Τον τελευταίο καιρό η Ελλάδα έμοιαζε μ’ έναν πολύπαθο ασθενή που κείτονταν πάνω σε κρεβάτι εντατικής, περιμένοντας να χειρουργηθεί. Ήταν τόσες όμως οι ασθένειες κι ο κίνδυνος επιπλοκών μεγάλος, ώστε ν’ απαιτείται, πριν την εγχείριση, έκτακτο Ιατρικό Συμβούλιο. Και σ’ αυτό το Συμβούλιο που έγινε τελικά, συμμετείχαν «χειρούργοι» όλων των ειδικοτήτων κι από διάφορες χώρες του κόσμου. Τόσο μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτόν τον «ασθενή»!
Το κρίσιμο της απόφασης δεν είχε να κάνει με το πόσο βαθιά θα μπει το νυστέρι – αυτό το είχαν ήδη ξανακάνει – αλλά με την ιδιοτροπία και την ιδιομορφία του «ασθενούς». Της Ελλάδας εν προκειμένω, για να σταματήσουμε και τα εισαγωγικά. Γιατί το κακό μ’ αυτή τη χώρα – τη δική μας χώρα – έχει να κάνει με τις νοσογόνες συνήθειες που δε λέει να τις κόψει, γιατί είναι ήδη εξαρτημένη. Ένας μανιώδης καπνιστής ή ένας αλκοολικός, μετά από εξάρτηση δεκαετιών, μπορεί να κόψει μονομιάς τις κακές αυτές συνήθειες για να γίνει καλά; Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τη χώρα μας. Εκεί είναι και το «ζουμί».
Η εικόνα που δημιουργήθηκε στο εσωτερικό της Ελλάδας, μετά κι απ’ το τελευταίο «Ιατρικό Συμβούλιο» για τη σωτηρία της, έμοιαζε περισσότερο μ’ αυτή που επικρατεί με τη λήξη ενός ελληνικού ποδοσφαιρικού ντέρμπι. Άκρατοι πανηγυρισμοί απ’ τους μεν, παράπονα για τη διαιτησία απ’ τους δε. Με τη διαφορά ότι ο «διαιτητής» τούτη τη φορά δεν ήταν Έλληνας και δε γνώριζε καν ελληνικά για να κάθεται και ν’ ακούει διαμαρτυρίες και μας «έγραψε» κατάλληλα. Ο αγώνας τελείωσε όπως εγώ γούσταρα μας είπε κι άντε … «κουρευτείτε» μόνοι σας!
Θυμήθηκα, μετά απ’ όλα αυτά, το Μεγάλο Βενιζέλο, όταν παλιότερα, ως υπουργός Οικονομικών, γύριζε από παρόμοια διαδικασία εκεί έξω όπου βρίσκονται πλέον τα κέντρα αποφάσεων για την περήφανη (!) χώρα μας, θριαμβολογώντας τόσο υπέρμετρα γι’ αυτά που «πετύχαμε», σα να κατακτήσαμε το παγκόσμιο κύπελλο! Και τι δεν έλεγε ο άνθρωπος! Ότι γλιτώσαμε από τόσα δις χρέος, ότι θα πάρει μπρος η μηχανή, ότι θ’ αρχίσει επιτέλους η ανάκαμψη και η ανάπτυξη κι άπειρα άλλα ευτράπελα. Και μέσα σ’ όλα, ο ίδιος κι άλλοι παρατρεχάμενοι, βεβαίωναν τον εξαθλιωμένο λαό ότι θα παρθούν μέτρα σκληρά γι΄αυτούς που παρανομούν, ότι θα παταχθεί η διαφθορά, ότι θα πληρώσουν οι κλέφτες και φοροφυγάδες, ότι θ’ αλλάξει η εικόνα της χώρας! Κι έκανε πρώτος την αρχή ο αθεόφοβος (απ’ την ανάποδη όμως) κλειδώνοντας μια λίστα με στοιχεία ηχηρών φοροκλεφτών στο συρτάρι του! Κι από τότε μέχρι σήμερα, αυτός ο ταλαίπωρος λαός υφίσταται το ένα μαρτύριο μετά το άλλο, οι κλέφτες συνεχίζουν να κλέβουν, οι φοροφυγάδες συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν και στα ταμεία του κράτους δε γνωρίζουμε (εκτός και μας το κρύβουν!) αν μπήκε έστω κι ένα ευρώ. Λίστες βγαίνουν στο φως και μετά τις «τρώει» το μαύρο σκοτάδι, κλέφτες κι απατεώνες οδηγούνται με χειροπέδες στους εισαγγελείς και μετά χάνονται τα ίχνη τους, στη φόρα βγαίνουν σπατάλες και διαφθορές σ’ ολόκληρη τη δημόσια διοίκηση, μας τα «λένε» στις ειδήσεις κι αμέσως μετά «άκρα του τάφου σιωπή»…
Είναι λογικό, λοιπόν, μετά απ’ όλα αυτά ν’ αναρωτιόμαστε: Από τι σωθήκαμε αλήθεια αυτή τη φορά; Το ότι παραμείναμε στο ευρώ, όπως – ακόμα – διατυμπανίζουν κάποιοι βλάκες – λες και δεν το ξέραμε – στα τηλεπαράθυρα, είναι σωτηρία; Το ότι θα μας (ξανα)δώσουν δανεικά, σημαίνει κι ότι θα σωθούμε; Κι από τι θα σωθούμε αλήθεια; Μήπως απ’ τη συγκυβέρνηση με τους ξένους; Μ’ αυτούς, δηλαδή, που τους παρακαλάμε γονατιστοί να μας δανείσουν; Οι πάντες γνωρίζουμε σήμερα ότι δεν είναι οι ξένοι αυτοί που μας έφεραν στην εξαθλίωση και την επαιτεία. Ούτε φταίνε εκείνοι που εμείς κλέβαμε ακόμα και τα δικά τους λεφτά που μας έδιναν για ανάπτυξη και μετατρέπονταν σε πολυτελείς βίλες ή έμπαιναν σε «ειδικούς λογαριασμούς» αυτών που τα διαχειρίζονταν. Και τους οποίους κανένας ακόμα δεν τους άγγιξε σ’ αυτό το διεφθαρμένο κράτος που ζούμε. Στην Ελλάδα – Μογγολία της Ευρώπης! Μήπως έχουμε και την απαίτηση να μας αφήσουν από τώρα και μετά να κάνουμε τα ίδια, χωρίς να τους δίνουμε λογαριασμό; Στενός κορσές θα μας γίνουν, θα το δείτε. Και καλά θα κάνουν, αν πρόκειται να γλιτώσουμε απ’ τα κάθε είδους εγχώρια «τρωκτικά»! Τα οποία οι ντόπιοι πολιτικοί ηγέτες και ηγετίσκοι, μαζί με τους Ελεγκτικούς Μηχανισμούς τους είναι παντελώς ανίκανοι να τα σταματήσουν!
«Είναι πατριωτικό καθήκον όλων μας», είπε ο Στουρνάρας, για να βοηθήσουμε. Δίκιο έχει ως προς τα λόγια. Στη πράξη, όμως, πως θα γίνει αυτό υπουργέ μας; Όταν εσείς εκεί ψηλά που είστε με επικεφαλής τον ίδιο τον πρωθυπουργό, το μόνο που ξέρετε να κάνετε είναι δηλώσεις σαν κι αυτή. Και δε γνωρίζετε καν τι γίνεται στα «κάτω πατώματα» του διεφθαρμένου κράτους που εσείς υποτίθεται ότι ελέγχετε; Όταν οι Ελεγκτικοί Μηχανισμοί σας κωλυσιεργούν εσκεμμένα ακόμα και σε «καραμπινάτα» κακουργηματικά αδικήματα, όταν η δικαιοσύνη αθωώνει ακόμα κι αυτούς που πιάνονται να δωροδοκούνται με προσημειωμένα χαρτονομίσματα, όταν δεν έγινε ποτέ και κανένας έλεγχος για την κακοδιαχείριση και διαφθορά της «Καποδιστριακής» Αυτοδιοίκησης, η οποία φόρτωσε την «Καλλικρατική» με ασήκωτα χρέη κι αυτή τα πληρώνει ακόμα χωρίς κανέναν έλεγχο για τη νομιμότητά τους και διαμαρτύρονται κι από πάνω οι δήμαρχοι – μαζί με τα «μέσα» τους – γιατί δεν τους δίνετε κι άλλα χρήματα; Πάρτε τα από αυτούς που τα φάγανε στο παρελθόν (αυτό δε λέει κι ο δικός σας ο Ρακιντζής;) και δώστε τα στους τωρινούς να κάνουν τη δουλειά τους. Τολμάτε; Δεν τολμάτε! Γιατί τους έχετε ανάγκη! Παλιοαλήτες!
Με ωραία λόγια – άρα – και πλατιά χαμόγελα δε σώζεται η πατρίδα. Ας το πάρουμε χαμπάρι αυτό. Θα σωθεί μόνο όταν κόψει με το μαχαίρι τις κακιές συνήθειες. Αυτές που την έστειλαν στο «χειρουργείο»! Κι αυτές – όπως εγώ πιστεύω κι ας χαρακτηριστώ ως μη «περήφανος» Έλληνας – δε θα κοπούν απ’ τους δικούς μας λωποδύτες και διεφθαρμένους πολιτικούς. Θα κοπούν απ’ τους ίδιους τους ξένους. Δυστυχώς κι ευτυχώς! Αν δεν εγκατασταθούν μέχρι και τον τελευταίο δήμο της χώρας για επιτήρηση στα επόμενα χρόνια, θα παραδεχθώ ότι έπεσα έξω στις προβλέψεις μου. Μέχρι τώρα πάντως ( τα γραπτά μένουν) δεν έπεσα έξω ποτέ και πουθενά!
Εγώ «ο τρελός για δέσιμο» όπως με χαρακτήρισε κάποιος Έλληνας Μεγαλοδήμαρχος!