουθήσει να γίνεται γιατί έτσι βολεύει όλους.
ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΗΤΑΝ ΟΤΑΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΝ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΗ ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟ;
@ΠΑΝΟΣ
Όχι αλλά ο σκοπός είναι οι διευθυντές να ορίζονται απλά και μόνο λόγω προσόντων κι όχι δημοσίων σχέσεων. Ούτε και κομματικού μέσου φυσικά. Εν ολίγοις δεν είναι αυτό το πρόβλημα της Παιδείας και για μια ακόμα φορά αλλού μας τρώει και αλλού ξυνόμαστε.
Μια χαρά τα λέει ο Γιάννης Συμψηρής και πολύ μαλακά!! Ούτε να επιλέγονται κομματικά οι Διευθυντές, ούτε απ’ τους δασκάλους των σχολείων, με οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται… Πάρε το ένα σύστημα, βάρα το άλλο!!! Εσείς οι εκπαιδευτικοί σαν πολλά προνόμοια έχετε και τη δουλειά σας την ξέρουμε εμείς οι γονείς καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον! Εμείς διαβάζουμε τα παιδιά μας και όχι εσείς! Κάποτε που είχα κι εγώ παιδιά στο σχολείο, περισσότερο δούλευαν οι δάσκαλοι, εσείς οι σημερινοί τι κάνετε; Μήπως κάνετε και κανέναν αγώνα για καλυτέρευση της Παιδείας και δεν το γνωρίζουμε;;; Ο Συμψηρής σας έφταιξε τώρα!!!
κ.Συμψηρή, θα συμφωνούσα μαζί σας άν, με τη μεταβίβαση ευθύνης άλλαζαν αυτόματα και συμπεριφορές. Αυτό όμως δεν είναι δυνατόν να γίνει. Όταν μπαίνοντας το παιδί στο σπίτι, αλλού πετάει παπούτσια, αλλού τσάντα, μετά από μπάνιο το βρακί χεσμένο στο πάτωμα και τρέχει από κοντά η μαμά να τα μαζέψει, τί θα κάνει ο δάσκαλος; Δεν τις βλέπετε στο δρόμο; Η μαμά με την τσάντα στο ώμο και το παιδί χαζεύοντας. Τελικά θέλω να πώ ότι, τα περιθώρια για το σχολείο είναι πολύ περιορισμένα πλέον, όπως άλλωστε και για τις οικογένειες που οι περισσότερες είναι διαλυμένες……