Ομάδες που η άνοδος τις οδήγησε στην καταστροφή
Για τις ερασιτεχνικές ομάδες του νομού μας η συμμετοχή σε ένα εθνικό πρωτάθλημα αποτελεί πόθο. Κάποιες δεν έχουν την πολυτέλεια ούτε να ονειρευτούν κάτι τέτοιο. Άλλες ελπίζουν αυτό το όνειρό τους να το κάνουν πραγματικότητα. Λίγες είναι αυτές που το έζησαν. Στην πλειοψηφία τους έζησαν και τις συνέπειες. Μετά τον «παράδεισο» το ταξίδι οδήγησε στην «κόλαση».
Κοιτάζοντας τη λίστα με τις ομάδες της Αιτωλοακαρνανίας που αγωνίστηκαν την τελευταία
Η απόφαση για πρωταθλητισμό και η διεκδίκηση της ανόδου σε μια εθνική κατηγορία (Δ’ Εθνική) συνήθως δεν έρχεται αβίαστα. Τις περισσότερες φορές είναι απόρροια της εμφάνισης κάποιου παράγοντα, ο οποίος έχει την οικονομική δυνατότητα και αποφασίζει να λειτουργήσει ως έλληνας… Αμπράμοβιτς. Να πάρει την ομάδα από το τοπικό και να την οδηγήσει πολύ ψηλά…
Η συνταγή είναι γνωστή: Μεταγραφές! Η ομάδα σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Θα πάρει την αφρόκρεμα του ποδοσφαίρου μας. Ουσιαστικά, παύει να λειτουργεί ως πραγματική εκπρόσωπος, του χωριού, της κωμόπολης, της πόλης, στην οποία εδρεύει. Να δίνει στα παιδιά τη δυνατότητα του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Γιατί, αυτό μπορείς να το κάνει σε όποια κατηγορία κι αν αγωνιστεί. Πλέον δίνει τη δυνατότητα… άθλησης σε άλλα παιδιά (που συνήθως είναι τριαντάρηδες και άνω). Που αποζημιώνονται αδρά για τη συμβολή τους να δημιουργηθεί η νέα… Μπάρτσα.
Αφού κατακτηθεί το “Ελντοράντο” της Δ’ Εθνικής και ο πρόεδρος έχει ξοδέψει τα περισσεύματά του, έρχεται η ώρα της επιστροφής στο τοπικό πρωτάθλημα. Φυσικά οι παίκτες που αγωνίζονταν στην ομάδα αποχωρούν. Χωρίς να προλάβουν να αποχαιρετήσουν την πρόεδρο, τον οποίο σιχτιρίζουν «για εκείνο το υπόλοιπο».
Τα παιδιά του χωριού θα κληθούν και πάλι να παίξουν για τη φανέλα. Εκείνα για τα οποία το προηγούμενο διάστημα η πόρτα των αποδυτηρίων ήταν κλειστή.
Όλες είχαν συνέπειες
Για την ΑΕ Μεσολογγίου και τον Ναυπακτιακό Αστέρα η Δ’ Εθνική αποτελεί τη βάση. Έχουν αγωνιστεί στο τοπικό πρωτάθλημα, έχουν βρεθεί σε Γ’ και Β’ Εθνική. Για όλες τις υπόλοιπες η Δ’ αποτελεί ταβάνι. Κάποιες έπεσε και τις πλάκωσε…
Υπήρξαν ομάδες που έβαλαν στόχο να παίξουν στη Δ’ και πλέον δεν υπάρχουν. Δύο διαλύθηκαν έχοντας δικαίωμα συμμετοχής στο πρωτάθλημα αυτό. Πρώτα ο Θέρμιος Απόλλων. Μετά ο ΑΟ Ελαιοφύτου (που τώρα επανασυστάθηκε). Άλλες διαλύθηκαν στην συνέχεια: ΑΟ Αγρινίου, Ήφαιστος, Κένταυρος, Αράκυνθος Μακρυνείας. Όλες οι υπόλοιπες έφτασαν ακόμα και στη Γ’ κατηγορία της ΕΠΣΝΑ. Κάποιες είναι ακόμα εκεί.
Ας θυμηθούμε ομάδες που εκπροσώπησαν το νομό μας σε εθνική κατηγορία είτε Δ’ ονομάζονταν είτε περιφερειακό είτε οτιδήποτε άλλο. Και ας αναζητήσουμε πόσο χαμηλά έφτασαν ή που βρίσκονται σήμερα.
Τρίκαρδος Κατοχής, Εύηνος Ευηνοχωρίου, Αστέρας Αγρινίου, ΑΟ Σπάρτου, ΠΑΟ Καλυβίων, ΑΕΚ Αγ. Κωνσταντίνου, Ακαρνανικός Φυτειών. Ακόμα και ομάδες που έχουν ορθοποδήσει και βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση σήμερα ή έχουν σταθεροποιηθεί στην Α’ ή τη Β’ ΕΠΣΝΑ, είχαν κάνει βουτιά προς τα κάτω μετά τον υποβιβασμό τους από τη Δ’ Εθνική. Οι τρεις πρωταθλητές των τριών τελευταίων χρόνων, Όμηρος Νεοχωρίου, Αμφίλοχος, Άρης Αιτωλικού, είχε χαθεί για χρόνια από τις μεγάλες κατηγορίες του νομού, έχοντας προηγούμενο πέρασμα από τη Δ’. Οι δύο πρώτοι ανέβηκαν πάλι στη Δ’ και έπεσαν αμέσως. Ο Άρης φιλοδοξεί να έχει διαφορετική τύχη.
Ο Ατρόμητος Αντιρρίου, ο Ολυμπιακός Παναιτωλίου, επίσης βρέθηκαν χαμηλά, πριν σταθεροποιηθούν και πάλι στην Α’ κατηγορία. Άλλωστε, όσο κι αν ψάξεις, με εξαίρεση την ΑΕΜ και τον Ναυπακτιακό, δεν υπάρχει ούτε μία ομάδα που πέρασε από τη Δ’ Εθνική και να μην έπεσε στη συνέχεια πολύ χαμηλά.
Ίσως είναι κάτι που πρέπει να αναλύσουν όσοι παράγοντες και ομάδες δηλώσουν πρωταγωνιστικούς στόχους για τη νέα περίοδο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΟΥΜΠΟΣ-ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ