Το κόλπο της επικοινωνίας στην εποχή μας είναι απλό, θεμελιώδες. Μοιάζει με την τέχνη της παραπλάνησης που εφάρμοζαν οι «μάγοι» των προηγούμενων αιώνων, μόνο που τώρα όλο αυτό είναι μέσα στα Δίκτυα. Αν είσαι στοιχειωδώς έξυπνος και δεν θες να τρως το κουτόχορτο αμάσητο, όταν σου δείχνουν κάτι οι κρατούντες αλλά και οι πάσης φύσεως διεκδικητές(κεκτημένων, παροχών, δίκαιων του λαού, κλπ…)εσύ πρέπει να κοιτάς αλλού! Παρακολουθείς το ερέθισμα αλλά όχι ως σκύλος του Παβλόφ. Στο πίσω μέρος του μυαλού σου έχεις πάντα την αίσθηση ότι κάποιος θέλει να σε κάνει να ασχοληθείς με εκείνο που έχει τη μικρότερη αξία. Να, για παράδειγμα βλέπεις στις ειδήσεις τον Πάνο τον Καμμένο να λέει ότι θέλει να ράβουν την εικόνα του Αγίου που προστατεύει το όπλο τους οι στρατιωτικοί, ανάλογα σε ποιο όπλο ανήκουν. Τσιμπάς, συμμετέχεις στον χαβαλέ που γίνεται και πας για ύπνο. Σε δυο μέρες έχεις μάθει ότι όχι εικόνα δεν επρόκειτο να μπει, αλλά, αντιθέτως, είχε κανονιστεί να καταργηθεί το εθνόσημο!
Κάπως έτσι και με την αυριανή απεργία. Συμμετέχεις, κλείνεις το μαγαζί τρεις ώρες, κάνεις τον πολεμιστή των δρόμων για ολίγον τι, αλλά είσαι υποψιασμένος. Ξέρεις ότι πρόκειται για κάτι εθιμοτυπικό με χωριστές συγκεντρώσεις και χωριστές επιδιώξεις. Για πρώτη φορά συμμετέχει, μάλιστα, και η ίδια η κυβέρνηση με ανακοίνωση του τομέα εργασίας του βασικού κόμματος που τη στηρίζει! Αν η απεργία επρόκειτο να αλλάξει τα πράγματα θα ήταν διαρκείας, για να παραφράσουμε ένα ελευθεριακό γνωστό σύνθημα.
Δεν κάνει κακό πάντως. Ακόμη και ο υποφαινόμενος που τον χωρίζει χάος με τις επιδιώξεις των συνδικαλιστών των ενώσεων του «χώρου», αποφάσισε να μην δουλέψει αύριο. Κι ας ξέρει τι είναι μια Ένωση που έχει μέλη με λόγο και ψήφο, ενώ είναι σε σύνταξη εδώ και 40 χρόνια. Κι ας ξέρει τι σημαίνει το ευγενές ταμείο που έβαλε τρικλοποδιές σε κάθε νέο που ήθελε να καλυφθεί για χρόνια, ενώ οι διαφημιζόμενοι πλήρωναν χαράτσι κανονικό σε όλη τη χώρα για να υπάρχει αυτό το ευγενές ταμείο…
Είπαμε, μια απεργία δεν κάνει κακό, έστω κι αν το ψυχανεμίζεσαι ότι τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν. Σε μια χώρα όπου σταματάνε πολιτικές εκδηλώσεις από κουκουλοφόρους η απεργία είναι μια πολύ ωραία παραπλάνηση. Δεν χρειάζεται να σε αποσπάσει από το κεντρικό θέμα, αλλά δεν χρειάζεται και να την αποφύγεις. Πού αλλού θα νιώσεις π.χ. το σασπένς «αλληλέγγυοι»(μόνο στα ελληνικά της Μεταπολίτευσης η λέξη αυτή είναι αυθύπαρκτη, χωρίς να χρειάζεται να συμπληρώσεις σε ποιον είσαι αλληλέγγυος!)να μπαίνουν σε κάτι σαν εργατικό κέντρο και να τους βγάζουν με λοστάρια έξω οι… ιδιοκτήτες του χώρου, ώστε να συνεχίσουν να προσφέρουν στην κοινωνία και σε περαστικούς ανθρώπους που χρήζουν βοήθειας…
Ο Χέλμουτ Σμιτ που πέθανε προχτές, πάντως, ένας Γερμανός που έχει πει σε δέκα αποφθέγματα χίλια σημαντικότερα πράγματα από ότι θα πουν ποτέ μαζί η Κωνσταντοπούλου με τον Καζάκη, τα είχε ξεκαθαρίσει τα πράγματα: «Το κράτος δικαίου δεν χρειάζεται να νικάει, ούτε να χάνει, πρέπει απλώς να υπάρχει».
Υ.Γ. Σε έναν γνωστό μου έκοψαν το ρεύμα προχτές. Πληροφοριακά, δια παν ενδιαφερόμενον…
Γ.Συμψηρής