Μαθηματικός
Αγρίνιο, 10 Ιουνίου 2014
«…εδώ πονά η σιωπή…», επίγραμμα του Γιάννη Ρίτσου
Εδώ ‘ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου.
Ω, εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις να προσέχεις
εδώ πονά η σιωπή, πονάει κι η πέτρα κάθε δρόμου
κι απ’ τη θυσία κι απ’ τη σκληρότητα του ανθρώπου.
Εδώ μια στήλη απλή, μαρμάρινη, όλη κι όλη
με ονόματα σεμνά, κι η Δόξα τα ανεβαίνει
λυγμό – λυγμό, σκαλί – σκαλί, μεγίστη σκάλα.
Ακριβώς πριν από εβδομήντα χρόνια, όταν ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος έκλινε προς το μέρος της Δημοκρατικής Ανθρωπότητας, το ιστορικό Δίστομο Βοιωτίας γνώρισε τη φρίκη της ναζιστικής θηριωδίας. Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής -εφαρμόζοντας τη λογική των αντιποίνων – προέβησαν στην άγρια σφαγή 218 αθώων κατοίκων, στη λεηλασία και την πυρπόληση των οικιών.
Η υπόμνηση της οδυνηρής επετείου, που έχει σημαδέψει το ιστορικό υποσυνείδητο της Ρούμελης, της Ελλάδας και ολόκληρου του κόσμου, δεν αποτελεί αναβίωση μίσους, αλλά ελάχιστη απόδοση ευγνωμοσύνης σε αδικοχαμένους – ανυπεράσπιστους ανθρώπους και μια διδακτική ενημέρωση της νέας γενιάς για τους ολέθριους κινδύνους των ολοκληρωτικών – ρατσιστικών ιδεολογιών, που δυστυχώς δεν έχουν εκλείψει στις σημερινές συγκυρίες.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ (Σύντομη αναφορά)
Το Σάββατο 10 Ιουνίου 1944 έφτασε στο Δίστομο πλήθος Γερμανών στρατιωτών, με σκοπό να ανακαλύψουν τις αντιστασιακές ομάδες που είχαν αναπτύξει έντονη δράση στην περιοχή. Αφού διέταξαν τους έντρομους κατοίκους να κλειστούν στα σπίτια τους, προχώρησαν προς τα Στείρα, όπου στη θέση Καταβόθρα δέχθηκαν την επίθεση Ελλήνων ανταρτών(δυνάμεις του ΕΛΑΣ). Στην σφοδρή μάχη που ακολούθησε οι απώλειες των Γερμανών, αλλά και του 11ου λόχου του ΕΛΑΣ ήταν βαρύτατες.
Οι εξαγριωμένοι δυνάστες απέδωσαν την επίθεση εκείνη των ανταρτών σε ειδοποίηση από κατοίκους του Δίστομου και εδώ αρχίζει ο Γολγοθάς της πολύπαθης πόλης. Με διαταγή του υπολοχαγού των SS Χ. Ζάμπελ (φρούραρχος Λειβαδιάς και διοικητής της φάλαγγας), τα κατοχικά στρατεύματα επέστρεψαν στο Δίστομο για να διαπράξουν ένα από τα απεχθέστερα εγκλήματα κατά της ζωής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Παραθέτουμε απόσπασμα από το μνημειώδες βούλευμα, που εξέδωσε το Eιδικό Συμβούλιο του Ελληνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου, για εκείνη τη συγκλονιστική αιματοχυσία:
«Εις το πέρασμα των αιώνων ουδέποτε η ανθρωπότης εδοκίμασε τοσαύτην ανήκουστον θηριωδίαν. Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώται διαμοιράζονται εις ομάδας και περιέρχονται τας οικίας ως λυσσαλέαι ύαιναι, ως αιμοβόροι τίγρεις, ως καννίβαλοι της ζούγκλας επιπίπτουν κατά των δυστυχών κατοίκων του Διστόμου αδιακρίτως φύλου-ηλικίας και σφάζουσι, φονεύουσι, βιάζουσι γυναίκας και παρθένους, ξεκοιλιάσουσιν εγκύους. Γέροντες, νέοι, γυναίκες ,παιδιά, κοράσια, νήπια, βρέφη είναι θύματα της αιμοβόρου μανίας των».
Ο μακάβριος απολογισμός της ασυγχώρητης εκείνης γενοκτονίας περιλαμβάνει 218 βάναυσα εκτελεσμένους Διστομίτες ( 20 βρέφη, 45 παιδιά και έφηβοι, 111 ενήλικοι, 42 υπερήλικοι). Το μέγεθος της συμφοράς, όχι άγνωστο στην πατρίδα μας (Καλάβρυτα, Καισαριανή, Δοξάτο, Κάντανος Χανίων, Χορτιάτης, αλλά και Αγρίνιο) ομοιάζει με το ξεκλήρισμα του ηπειρώτικου χωριού Κομμένο Αρτας (16-8-1943), με το οποίο ο Δήμος Διστόμου αδελφοποιήθηκε το 1979 για την κοινή τραγωδία που υπέστησαν από τους στυγερούς εντολοδόχους του χιτλερικού φασισμού.
panagd@otenet.gr
1 Σχόλιο
Αυτά κι άλλα πολλά, ακόμα κι αυτά που έγιναν στην ίδια μας την πόλη, γιατί δεν τα διδάσκετε στους μαθητές σας (γενικά κι όχι προσωπικά εσείς) κύριε καθηγητά;;; Δεν είναι καλύτερα να τα διδάσκετε, απ’ το να τα γράφετε;;;