«Ανταγωνιστικότητα με μείωση μισθών . Eίναι έτσι;»
Γράφει ο
Λιανός Λεωνίδας
Ταξίαρχος ε.α-Οικονομολόγος
Υποψήφιος στο Νομό με το ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Ποιός το περίμενε πως στο 2012 οι άστεγοι και οι επαίτες να έχουν γεμίσει τους δρόμους της Αθήνας, οι νέοι φεύγουν μετανάστες στο εξωτερικό καθώς δεν βρίσκουν δουλειά πουθενά και στον ΗΣΑΠ τα ακορντεόν στα βαγόνια να ηχούν περισσότερο από ποτέ για λίγα κέρματα.
Αυτά μετά από δύο σχεδόν χρόνια εφαρμογής του Μνημονίου 1, γιατί με το Μνημόνιο 2 υπάρχει και γραπτή δέσμευση ότι η Ελλάδα οφείλει πρώτα να αποπληρώνει τα χρέη της και ύστερα τη λειτουργία του κράτους προς το εσωτερικό. Δηλαδή μισθούς, συντάξεις, σχολεία, στρατός, αστυνομία, νοσοκομεία κ.λ.π Ο κεφαλικός φόρος και τα χαράτσια αυτό θα εξυπηρετούν και όχι την αναδιάρθρωση.Η πραγματικότητα αυτή που έχει αρχίσει να διαφαίνεται, συνοδεύεται και από μια ισχυρή δέσμη φόρων.Απο την άλλη όλοι μα όλοι οι ιθύνοντες της κυβέρνησης αλλά και της τρόικα θέτουν θέμα «περιορισμού του εργατικού μισθολογικού κόστους», έστω προσωρινά, για να γίνει η οικονομία μας όπως διατυμπανίζεται απ’όλες τις πλευρές ξένους και ντόπιους περισσότερο ανταγωνιστική δείχνοντας σαν σύγκριση την Ισπανία και την Πορτογαλία όπου ο κατώτατος μισθός είναι χαμηλότερος από τη πατρίδα μας. Φυσικά κανένας δεν λέει ότι το κόστος ζωής στην Πορτογαλία είναι περίπου 45% κατώτερο της Ελλάδας και στα Βαλκανικά κράτη το κόστος ζωής είναι περίπου 80% σε σχέση με τη Ελλάδα, με μισθούς βέβαια οφείλω να το αναφέρω158 και 123 ευρώ αντίστοιχα για τη Ρουμανία και Βουλγαρία,143,69 ευρώ στην Αλβανία και 167,25 ευρώ στη Σερβία. Ένας μέσος εργαζόμενος σήμερα στη πατρίδα μας στον ιδιωτικό τομέα ( αν και όποτε πληρώνεται φυσικά τον τελευταίο καιρό…)παίρνει τη ημέρα 23 ευρώ. Τα 3 πάνε στο ΙΚΑ, 2 στα κοινόχρηστα, 4 στη ΔΕΗ-τηλέφωνο και 8 στη εφορία! Μένουν 8! Και καλείτε μ’αυτά να ζήσει.
Ξεχνούν ή προσπερνούν το γεγονός ότι για κάθε εργαζόμενο ισχύει η γνωστή εξίσωση: Ανάγκες + Κίνητρα = Δράση. Ο όρος δράση στην προκειμένη περίπτωση καθορίζει μέρος της συμπεριφοράς των εργαζόμενων στον χώρο εργασίας αποτελώντας βασικό συντελεστή της απόδοσής τους.Εαν οι ανάγκες και τα κίνητρα δεν είναι επαρκή στον εργαζόμενο θα επέλθει γρήγορα και όχι αργά βιομηχανική κόπωση( με την ευρεία έννοια του όρου), που θα είναι επιβλαβής , γιατί ο εργαζόμενος θα είναι επιρρεπής σε ασθένειες , σε εργασιακά ατυχήματα, νευρώσεις,μείωση της παραγωγικότητας κ.α. Επιχειρήσεις και οργανισμοί που αμείβουν τα μέλη τους σύμφωνα με την απόδοσή τους παρουσιάζουν λιγότερα προβλήματα από άλλες που δεν εφαρμόζουν το ίδιο σύστημα.
Ξεχνούν ή προσπερνούν το γεγονός ότι αφού το μισθολογικό κόστος εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα των προιόντων μας και τις ξένες επενδύσεις στη χώρα μας τι κάνει τους ξένους επενδυτές και δεν πάνε δίπλα στη γειτονιά μας , όχι κάπου μακριά, στη Βουλγαρία ( χώρα της Ε.Ε) ή και στα Σκόπια ( χώρα που καλύπτεται με προτιμησιακό δασμολογικό καθεστώς από την Ε.Ε, με ότι ευεργήματα αυτό σημαίνει) που οι μισθοί αντίστοιχα για ένα εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα διαμορφώνονται για μεν τη Βουλγαρία στα 150 -200 ευρώ, για δε τα Σκόπια στα 110-150 ευρώ( μετά φαγητού παρακαλώ!!).Γιατί να έρθει ο Γερμανός, ο Ολλανδός και ο κάθε ξένος ή Ελληνας 50 και 100 χιλιόμετρα νοτιότερα στη Ξάνθη , στη Αλεξανδρούπολη ή στο Κιλκίς, όταν στα προαναφερθέντα κράτη προσφέρουν τα πάντα (εύελικτες μορφές απασχόλησης,απολύσεις όποτε και όταν θέλει το αφεντικό, πληρωμή όταν έχει το αφεντικό..) και όχι μόνο γή και ύδωρ!!!!.Απο προσωπική εμπειρία χρόνων ως στέλεχος εταιρίας στη υπόψιν περιοχή, αλλά και τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι παρόλα τα ευτελιστικά μεροκάματα και τα λοιπά ευεργετήματα οι επενδύσεις δεν εμφανίζονται στα προαναφερθέντα κράτη , με εξαίρεση κάποιες ελληνικές επιχειρήσεις που για ευνόητους λόγους (φοροδιαφυγή, αποφυγή πληρωμής ασφαλιστικών εισφορών,offshore εταιρίες) έσπευσαν να επενδύσουν.Η κεντρική τράπεζα της Βουλγαρίας στα στοιχεία που γνωστοποίησε για τη περίοδο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2011 , δείχνει ότι έχουν μειωθεί οι άμεσες ξένες επενδύσεις σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2010( από 1.431 δισ. ευρώ το 2010, σε 740.3 εκατ. ευρώ το 2011).
Ξεχνούν η προσπερνούν το γεγονός ότι η οικονομία επηρεάζεται πλέον από τις παρενέργειες ενός φαύλου κύκλου όπου η μεγαλύτερη ύφεση απαιτεί νέα μέτρα που δεν αποδίδουν καθώς χειροτερεύουν οι προσδοκίες χωρίς χρονικά σαφή προοπτική εξόδου από την κρίση. Έτσι απαιτούνται νέες προβλέψεις για ακόμα μεγαλύτερη ύφεση ώστε να ληφθούν νέα μέτρα κ.ο.κ., σε ένα περιβάλλον αδυναμιών και καθυστερήσεων της ελληνικής πλευράς να παραγάγει ουσιαστικό και αξιόπιστο έργο αναπροσαρμογής. Πρακτικά πρόκειται για μία οικονομική πολιτική «τιμωρίας» των Ελλήνων και όχι προσπάθειας εξόδου από την κρίση.
Το σίγουρο είναι ότι η πατρίδα μας δεν είναι δυνατόν να βγεί από τη κρίση με τον τρόπο με το οποίο μπήκε ή αν θέλετε με τα δεδομένα που μπήκε. Το δύσκολο για μια χώρα, είναι η απόκτηση των χαρακτηριστικών εκείνων, εγγενών τα περισσότερα από αυτά που οδηγούν τη χώρα στο να είναι θελκτική στους επενδυτές ξένους και ντόπιους.Η Ελλάδα είναι από το πιο ευλογημένα μέρη του πλανήτη, με στρατηγική γεωπολιτική θέση, άριστες καιρικές συνθήκες, εύφορο έδαφος,ευρωπαικό νόμισμα και σε έμψυχο δυναμικό μιας και διαθέτουμε από τα πιο μορφωμένα ανθρώπινα δυναμικά παγκοσμίως. Yπο συνθήκες ελευθέρων συναλλαγών η κάθε χώρα όπως σήμερα τη εποχή της παγκοσμιοποίησης θα εξειδικευτεί πρωτίστως στον τομέα με το μικρότερο συγκριτικό μειονέκτημα και αντίθετα με το καλύτερο συγκριτικό πλεονέκτημα.Σύμφωνα με τη θεωρία του Ohlin(βραβείο Νομπελ οικονομίας το 1977), η χώρα μας θα πρέπει να τείνει να εξάγει ή να παράγει αν θέλετε εκείνο το προιόν ή προιόντα το οποίο ενσωματώνει τι σχετικώς μεγαλύτερη ποσότητα του παραγωγικού ιστού που διαθέτει η χώρα σε σχετική αφθονία, σε ποιότητα, αλλά και σε τεχνογνωσία.Χρειάζεται όμως για όλα αυτά η συμμετοχή όλων και η κοινωνική στράτευσή τους.Θα πρέπει από τη μια να συνεχίσει τις διαρθρωτικές αλλαγές στη αγορά εργασίας, τόσο στο Δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα που θα εστιάζονται, στη αποκέντρωση (Decentralization), στη εξειδίκευση(Specialization),στη τυποποίηση (Formalization) και στη καλύτερη οργάνωση.Οργανωνόμαστε σαν κοινωνία με νόμους και συστήματα που δεν θα αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι , ανάλογα με το δοκούν της εκάστοτε κυβερνώσας ελίτ.Απο την άλλη θα χρησιμοποιήσουμε τα όπλα που έχουμε στη φαέτρα της και θα μας κάνουν και πάλι δυνατούς. Ναυτιλία, τουρισμός, αγροτικά και κτηνοτροφικά προιόντα, είναι τομείς όπου σαφώς υπερτερούμε στη ποιότητα από το σύνολο των κρατών της Ευρωπαικής Ενωσης,έχουμε θα έλεγα υψηλή αναγνωρισιμότητα και δυνατό brand name παγκοσμίως και είναι οι τομείς στους οποίους θα πρέπει να εστιάσουν οι εκάστοτε κυβερνώντες μέσα από ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό στο διηνεκές που μεταξύ των άλλων θα χαρακτηρίζεται από απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα, απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης και λειτουργίας των επιχειρήσεων, χρήσεις γης, υγιείς κανόνες και συνθήκες ανταγωνισμού, ηλεκτρονική βάση σύζευξης προσφοράς – ζήτησης στην αγορά εργασίας και άλλα , θα διαπνέεται δε από αμοιβαία εμπιστοσύνη και κατανόηση κράτους , επιχειρηματιών, κοινωνικών φορέων και εργαζομένων. Πρέπει στο σημείο αυτό να προσθέσω ότι δεν πρέπει να μας διαφεύγει της μνήμης ότι γύρω από τους προαναφερθέντες κλάδους δραστηροποιούνται μερικές εκατοντάδες κατασκευαστικές ,βιομηχανίες τροφίμων αλλά και εταιρίες παρεχομένων υπηρεσιών.
Το διεθνές εμπόριο , για τους γνωρίζοντες, ακολουθούσε ανέκαθεν δικούς του κανόνες και ιδιαίτερα τώρα την εποχή της παγκοσμιοποίησης.Οποσδήποτε για την ανταγωνιστικότητα και εδραίωση του προιόντος ή προιόντων στη διεθνή αγορά το εργατικό κόστος παίζει και αυτό το ρόλο του, αλλά όχι τόσο καθοριστικό, όπως θέλουν να εμφανίζεται.
Αγνοούν φαίνεται επιδεκτικά οι αρμόδιοι ότι στη διεθνή αγορά υπάρχουν οι leaders της αγοράς οι οποίοι χειραγωγούν την αγορά και στη ουσία καθορίζουν που θα κινηθούν οι τιμές.
Αγνοούν ότι η τελική τιμή πληθώρας προιόντων αυξάνεται ή μειώνεται εξαιτίας των διεθνών τιμών στις λεγόμενες χρηματιστηριακές πρώτες ύλες (πετρέλαιο, ζάχαρη, κακάο κ.λπ.), , στην ανελαστική ζήτηση σε ό,τι αφορά τα τρόφιμα, το μεταφορικό κόστος.
Αγνοούν ότι η εφαρμογή και η πιστοποίηση: των συστημάτων διαχείρισης ποιότητας (ISO), των συστημάτων διασφάλισης ποιότητας των φαγητών , τροφίμων, ποτών(HACCP), των συστημάτων για τη ασφάλεια και υγεία στους χώρους εργασίας(OHSAS 18001 ), των σημάτων ολικής ποιότητας(Q) ,το οικολογικό σήμα ποιότητας Green Key για τον τουρισμό και τα ανάλογα πιστοποιητικά όπως certificate of class κ.α από τον Ελληνικό Νηογνώμονα (που δεν υφίσταται….) αποτελούν την « αχίλλειο πτέρνα», των ελληνικών προιόντων , των τουριστικών επιχειρήσεων, ναυτιλίας, κατασκευών και χωρίς αυτά μπροστά μας υψώνονται τεράστια τείχη στη προβολή και στη συνέχεια προώθηση των προιόντων μας.
Αγνοούν ή έστω το αντελήφθηκαν καθυστερημένα αφού στη Ευρώπη εφαρμόζεται πάνω από 10 χρόνια ότι η διασφάλιση της ανάπτυξης, εξέλιξης, αξιοπιστίας και πωλήσεων στον αγροκτηνοτροφικό τομέα, στον τομέα της βιομηχανίας τροφίμων κ.α, γίνεται μέσα από καθορισμένες Συμβολαιακές Μορφές Παραγωγής, αλλά και των κατασκευών μέσα από Μνημόνια συνεργασίας (Μemorandum of Understanding – MOU)και όχι μέσω της συμπίεσης-μείωσης των μισθών ή μείωσης των εισοδημάτων παραγωγών και εργαζομένων λές και αποκλειστικά αυτό φταίει!!
Τελειώνοντας με τον κοινό νου που διαθέτω, θέλω να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή και δεν βελτιωθούμε σαν δημόσιο και σαν ιδιωτικός τομέας στους τομείς που προανέφερα, τότε η οικονομική κρίση δεν είναι παρά μόνο το πρώτο/πρώτα , όπως θέλετε πάρτε το, πικρά ποτήρια στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ που θα μας οδηγήσει.
Μακάρι να έχω άδικο.