Η αλήθεια είναι ότι μας θυμήθηκαν όλοι. Σήμερα μόνο έχει μια συνέντευξη τύπου υποψήφιου περιφερειάρχη και μια παρουσίαση ολόκληρου συνδυασμού υποψήφιου δημάρχου. Χτες άλλου υποψηφίου. Και σήμερα ομιλία προέδρου κόμματος. Και αύριο ευρωβουλευτή και περιοδεία. Και προχτές άλλος για την Περιφέρεια στο Αγρίνιο και σήμερα στο Μεσολόγγι. Και άλλος έχει περάσει τρεις φορές σε μια βδομάδα. Βάλτε και δυο τρία εγκαίνια. Και τη Δευτέρα μιλάει ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Αγρίνιο και το Πάσχα δεν έχει ακόμα περάσει.
Ο κλάδος μας τρέχει και δεν φτάνει, φωτιά στα μπατζάκια μας. Άλλοι μας είχαν προϊδεάσει γιατί είχαν μόνιμη κινητικότητα, άλλη μας το φύλαγαν για έκπληξη ότι θα είχαν τέτοια πρεμούρα με την περιοχή. Επί 4 χρόνια που παιδευόμασταν μόνοι μας, έτοιμοι να αρπαχτούμε για το κάθε τι, δεν το είχαμε φανταστεί ότι θα γινόμασταν το κέντρο του κόσμου. Βέβαια κάποια κόμματα είχαν σχεδόν μόνιμη παρουσία με τους βουλευτές τους ή με τις κινητοποιήσεις που συμμετείχαν ή με μέλη τους που αναλάμβαναν ενημερώσεις ή δράσεις, χωρίς πάντως να καλύπτουν τις αληθινές ανάγκες ή τις απορίες του κόσμου αν κρίνουμε το πόσο συμμετείχε ο πολύς λαός στα δρώμενα. Κάποια άλλα, βέβαια, δεν είχαν καν παρουσία. Ντρεπόταν ή φοβόταν μην πέσει κανένα νεράτζι. Για τους αυτοδιοικητικούς είναι κάπως πιο περίπλοκα τα πράγματα, γιατί είχαν να προσδιορίσουν και τον πολιτικό τους ρόλο στην τοπική κοινωνία πέρα από την προσωπική έκθεσή τους.
Αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχω συγκρατήσει κάποια ολοκληρωμένη πρόταση για κάτι. Ξέρω, για παράδειγμα, τι πιστεύει ο καθένας για το πώς αναπτύσσεται τουριστικά μια περιοχή. Το αν ξέρουν ότι για να το κάνουν πρέπει να σκεφτούν σαν επισκέπτες και να ξεπεράσουν αγκυλώσεις δεν το ξέρω. Ας είναι, τώρα θα μας τα πουν όλα.
Ευτυχώς που έχουν μπει και μια δυο σειρές από νεαρότερους συναδέλφους που τρέχουν γρηγορότερα από μας. Κάποια μέσα έδωσαν μεροκάματο και ο χώρος μεγάλωσε σε αριθμό παρά το ότι υπήρξε η κρίση. Ακόμα δεν το έχω κωδικοποιήσει πως συνέβη αυτό, αλλά συνέβη και είναι καλό. Και θα μπορέσουν όλοι, δημοκρατικά, να περάσουν τα μηνύματά τους αλλά και το κοινό να μάθει για τα δεκάδες γεγονότα του μήνα πριν τις εκλογές.
Να, πω την αλήθεια δεν περίμενα ότι θα πήγαινε έτσι το πράγμα. Ακόμα και τα κεντρικά γεγονότα όπως η ενέργεια σήμερα στο κέντρο της Αθήνας(«βοήθεια, μια προβοκάτσια!») μοιάζει να μην επηρεάζει την τοπική πολιτική κινητικότητα. Όπως και η οι απεργίες χτες. Έγιναν και αν γινόταν και σήμερα θα ήταν άλλη μια μέρα στη δουλειά. Τώρα πως γίνεται αυτό κι αν είναι κόπωση ή ανικανότητα κάποιων να μεταδώσουν τον παλμό της «κοινωνίας που βράζει» δεν το γνωρίζω. Πάντως παράπονο από την κάλυψη και από την διάθεση της τοπικής δημοσιογραφίας δεν μπορεί να υπάρχει. Ακόμα και όσοι έχουν διαλέξει κάποιο μετερίζι ή αντιπαθούν σφόδρα κάποιον, μέσες άκρες, κρατούν ένα επίπεδο κα προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά.
Δεν το περίμενα ότι 4 χρόνια μετά τη γενικευμένη χρεοκοπία θα γινόταν κάτι τέτοιο.
Γ.Σ.