Αποχές, περιορισμένο ωράριο, αναβολές και καθυστερήσεις στα δικαστήρια φορτώνουν τους ήδη ταλαιπωρημένους πολίτες με οργή.
Το σκηνικό είναι συνηθισμένο: Τα δικαστήρια στο Αγρίνιο γεμάτα και στον προθάλαμο περιμένουν σοβαρές και λιγότερο σοβαρές υποθέσεις. Δίκες επιπέδου ενός Εφετείου και δίκες που κανονικά θα έπρεπε να βγει κάποιος αρμόδιος και να πει ότι παραγράφονται μέχρι να βγει η χώρα από το τούνελ γιατί εμποδίζουν την έγκαιρη και έγκυρη απόδοση δικαιοσύνης. Κι όμως, την ώρα που αν τιμωρηθείς ακόμα και για κακούργημα με ποινή μέχρι 5 χρόνια απλά δεν πας φυλακή, τη ίδια ώρα μια απλή υπόθεση σε ταλαιπωρεί για πάνω από 6, 7 ή και 10 χρόνια.
Η δικαστική εξουσία έχει σαν αρχή της την απόλυτη αποφυγή των δηλώσεων και της έκθεσης στη δημοσιότητα. Όλοι όμως γνωρίζουν ότι μετά τις τελευταίες περικοπές στα μισθολόγια των δικαστικών λειτουργών- και αφού μπήκαν στο χορό των κινητοποιήσεων και οι εισαγγελείς- υπάρχει ανοιχτή κόντρα δικαστικής με την εκτελεστική εξουσία σε σημείο που οι δικαστές να κάνουν λόγο για κατάργηση του διαχωρισμού των εξουσιών και η εκτελεστική εξουσία να κάνει λόγο για «δικαστικά πραξικοπήματα». Τελευταία προσθήκη στο παζλ και οι αποφάσεις για τη διαθεσιμότητα ή το χαράτσι της ΔΕΗ που έφεραν ευθεία και ανοιχτή σύγκρουση.
Ποια είναι όμως η επίπτωση από όλα τα παραπάνω στους πολίτες; Η εκδίκαση υποθέσεων για τρεις ώρες τη μέρα (είχαν φτάσει και τη μία ώρα κάποια στιγμή)μετά από συνεχείς αναβολές, ακόμα και για αστείους λόγους, έχει φέρει πολλούς στα οικονομικά και προσωπικά όρια
«Μετά από πολλές φορές που είτε έκαναν αποχή οι δικηγόροι, είτε οι εισαγγελείς είτε οι δικαστές έφτασε πριν δυο μέρες η ώρα να δικαστώ για μια σφραγισμένη επιταγή που είχα ήδη πληρώσει, αλλά οι δικηγόροι του διαδίκου μου δεν τον είχαν ενημερώσει! Χάσαμε λοιπόν μια ολόκληρη μέρα από το πρωί από τη δουλειά μας για κάτι τόσο προφανές που όμως εμένα με καθυστερεί χωρίς λόγο» λέει ο Κ.Φ. πολίτης που χρειάστηκε να αποδείξει ότι έχει πληρώσει την…πληρωμένη του επιταγή. «Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;», συνεχίζει. «Καθίσαμε και παρακολουθήσαμε σε μια κατάμεστη αίθουσα μια δίκη για μια κατσίκα που έφαγε το τριφύλλι του γείτονα, η ώρα πήγε 12 και πληροφορηθήκαμε ότι σταματά η έδρα και παίρνει αναβολή η υπόθεσή μας! Δηλαδή πόσο τριφύλλι μπορεί να έφαγε αυτή η κατσίκα;» αναρωτιέται ο εναγόμενος για το…πληρωμένο χρέος…
Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό και φυσικά δεν πρόκειται για κάτι που χαρακτηρίζει τα δικαστήρια στο Αγρίνιο. Οι δικαστές προσπαθούν να «περνούν» πρώτες τις σημαντικές υποθέσεις αλλά όταν έχουν να αντιμετωπίσουν ένα κυκεώνα αναβολών γίνονται και πολλά «περίεργα». Πρόσφατα στο Εφετείο της Πάτρας σε πολύ σοβαρή υπόθεση, όπου απειλήθηκε η σωματική ακεραιότητα οικογένειας που είχε μηνύσει συγγενή της, ο δικαστής ενώ ανακοίνωσε τη υπόθεση αρνήθηκε να περιμένει να προσέλθουν οι μηνυτές και οι δικηγόροι τους (οι οποίοι είχαν καταφύγει σε κοντινή καφετέρια από το φόβο επίθεσης) με τη δικαιολογία της έλλειψης χρόνου!
Οι ίδιοι οι δικαστικοί λειτουργοί λένε ότι εξαθλιώνονται οι χαμηλότερες βαθμίδες δικαστών ενώ οι ανώτεροι δικαστές όχι απλά δεν είναι εξισωμένοι με τις αμοιβές των πολιτικών όπως προβλέπει το Σύνταγμα αλλά, στην ουσία, διασύρονται με μισθούς που δεν συνάδουν με τη σημασία του λειτουργήματός τους. Όλα τα παραπάνω όμως κάνουν τους πολίτες να χάνουν το τελευταίο αποκούμπι για δικαιοσύνη ειδικά σε μια περίοδο που υπάρχουν δεκάδες ανοιχτά ζητήματα και διαφορές με το ίδιο το κράτος. Παράλληλα έχει υπάρξει και μια πολύ μακρά περίοδος αποχής των δικηγόρων, αλλά και των δικαστικών υπαλλήλων, που έδινε επίσης συνεχείς αναβολές και τελικά μη απόδοση δικαιοσύνης σε εύλογο χρόνο. Υπάρχουν πολίτες που λόγω απεργιών ή έλλειψης προσωπικού έβλεπαν να χρειάζονται εβδομάδες μέχρι να καθαρογραφεί η απόφαση για τι θέμα τους.
Σύμφωνα με απόφαση που έλαβαν εκ νέου στις 8 Δεκεμβρίου τα μέλη της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγ
Επιπλέον αποφάσισαν να παγιώσουν το μέτρο της μη δημοσίευσης αποφάσεων και ανανέωσαν το ραντεβού τους για τις 19 Ιανουαρίου, οπότε και θα πραγματοποιήσουν νέα γενική συνέλευση για να καθορίσουν την περαιτέρω στάση τους. Συν όλα τα άλλα πάει σχεδόν ένας μήνας, από τότε που ο Άρειος Πάγος έδωσε εντολή να περικόπτονται οι αποδοχές δικαστών και εισαγγελέων, που απέχουν από τα καθήκοντά τους, ή συμμετέχουν σε στάσεις εργασίας τις επίμαχες ώρες.
Ωστόσο, η διάταξη που προβλέπει την εφαρμογή περικοπών δεν είναι «άμεσης εφαρμογής»! Σε αντίθεση με όλους εμάς, που χάνουμε το μεροκάματο από τη στιγμή που προκηρύσσει απεργία το συνδικάτο μας, ο δικαστής, ή ο εισαγγελέας που είναι υπαίτιος για αναβολές δικών ή για μη έκδοση αποφάσεων, καλείται να δώσει… εξηγήσεις στους προϊσταμένους του! Και αν ακόμη εκείνοι αποφασίσουν, ότι πρέπει να γίνει περικοπή αποδοχών σε δικαστή, αυτός έχει δικαίωμα να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο!
Απίστευτη περίπτωση
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και έχοντας 10 χρόνια σχεδόν δικαστικών αγώνων μια μητέρα λιποθύμησε πρόσφατα στα δικαστήρια όταν άκουσε τον πρόεδρο να στέλνει την υπόθεση ενδοοικογενειακού βιασμού της κόρης της εκεί που ήταν δέκα χρόνια πριν. Δηλαδή σε μικτό(με ενόρκους) ορκωτό δικαστήριο της περιφέρειας που είχε πρωτόδικα αθωώσει τον κατηγορούμενο πατέρα! Κι όμως είχε ακολουθήσει απόφαση του Αρείου Πάγου(!) που έκρινε κακοδικία και έστειλε την υπόθεση σε Εφετείο. Η απόφαση ήταν καταδικαστική και βαριά. Αλλά, παρόλα ταύτα, στην έφεση του κατηγορούμενου, πριν λίγες μέρες αυτή η οικογένεια που έχει ταλαιπωρηθεί σχεδόν μια δεκαετία, άκουσε το δικαστήριο να αποφασίζει ότι κακώς επελήφθη το Εφετείο και να δέχεται την αίτηση για ακύρωση όλων των μέχρι τώρα αποφάσεων και επαναφορά στο δικαστήριο με ενόρκους. Εκεί που είχε διατάξει το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας να μην ληφθεί υπόψιν η απόφασή του! Και φυσικά, όλα αυτά μετά από δεκάδες αναβολές, αιτήματα, δικηγορικά έξοδα ακόμη και τηλεφωνήματα για βόμβα την ώρα που θα γινόταν η δίκη!
«Η δικαιοσύνη δεν υφίσταται, είναι ανύπαρκτη, αν αργεί να αποδοθεί». Αυτό είναι ένα αξίωμα που το τηρούν απαρέγκλιτα όλα τα σοβαρά κράτη. Σε μια περίπτωση σαν την παραπάνω όσο και καλοπροαίρετος να είσαι και να δεχτείς ότι πράγματι ο δικαστής δεν θέλησε να πετάξει από πάνω του την απόφαση ή να δεχτείς ότι οι δικαστές έχουν πάντα δίκιο ή ακόμη ότι και μια περίπτωση δικασμένη για βιασμό πρέπει να ξαναδικαστεί από την αρχή με βάση (πάλι) το τεκμήριο της αθωότητας του κατηγορουμένου, δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς: «Μήπως τελικά η δικαιοσύνη είναι για όσους έχουν λεφτά και μπορούν για χρόνια να πληρώνουν δικηγόρους και δικαστικά έξοδα;» Διότι ο φτωχός πολίτης γονατίζει περιμένοντας δικαιοσύνη-ακόμη και για απλές υποθέσεις-για πολλά, πολλά χρόνια…