Κάποτε για πολλούς νέους ήταν όνειρο ζωής να φύγουν από τη πόλη και να αναζητήσουν αλλού καλύτερη τύχη σε όλους τους τομείς!
Θες ότι το Αγρίνιο λειτουργούσε ως κλειστός κοινωνικός κύκλος , ως γειτονία με τα καλά της και τα άσχημα, όπου δεν υπήρχε ο παραμικρός χώρος για την ανωνυμία.
Θα πείτε ότι έτσι ήταν παλιότερα παντού λόγω των ρυθμών ζωής..
Βέβαια τότε συνέπεσε να αναπτύσσεται το Αγρίνιο ραγδαία και να μπαίνει στη κατηγορία των μεσαίων επαρχιακών πόλεων τύπου Ιωαννίνων η Καλαμάτας αν θέλετε, κάτι που φέρνει επιφανειακές αλλά και βαθύτερες αλλαγές σε μια κοινωνία
Ο λόγος γίνεται για αρχές 90 και μετά.
Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει..
Το “athens dream”, που εγγυώνταν ανωνυμία, δραστηριότητα κοινωνική και εργασιακή μακριά από τα κοινωνικά σχόλια, τώρα ως ένα μεγάλο βαθμό γυρίζει τη πλάτη.
Ο λόγος; Τα 600 ευρώ ενοίκιο, πετρέλαιο, κοινόχρηστα στην καλύτερη περίπτωση, εξανεμίζουν το χιλιάρικο που θα το πάρει κάποιος δουλεύοντας μόνο ολημερίς και οληνυχτίς.
Που καιρός και δύναμη για άλλες ενασχολήσεις!
Όσο για κάποιον που ανήκει στη γενιά των 700 ευρώ;Μονόδρομος η συγκατοίκηση για μοίρασμα των λειτουργικών εξόδων..
Αντίθετα η γενέτειρα πατρίδα επιλέγεται ως λύση, η οποία βέβαια και αυτή δεν υπόσχεται πολλά. Δουλειές λίγες, πενιχρές αμοιβές τις περισσότερες φορές, αλλά το 250ρι νοίκι είναι εφικτό. Ως κοινωνία μπορεί να μην είναι και η πλέον διακριτική, όπως συμβαίνει σε όλη την επαρχία, αλλά σε σχέση με παλιά σίγουρα έχει αλλάξει προς το καλύτερο.
Τουλάχιστον δεν τη βγάζεις όλη μέρα τρώγοντας βιαστικά μια μπακέτα από τα everest γιατί δεν προλαβαίνεις να πάς έστω και λίγο σπίτι.
…………………………
Παρόλα αυτά το “athens dream” διατηρεί τη δική του ομορφιά. Την προσφέρει όμως με συγκεκριμένους όρους και συγκυρίες.
Αναμφίβολα το να ζήσεις σε ένα άλλο μέρος, εφόσον βέβαια το επιτρέπουν οι συγκυρίες, αν όχι όλη τη ζωή σου, έστω κάποιο διάστημα, σίγουρα είναι ένα μεγάλο σχολείο. Είναι θετικό για μια πόλη να υπάρχει μια κινητικότητα προς και από αυτήν.
“athens dream” λοιπόν ή Αγρίνιο; Ο καθένας επιλέγει..
Βασιλιάς Άγριος