Να μην τα ξαναλέμε εδώ και τρεις μέρες έχουμε κλιμάκωση των συγκρούσεων ανάμεσα σε ομάδες πολιτών στο Αγρίνιο που βρίσκονται στους αντιδιαμετρικούς χώρους, των αντεξουσιαστών και των εθνικιστών ή όπως αλλιώς διαλέξει κανείς να κάνει αναφορά. Ούτως ή άλλως οι μεν έχουν αποφασίσει να βρίζουν “αναρχοκομμούνια” όποιον δεν έχει τη δική τους ατζέντα θεμάτων και οι δε να εκχωρήσουν στον νεοναζισμό σχεδόν 1/8 συμπατριώτες μας…Η κόντρα έχει χαρακτηριστικά ανοιχτού πολέμου πλέον και με προσωπικό κόστος τα τοπικά ΜΜΕ προσπαθούν να παρουσιάσουν το θέμα όσο πιο “δίκαια” γίνεται, με τα πυρά να πέφτουν βροχή γιατί δεν παίρνουμε θέση…Να διαλέξουμε δηλαδή ποιος είναι ο πιο σωστός και αν π.χ. πιστεύουμε ότι ο ναζισμός πρέπει να αποθαρρύνεται και να αποδοκιμάζεται να επικροτούμε ή τουλάχιστον να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε σε πρακτικές διώξεων ή πολέμου μέσα στην πόλη.
Το πράγμα σύντομα θα έχει πάει στο μη περαιτέρω. Κάποιος θα σκοτωθεί ή θα μείνει ανάπηρος και πέραν του θριάμβου της βίας θα έχουμε και τη δημιουργία νέων “ηρώων”, κατώτερων των περιστάσεων. Από την άλλη, όσο και να πιεζόμαστε πρέπει να κάνουμε και κάτι, αν μπορούμε. Βρήκαμε λοιπόν ένα άρθρο της Χριστίνας Πουλίδου από το protagon.gr και σκεφτήκαμε μπας και βοηθήσει. Είναι μια απίστευτη ιστορία συμφιλίωσης σε μια περιοχή όπου δρα κάτι αντίστοιχο της Χ.Α.(EDL) αλλά η οποία περιοχή έχει παράδοση, θεσμούς και παιδεία. Αυτά τα τελευταία δεν ξέρω που μπορεί να βρεθούν…
“(…) o Μοχάμεντ ελ-Γκομάτι, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Γιορκ, πληροφορήθηκε από το facebook πως τα μέλη του EDL σχεδιάζουν να συγκεντρωθούν και να διαμαρτυρηθούν έξω από το τζαμί της πόλης – στη συνέχεια της δολοφονίας στο Γούλγουιτς βρετανού φαντάρου από ισλαμιστές. Όπου, EDL (English Defence League) εστί ένα ακροδεξιό κίνημα χουλιγκάνων, που δηλώνουν την παρουσία τους μέσω εκφοβιστικών συγκεντρώσεων. Η ιστοσελίδα τους, με τον μαύρο σταυρό στο έμβλημα, καλεί κάθε τόσο τα μέλη σε συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται σε ένα διαφορετικό σημείο, ενώ οι σχετικές φωτογραφίες δείχνουν έναν εσμό ανθρώπων με μαύρα φούτερ και το έμβλημα του κόμματος ραμμένο (!) αντί για τσεπάκι, με μάσκες και λοστάρια, να χτυπούν και να εξαφανίζονται.
Ο Μοχάμεντ ελ-Γκομάτι σκέφτηκε τότε να πάρει μια πρωτοβουλία και κινητοποίησε τη μουσουλμανική κοινότητα να οργανώσει μιαν ανοιχτή εκδήλωση -την ίδια μέρα και ώρα της συγκέντρωσης του EDL- προσκαλώντας τη γειτονιά. Κάπου 200 γείτονες ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση κι εκεί που έπιναν το τσάι τους με τους μουσουλμάνους συμπολίτες τους, ξαφνικά οι φωνές των οπαδών του EDL χάλασαν την ωραία ατμόσφαιρα.
Οι ανταποκρίσεις αναφέρουν ότι μια ομάδα θαρραλέων ανθρώπων βγήκε με ένα δίσκο με τσάι και βουτήματα προσκαλώντας τους διαδηλωτές να πάρουν μαζί τους το τσάι. Και αυτοί -άλλο απίστευτο!- αποδέχθηκαν την πρόσκληση. Οι προσκεκλημένοι του τεμένους, αφού ολοκλήρωσαν τα δέοντα της βρετανικής παράδοσης, περιηγήθηκαν στο τζαμί και η βραδιά έκλεισε με ένα ματς ποδοσφαίρου 5Χ5, όπου έλαβε μέρος ένα ετερόκλητο πλήθος – από τους οικοδεσπότες και τους προσκεκλημένους…
«Ποιος ξέρει;», είπε ο ελ-Γκομάτι σε μια συνέντευξή του την επομένη, «μπορεί τώρα το EDL να θελήσει να ανταποδώσει ευκαιρίας δοθείσης και τότε η μουσουλμανική κοινότητα θα είναι άραγε αρκετά γενναιόδωρη ώστε να αποδεχθεί την πρόσκληση;». Ο μουσουλμάνος ακαδημαϊκός υπογράμμισε εξάλλου, ότι η εμπειρία του Γιορκ έδειξε πως «υπάρχει η δυνατότητα διαλόγου, αφού ακόμα και το EDL είναι έτοιμο να δεχθεί πως οι βίαιες ακρότητες είναι λάθος».
Φυσικά, οι πάντες έσπευσαν να χαιρετίσουν το γεγονός (BBC) – ο αρχιεπίσκοπος της Αγγλικανικής Εκκλησίας του Γιορκ μίλησε για μια «φανταστική ιστορία» και παρατήρησε πως «η παράθεση του τσαγιού, των μπισκότων και του ποδοσφαίρου ήταν θαυμάσια και απολύτως τυπική του Γιορκσάιρ, στάθηκε δε κόντρα στην εχθρότητα και τον εξτρεμισμό».
Ο ιερέας της ενορίας εξέφρασε τον θαυμασμό του για «το θάρρος -το φυσικό και το ηθικό- αυτών των ανθρώπων. Αυτό το μικρό και ταπεινό τζαμί έδωσε ένα μάθημα σε ολόκληρο τον κόσμο», παρατήρησε, ενώ ο Εργατικός βουλευτής της περιοχής, Νιλ Μπαρνς, τόνισε πως το Γιορκ έζησε «μια στιγμή περηφάνιας, όταν το τζαμί της πόλης -απαντώντας στην οργή και το μίσος- προσέφερε ειρήνη και φιλοξενία».
Γ.Σ. (για τη μεταφορά και την εισαγωγή)