Α ρε μυαλό που κουβαλάμε! Την ώρα που ο κόσμος καίγεται και σέρνονται φήμες για πραξικοπήματα, πρόωρες εκλογές και εμφύλιους το ξύλο πέφτει (και) για τη μπάλα! Την ώρα που πάει για πρώτη φορά αρχηγός και υπαρχηγός κόμματος στο Αυτόφωρο για σύσταση συμμορίας. Χωρίς τη Βουλή να προβάλει ασυλίες αλλά και με μια ακατανόητη παγωμάρα και διάθεση για μικροπολιτική διαχείριση. Που είναι ο ενθουσιασμός που λειτούργησαν οι θεσμοί; Μπα, άλλο ένα κόλπο του βαθέως κράτους είναι θα πουν πάρα πολλοί και η δυστυχία είναι ότι στην πλειοψηφία δεν θα είναι καν χρυσαυγίτες! Από την άλλη γιατί να μην το πουν αφού το κράτος έχει λειτουργήσει τόσες φορές πρακτόρικα και κατά των ίδιων των πολιτών του. Κατά τη γνώμη μου να μην το πουν γιατί φτάσαμε πια στο σημείο μηδέν και το δηλώνουν τόσα μικρά περιστατικά, πολύ μικρότερα από το γεγονός ότι Μιχαλολιάκος και Κασσιδιάρης έχουν συλληφθεί σαν αρχηγοί συμμορίας.
Πάλι άνθρωπος χαροπαλεύει από πετροπόλεμο για τα αθλητικά και μάλιστα αυτή τη φορά στο Μεσολόγγι. Παναθηναϊκοί και Ολυμπιακοί πετροβολήθηκαν και ένας την έφαγε γεμάτα στο κεφάλι(κάποια site γράφουν άλλη εκδοχή για μαχαιρωμένο αλλά μάλλον δεν το έχουν τσεκάρει) με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ζωή του και να είναι διασωληνωμένος στο Ρίο.
Ο πετροπόλεμος έπεφτε από το δρόμο στην ταράτσα όπου είναι ο σύνδεσμος του Ολυμπιακού, εκεί όπου είχαν ανεβεί κάπου 15 οπαδοί αυτής της ομάδας για να αποφύγουν πάνω από 100 του Παναθηναϊκού που στράφηκαν από το δρόμο εναντίον τους. Κι εδώ είναι το λεπτό σημείο:Τι δουλειά είχαν και οι μεν και οι δε εκεί, όποια εκδοχή και να πάρεις; Αν προκάλεσαν οι Ολυμπιακοί εκείνους που πέρναγαν τι δουλειά είχαν καν στο σύνδεσμο; Κι αν οι Παναθηναϊκοί πήγαν καρφί για “πέσιμο” πριν από ένα αγώνα βόλεϊ(!) πάλι τι δουλειά είχαν. Όπως τι δουλειά έχουν και οπαδοί από άλλες πόλεις να περιδιαβαίνουν μέρη που τους φιλοξενούν σαν να είναι συμμορίες.
Να η μαγική λέξη.”Συμμορία”. Μερικοί μπροστινοί, πιτσιρικάδες, αναλώσιμοι, μερικοί καμένοι να μην καταλαβαίνουν αν πάθουν ή κάνουν κακό και οι ηγετικές ομάδες. Και αναλόγως τις γνωριμίες μας, στήριξη από επώνυμους, από ιδεολογίες, από μεγαλοδικηγόρους, από επίορκους δικαστές και αστυνομικούς και από πολιτικούς και…αθλητικούς παράγοντες. Αυτή είναι όλη η αγαπημένη μας έκφραση στα στενά και τα σοκάκια από τη Μεταπολίτευση και δώθε. Να είμαστε πολλοί, να μαζεύουμε με 10 τηλέφωνα 200 άτομα για ντου. Σε αντίπαλους οπαδούς, σε ξένους, σε εχθρούς ιδεολογικούς. Να “έχουμε” μια περιοχή. Να τη μαρκάρουμε με τα σπρέι και όταν ο άλλος την αμφισβητεί να πρέπει να πέσει ξύλο. Για μπάλα αν είμαστε απολίτικοι, για το ποιος κάνει κουμάντο στη σχολή ή ένα δρόμο αν είμαστε “πολιτικοποιημένοι”.
Είναι κάτι που το επιτρέψαμε να γίνει όπου συγκεντρωνόμασταν για δημόσια εκδήλωση. Έχουμε όλοι αίμα στα χέρια μας και κατεστραμμένα παιδιά στις ενοχές μας. Αλλά τώρα έφτασε ο καιρός που η σούπα που έβραζε 40 χρόνια έκοψε. Και ποτέ δεν θα είναι η ίδια. Θες από σκοπιμότητες, θες από συμφέροντα πλέον οι δισταγμοί και τα μισόλογα δεν συγχωρούνται όποιος και να κυβερνάει. Να κάτσουν να αναλύσουν πολιτικά το θέμα, ακόμα και να καταγγείλουν σκοτεινές προθέσεις. Αλλά πλέον πρέπει να δείξουν όλοι τι πρέπει να κάνουμε συνολικά για το φασισμό της βίας και τη βία του φασισμού. Και να είστε βέβαιοι ότι θα δείξουν και πολύ σύντομα μάλιστα. Κάποιοι τον χειρότερο εαυτό τους…
Γ.Σ.