Είναι σχεδόν αδύνατο να βρεις δικαστές να σχολιάσουν αποφάσεις συναδέλφων τους και πολύ περισσότερο πρόσφατες. Μπορεί όμως να μην τις σχολιάζει η ίδια η -χωριστή- δικαστική εξουσία αλλά τις σχολιάζει ο κόσμος και τα ΜΜΕ οφείλουν να αποτυπώσουν τον αντίκτυπο που έχουν στην κοινωνία ορισμένες αποφάσεις. Έτσι οι περισσότεροι πολίτες έχουν στις μέρες μας τις εξής απορίες: α)γιατί περιπτώσεις με ευρήματα όπλα, ναρκωτικά, με απειλές ή ωμή βία δεν προβλέπουν προφυλάκιση των φερόμενων ως δραστών ακόμα και αν αυτοί τελούν υπό περιορισμό;β)γιατί καταγγελίες για αντικοινωνικές συμπεριφορές που δημοσιεύονται στον Τύπο και υποστηρίζονται ακόμα και από επώνυμους πολίτες, όπως αυτό που συμβαίνει στο ΔΑΚ, δεν τυγχάνουν επέμβασης από εισαγγελέα; γ) γιατί περιπτώσεις όπως η καταγγελία από την Β’ ΕΛΜΕ για ρατσιστικές συμπεριφορές δεν τυγχάνουν ανάλογης προσοχής; δ)γιατί οι εντάσεις στα σχολεία με εξωσχολικούς(έπεσε ξύλο πρόσφατα μεταξύ μαθητή και εξωσχολικού σε σχολείο της περιοχής) ή οι μικροπαραβάσεις που συντελούνται πολύ συχνά σε σχολικές υποδομές δεν προκαλούν δικαστική παρέμβαση, ομοίως και η καταστροφή υποδομών συστηματικά από ομάδες που κλέβουν μέταλλα και τα πουλούν σε κλεπταποδόχους ζημιώνοντας με εκατομμύρια τον πολίτη;
Πιθανώς οι δικαστικές αποφάσεις πολλές φορές δεν μπορούν να κριθούν και λόγω επιστημονικής ανεπάρκειας, όπως η πρόσφατη απαλλαγή υπαλλήλου της Περιφέρειας από υπόθεση χρηματισμού στη διάρκεια της οποίας κρίθηκε ότι δεν είχε αρμοδιότητα να παρέμβει στην υπηρεσία, αλλά παρόλα ταύτα πήρε τα χρήματα για να διευκολύνει τον καταγγέλλοντα…Τα πιο πάνω όμως δύσκολα μπορεί να τα εξηγήσει ο μέσος πολίτης. Κι όμως η εξήγηση είναι απλή: Οι δικαστές δεν έχουν τη νομική κάλυψη να πράξουν διαφορετικά στις παραπάνω περιπτώσεις! Με δυο λέξεις, “νόμος Καστανίδη” που σημαίνει ότι από τις 23 Δεκεμβρίου 2010 και για την “αποσυμφόρηση της Δικαιοσύνης” υπήρξαν αθρόες μετατροπές ποινών και παραγραφές φυγόδικων αλλά και ερήμην καταδικασθέντων, με μεγάλη μάλιστα οικονομική επίπτωση για δικαστές και υπαλλήλους δικαστηρίων, ενώ υπήρξαν αναστολές ποινών με το 1/5 της ποινής να έχει εκτιθεί. Οι, δε, προφυλακίσεις έγιναν εξαιρετικά σπάνιες σε περιπτώσεις κακουργημάτων, ενώ σε θέματα ανηλίκων για κλοπές ή σε πταίσματα οι συλληφθέντες αφήνονται ελεύθεροι σε ελάχιστο χρόνο. Κι όμως έχει και συνέχεια.
Για να αποσυμφορηθούν οι φυλακές αυτή τη φορά, υπήρξε τροπολογία του υπουργείου Δικαιοσύνης σε νομοσχέδιό του για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Σύμφωνα με αυτή, προβλεπόταν αποφυλάκιση κρατουμένων με ποινή ακόμη και ως 10χρόνια, συμπεριλαμβανομένης και της κάθειρξης και απόλυση με διάταξη εισαγγελέα ανήλικων κρατούμενων που εξέτιαν ποινή περιορισμού κατά τη δημοσίευση του νόμου! Από τις ευεργετικές διατάξεις, όμως, εξαιρούνται οι υποθέσεις τρομοκρατίας, φοροδιαφυγής, καταχραστές Δημοσίου και άλλες, που ρυθμίζονται με ειδικούς νόμους!
Για ποινές ως τρία χρόνια αρκεί οι παραβάτες να έχουν εκτίσει το ένα δέκατο της ποινής, ως πέντε χρόνια το ένα πέμπτο και ως 10 χρόνια το ένα τρίτο αυτής! Στα επόμενα τρία χρόνια αν υποπέσουν σε νέα από δόλο αξιόποινη πράξη, εκτίουν αθροιστικά και το υπόλοιπο της ποινής, που τους χαρίστηκε. Η φιλοσοφία του νομοθετήματος είναι η απόλυση κρατουμένων, που δεν είναι επικίνδυνοι για τη κοινωνία και επίσης όσων δεν έχουν τη δυνατότητα να εξαγοράσουν τις ποινές τους, λέει η νομοθετική εξουσία στους δικαστές. Καλή η φιλοσοφία αλλά πρέπει να δει το υπουργείο και οι βουλευτές-νομοπαρασκευαστές τι έχουν βάλει τη δικαστική εξουσία να κάνει.
Γ.Σ.