Η κρίση έφερε το αναμενόμενο: Πολλοί Έλληνες και από την περιοχή μας, την περιφερειακή μας ενότητα/νομό, ψάχνουν πλέον για δουλειά και ως εργάτες γης. Πρόκειται για μια ιστορικής σημασίας επαναφορά που έρχεται μετά από δεκαετίες κακώς εννοούμενης ευμάρειας κατά τις οποίες κανένας Έλληνας δεν έκανε χειρωνακτική εργασία στα χωράφια ή τουλάχιστον σχεδόν κανένας. Ακόμα και τα χαμηλότερα εισοδήματα των αγροτών είχαν χρήματα για να έχουν και σε οικογενειακό επίπεδο τον “ξένο” τους που αναλάμβανε τις δύσκολες δουλειές. Κάτι σαν Καλιφορνέζοι με ευρωπαϊκή επιδότηση δηλαδή.
Αυτή η επαναφορά όμως δεν πρόκειται να γίνει εύκολα. Πρώτα-πρώτα όλα αυτά τα χρόνια δεν λύθηκαν τα χρόνια ζητήματα της απασχόλησης με κανόνες και αξιοπρέπεια των μεταναστών, που είτε έρχονται εποχικά για δουλειά είτε απλά καταλήγουν εργάτες γης ελλείψει άλλης απασχόλησης. Τα κυκλώματα πολλά, οι συνθήκες ανεκτές μόνο για τους “παλιούς” και για εκείνους που προέρχονται από εθνικότητες με πολύ κόσμο στη χώρα. Τα μεροκάματα πέφτουν, το αντικείμενο μειώνεται, έχουν ήδη ξεκινήσει και έριδες για το μοίρασμα της πίτας. Και σε αυτό το φτωχότερο περιβάλλον καλούνται οι Έλληνες να επιστρέψουν στο γη για δουλειά.
Όπως μας μετέφερε άνθρωπος που ασχολείται με τα αγροτοκτηνοτροφικά θέματα και συνδικαλιστικά, η προσπάθεια που έγινε πρόσφατα στον κάμπο των Οινιάδων απέφερε για πρώτη φορά εδώ και πάνω από 25 χρόνια τη μαζική αίτηση για δουλειά περισσότερων από 200 εργατών γης, Ελλήνων από όλο το νομό. Όμως αυτό δεν γίνεται χωρίς αντιδράσεις. Κατ΄αρχήν οι εργάτες γης που εδώ και πολλά χρόνια δουλεύουν στα χωράφια της περιοχής ρωτούν τα “αφεντικά” τους γιατί να προτιμήσουν Έλληνες τη στιγμή που δεν ξέρουν τη δουλειά (κάποιοι δεν την έχουν ξανακάνει) ενώ οι ίδιοι αποδεδειγμένα είναι και πιο σκληραγωγημένοι. Την ίδια ώρα ακόμα και αρκετοί Έλληνες που θέλουν να βοηθήσουν τις οικογένειές τους με αυτό το αρκετά αξιοπρεπές εισόδημα(σίγουρα καλύτερο από το να μην έχεις καθόλου)παραδέχονται ότι έχουν “ξεμάθει” από τη δουλειά ενώ όντως υπάρχουν και κάποιοι που δεν την έκαναν ποτέ, όσο κι αν αυτό μας στενοχωρεί για το πως καταντήσαμε ως λαός! Φυσικά υπάρχουν και εκείνοι που ήταν ξανά στο παρελθόν εργάτες γης και αποδεικνύουν ότι μπορούν. Θεωρούν όμως ότι έχουν προτεραιότητα στην ευκαιρία στο μεροκάματο, όχι στερώντας την από νόμιμους εργάτες γης πάντως.
Σε αυτό το κλίμα ο άνθρωπος που μας μίλησε μας μετέφερε ότι υπήρξε και περίπτωση κλεισμένων Ελλήνων για δουλειά σε συμπατριώτη μας που μετά από μια μέρα τους είπε “παιδιά δεν θα μπορέσω, θα πάρω εκείνους που είχα και πέρυσι”! Ή ακόμη υπήρξε η περίπτωση γυναικών από το Ξηρόμερο που πήγαν στα ακτινίδια και όταν χρειάστηκε για 2-3 μέρες να μετακινηθούν προς το Αγγελόκαστρο για να βοηθήσουν άλλον παραγωγό, αντιμετώπισαν κλίμα δυσπιστίας από τους αλλοδαπούς που απασχολούνταν εκεί εδώ και κάποια χρόνια. Βλέπετε οι Ελληνίδες εργάτριες ήταν 6 και το σύνολο ήταν σχεδόν 40 άτομα. Πιέσεις ή λογικές αντιδράσεις;
Η διαδικασία είναι αργή και προς το παρόν δεν έχουν υπάρξει σημαντικές παρεκτροπές. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν μοιρασιές στα μεροκάματα μεταξύ αλλοδαπών και ότι αν υπάρξουν διαφωνίες λύνονται συνήθως μεταξύ τους πολλές φορές με άσχημο τρόπο. Όπως σε κάποιες περιπτώσεις πρόσφατα, δυστυχώς με το ελληνικό κράτος παρατηρητή. Πολλοί παραγωγοί αλλά και οι αγροτικές ενώσεις θέλουν να κανονίσουν έναν τρόπο να πάνε Έλληνες για δουλειά στα χωράφια. Το πρόβλημα είναι ότι, με τους νόμους να ευνοούν πλέον τη μεγαλύτερη ιδιοκτησία και τις επιδοτήσεις να περιορίζονται, τι θα γίνει αν χρειαστεί να επιστρέψουν στα χωράφια πολλοί ντόπιοι; Θα υπάρξει χώρος; Από τους νόμιμους εργάτες γης, που έχουν εγκατασταθεί εδώ και χρόνια στο νομό και δουλεύουν, σίγουρα. Αλλά τι θα γίνουν οι μεταφερόμενοι άνθρωποι που κάποιες φορές δεν είναι καν καταγεγραμμένοι και στέλνονται για δουλειά οργανωμένα από διαμεσολαβητές;
Γ.Σ
1 Σχόλιο
φτιαξαμε ομαδα 15 ατομων απο αγρινιωτεσ για δουλεια στα πορτοκαλια’ δε μας πηραν ουτε στο νεοχωρι ουτε στα καλυβια γιατι εφεραν βουλγαρουζ κ τουος στιβαξαν σε κοντεινερ’αυτα…….