Ο ιστορικός περίπατος της ΚΝΕ ανέδειξε ένα σημαντικό (και με αναπάντητα ερωτήματα) ζήτημα της πόλης που ζούμε ( αν και διαφωνώ σε πολλά με τη συγκεκριμένη παράταξη)
Παρέθεσε 7 σταθμούς της σύγχρονης ιστορίας του.
Με τη σειρά μου παραθέτω ποιοι από αυτούς έχουν αξιοποιηθεί και σε τι βαθμό:
-
1ος Σταθμός:Οι ιστορικές καπναποθήκες Παπαπέτρου και ο σταθμός των τρένων. Στις καπναποθήκες Παπαπέτρου, όπου ήταν και φυλακές, οι Γερμανοί στέγασαν τους Εβραίους της Άρτας και Πρεβέζης, πριν τους βάλουν στα βαγόνια και τους μεταφέρουν στα στρατόπεδα εξοντώσεως του Νταχάου. (Αναξιοποίητες και σε εγκατάλειψη)
-
2oς Σταθμός:Η κεντρική πλατεία της πόλης μας, (πρώην πλατεία Μπέλλου), όπου οι ταγματασφαλίτες ντόπιοι δοσίλογοι των Γερμανών απαγχόνισαν τους 3 αγωνιστές της Εθνικής αντίστασης.( Μνημείο που περνά απαρατήρητο, με εξαίρεση τις εθνικές γιορτές και τις καταθέσεις στεφάνων)
-
3ος Σταθμός:Η πλατεία Δημάδη – Ενημέρωση για τη δράση και τη συμβολή της. Αναφορά στα παράνομο τυπογραφείο και ραδιόφωνο του ΕΑΜ. Απαγγέλθηκε ποίημα για τη Μ. Δημάδη.( Η Πλατεία ονομάστηκε με αυτό το όνομα χωρίς να υπάρχει κάπου επεξηγηματική περιγραφή)
-
4ος Σταθμός:Οι καπναποθήκες Παναγόπουλου που στο υπόγειό τους ήταν φυλακές και χώρος βασανιστηρίων. Εκεί βρισκόταν το φρουραρχείο των ταγματασφαλιτών (Δεν υπάρχουν πια)
-
5ος Σταθμός:Το σημείο που βρισκόταν το σπίτι της Μαρίας Δημάδη στην Χ. Τρικούπη. Συζήτηση για τη Δημάδη Μαρία με ταυτόχρονη μαρτυρία από κάτοικο της περιοχής!( Δεν υπάρχει πιά)
-
6ος Σταθμός:Το σπίτι-άνδρο των ΕΣ-ΕΣ, στην Οδό Ευτυχίας Καλύβα 3. Το σπίτι αυτό επιτάχτηκε από τα ΕΣ-ΕΣ και έγινε το διοικητήριό τους, όπου μετέφεραν την Μ. Δημάδη πριν την εκτέλεσή της! ( Ελάχιστοι το ξέρουν, ούτε καν οι “κάπως ψαγμένοι”)
-
7Ος Σταθμός:Οι φυλακές της Αγίας Τριάδας και τέλος «το μνημείο των 120» (117) (Στην πλατεία των 120 Μνημείο χωρίς επιγραφή με τα ονόματα των νεκρών ούτε με πληροφορίες για το τι συνέβη εκεί, όσο για τις φυλακές πλέον εκεί στεγάζεται Δημοτικό Σχολείο και εναπόκειται στην διακριτική ευκαίρια των δασκάλων στο αν θα μνημονεύσουν στα παιδιά ότι κάποτε εδώ που κάνουν μάθημα υπήρχαν φυλακές Ελλήνων που εκτελέστηκαν)
Στους 7 σταθμούς μπορούν να μνημονευτούν και άλλα γεγονότα στη σύγχονη ιστορία όπως π.χ. η δολοφονία καπνεργατών το 1926 και του καπνοπαραγωγού Δ. Βλάχου το 1962 στη Σφήνα ( εκεί υπάρχει μνημείο) και άλλα πολλά.
Και εδώ το ερώτημα που τίθεται απλά είναι: Γιατί το Αγρίνιο και άλλες Ελληνικές πόλεις όλες αυτές τις δεκαετίες αμέλησε τη σύγχρονη ιστορία του με το να αναδείξει γεγονότα σαν και αυτά;
Πόσο μάλλον όταν οι δράσεις αυτές που αφορούν τους 7 ιστορικούς αυτούς σταθμούς αφορούσαν την περίοδο κατοχής από ξένη δύναμη ( των Γερμανών;).
Αλήθεια η ιστορική μνήμη δεν προσδίδει μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία σε μια πόλη;
Ας έχουν γνώση οι φύλακες.
Υ.Γ. Δυστυχώς η τάση αυτή για την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής υπάρχει και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Άγριος