Μιας και ξεφύγαμε από τον σκόπελο που πηγαίναμε να συναντήσουμε όλοι μαζί με την υπόθεση Ρωμανού καιρός είναι να αφήσουμε το ποιος νίκησε και ποιος όχι και να δούμε την αλήθεια κατάματα. Το τι είναι Παιδεία κι αν υπάρχει ελευθερία σε αυτή είναι στην Ελλάδα εξαιρετικά περίπλοκο. Η ανακοινώσεις ή οι δηλώσεις της Κωνσταντοπούλου για την δημοκρατία που νίκησε μαζί με τον Ρωμανό(κι ας μην γουστάρει το σύστημα που λέγεται «δημοκρατία» ο Ρωμανός!)θα επανέλθουν κάποια στιγμή. Όπως και η κουβέντα για την μόρφωση στις φυλακές. Να, μαθαίνουμε ότι ακόμα και στην Βραζιλία κόβονται μέρες ποινής ανάλογα με το πόσα βιβλία διαβάζεις και έτσι μπορείς να γλιτώσεις μέχρι και 2,5 μήνες!
Αλλά στην Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι μόνο το παραπάνω και δεν αφορά μόνο περιπτώσεις σαν του Ρωμανού που έχουν κάτι «εμπορικό» που μπορεί να μας καθηλώσει στον υπολογιστή ή την τηλεόραση. Υπάρχουν κι άλλα εδώ δίπλα μας. Θα αναφέρω λοιπόν στο σύντομο σημερινό σημείωμα κάτι που μου μετέφερε γονιός, παρότι κάποιοι με συμβούλευσαν να μην το κάνω και απλά δεν θα πω σε ποιο σχολείο αφορά.
Σε συμπαράσταση, εννοείται, προς τον Ρωμανό-και όσο εκκρεμούσε η υπόθεσή του-ένα σχολείο έκλεισε προ δύο ημερών. Από το σχολείο ενημερώθηκαν οι γονείς για το πόσα παιδιά κράτησαν ένα ολόκληρο σχολείο κλειστό. Ήταν μετρημένα στα δάχτυλα, δεν ξέρω αν ήταν και των δύο χεριών. Ουσιαστικά οι γονείς ενημερώθηκαν ότι την επόμενη μέρα, δηλαδή χτες, θα μπορούσε και πάλι το σχολείο να ήταν κλειστό- πάλι από τον ίδιο αριθμό μαθητών, αν δεν έληγε αισίως η υπόθεση μετά τη τροπολογία της Βουλής.
Δεν ξέρω, ασφαλώς, γονιούς που θα πήγαιναν να έρθουν σε ρήξη με αυτούς τους μετρημένους στα δάχτυλα που μπορούν να κλείσουν ένα σχολείο. Πρώτα για να μην φανούν οι ίδιοι «φασίστες» και δεύτερον για να μην έχουν τα παιδιά τους τίποτε προβλήματα…Εσείς ξέρετε;
Αυτά είχα να σας πω για την ελευθερία, τη δημοκρατία στο σχολείο και το δικαίωμα όλων στη μόρφωση. Ελπίζω να σας κάλυψα…
Γ.Σ.