Μετά από πολύ καιρό το Αγρίνιο ακούστηκε για κάτι καλό. Ή κάτι που θα μπορούσε να είναι καλό. Δεν ακούστηκε η πόλη δηλαδή για κάποιο σκοτωμό ή για κάποια σύρραξη αλλά για το ενδεχόμενο να γίνει εδώ κάτι που θα κινήσει την οικονομία(και) της περιοχής. Κανονικά σήμερα θα έπρεπε να γράφουμε για κάτι τέτοιο. Φύσει απαισιόδοξος, όμως, ειλικρινά από χτες δεν πιστεύω ότι θα γίνει κάτι. Το διαπίστωσα μάλιστα μιλώντας και με ανθρώπους που ξέρουν τη δουλειά. Και όλη αυτή την απαισιοδοξία έψαχνα κάτι να την τεκμηριώσω γιατί δεν μου έφτανε η γνωστή θεμελιώδης διαπίστωση ότι στην Ελλάδα υπάρχει σιχαμάρα και μίσος για τις δουλειές όπως εννοούνται στον δυτικό κόσμο.
Από τη δύσκολη θέση με έβγαλε ένα κείμενο του Τάκη Μίχα στο protagon.gr που με ξεπερνά γιατί περιγράφει τόσο γλαφυρά την οικονομία επί ναζισμού και εμείς οι Έλληνες διαβάζουμε για την οικονομία στη χώρα, στην ίδια κατεύθυνση που ήταν πάντα, συν μια χρεοκοπία, συν δανειστές και τι συμφωνίες μαζί τους! Και μάλιστα το κείμενο ο κακός “νεοφιλελεύθερος” Μίχας το αφήνει και χωρίς σχόλιο! Διαβάστε λοιπόν ένα απόσπασμα και πείτε μου τι σας θυμίζει…Ελάτε τώρα που κάνετε πως δεν ξέρετε….Να μερικά αποσπάσματα:
“Η εθνικοσοσιαλιστική οικονομία: Το 1939 κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό βιβλίο στην Αμερική με τίτλο “The Vampire Economy” (Η Οικονομία των Βρικολάκων). Συγγραφέας του βιβλίου ήταν ο οικονομολόγος Γκίντερ Ράιμαν, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας που είχε διαφύγει στην Αμερική. Το βιβλίο παρουσίαζε με κάθε λεπτομέρεια την ιδεολογία και πρακτική της εθνικοσοσιαλιστικής οικονομικής πολιτικής. O Ράιμαν είχε πολύ καλές διασυνδέσεις με τους επιχειρηματικούς και βιομηχανικούς κύκλους. Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι τα αποσπάσματα επιστολών διαφόρων επιχειρηματιών που δείχνουν ανάγλυφα τη φύση της οικονομικής πολιτικής που ακολουθούσε το καθεστώς. Επρόκειτο για μια «τερατώδη μηχανή» με την οποία, σύμφωνα με τον συγγραφέα, το καθεστώς τσάκισε την αυτονομία των επιχειρηματιών μέσω απίστευτων ρυθμίσεων, εξοντωτικών ελέγχων και την απειλή κατασχέσεων για μικροαδικήματα. Ο επιχειρηματίας, σύμφωνα με έναν νόμο των εθνικοσοσιαλιστών, «ασκεί τα καθήκοντά του κυρίως ως εκπρόσωπος του Κράτους και δευτερευόντως για τους δικούς του λόγους.».
Σε αυτά τα γράμματα, επιχειρηματίες αναφέρουν:
«Δεν έχεις ιδέα πόσο βαθύς είναι ο κρατικός έλεγχος και πόση εξουσία έχουν οι αντιπρόσωποι των Ναζί στη δουλειά μας. Το χειρότερο απ’ όλα είναι η άγνοιά τους. Αυτοί οι Ναζί εξτρεμιστές δεν σκέφτονται τίποτα άλλο παρά την αναδιανομή του πλούτου».
«Εχω φτάσει στο σημείο να μην μπορώ να μιλήσω ούτε στο ίδιο μου το εργοστάσιο. Ένας από τους εργαζόμενους με άκουσε τυχαία να διαμαρτύρομαι για κάποια νέα ρύθμιση και με κατήγγειλε αμέσως στο Κόμμα και στο Γραφείο Εργασίας».
“Οι Ναζί αξιωματούχοι εξηγεί ο Ράιμαν «παίρνουν χρήματα για τον εαυτό τους απλά αποσπώντας τα από τους καπιταλιστές πού έχουν διαθέσιμα κεφάλαια για την αγορά επιρροής και προστασίας όπως ακριβώς και οι άμοιροι χωρικοί στο φεουδαλιστικό σύστημα».
“Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσο έχει αυξηθεί η φορολογία. Όμως όλοι φοβούνται να διαμαρτυρηθούν. Παντού επικρατεί μια υπόγεια πικρία. Ο κάθε ένας έχει τις αμφιβολίες του για το σύστημα εκτός αν είναι πολύ νέος, πολύ ηλίθιος ή απολαμβάνει προνόμια».
Καλό ε; Και διαχρονικά ελληνικό για τις επιχειρήσεις, τους καπιταλιστές, τους εργολάβους κλπ, κλπ…
Γ.Σ.