Δεν συμφωνώ ότι το σημαντικό είναι τι ήξερε και τι όχι ο Αρβανιτόπουλος για το Πανεπιστήμιο. Ο κυρ-υπουργός της Παιδείας απέδειξε ότι όσες φορές κι αν ήρθε στο Αγρίνιο δεν μπόρεσε να μάθει τελικά που ανήκε το Πανεπιστήμιο πριν αυτονομηθεί. Τίποτε το παράξενο. Έχει πολλά στο κεφάλι του, δεν πρέπει να τον σκοτίζουμε με λεπτομέρειες. Όμως πάντα πρέπει να κρίνουμε τι κάνουμε εμείς σε αυτές τις περιπτώσεις. Και όταν λέμε εμείς, εννοούμε μαζί με εκείνους που εκλέγουμε.
Προσπερνώ το ότι δεν τον διέκοψε ο κ. Βαρεμένος που ήταν παρών στο πάνελ-και μάλιστα προκάλεσε την αναφορά στο Πανεπιστήμιο Δ.Ελλάδας-για να αποκαταστήσει την πραγματικότητα. Αυτά τα πάνελ που ξεπετάνε 5 θέματα σε 10 λεπτά είναι γνωστό ότι ακροβατούν μεταξύ αστειότητας και δημοσιογραφίας του ποδαριού. Θέλω να πω, αποκλείω να μην ήξερε ο κ. Βαρεμένος που ανήκε το Πανεπιστήμιο πριν αυτονομηθεί, αν και έχω την υποψία ότι ο κυρ-υπουργός μπορεί και να εννοούσε τα οικονομικά του, που κάποια στιγμή δεν εξυπηρετούνταν από τα Γιάννενα…Αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Έρχομαι λοιπόν στην εικόνα που παρουσιάζουμε εμείς και οι βουλευτές μας. Ας τα δούμε με τη σειρά, αρχίζοντας από τους ταγούς μας.
Ο κ. Μωραΐτης του ΚΚΕ έχει μια κάπως διαφοροποιημένη άποψη αλλά έχει πει πως ότι χρειαστεί είναι εδώ. Όμως με ποιον μπορεί να μιλήσει ευθέως και να συνεργαστεί; Με την κ. Φούντα; Αποκλείεται. Με την νεαρή βουλευτή αποκλείεται να συνομιλήσει και κάποιος εκτός κυβέρνησης, π.χ. οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Οι λόγοι πολιτικοί. Παράλληλα ένας βουλευτής είναι μόνος στη γωνία και άρα ανενεργός στο θέμα και δεν κρίνουμε αν αυτό συμβαίνει καλώς ή κακώς: Μιλάμε για τον κ. Μπαρμπαρούση. Συνεπώς, τι απομένει; Αν μιλάει ο Μωραΐτης του ΠΑΣΟΚ με τα στελέχη της Ν.Δ. και με ολίγην από κ. Φούντα. Με δεδομένο όμως ότι ο κ. Καραγκούνης δεν αδειάζει και πολύ, ενώ ο κ. Σαλμάς δεν αδειάζει και καθόλου (ή και να άδειαζε δύσκολα θα πίεζε κάποιον συνάδελφο υπουργό), τι μας μένει; Ο καθένας μόνος του και όποια πρωτοβουλία πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ που ακόμα μπορεί να μιλάει και να μην του απαντάνε “α, πάγαινε ρε ξέρουμε και σεις τι λαμόγια είστε”! Και αυτό θυμίζει και εμάς τους υπόλοιπους, τους πολίτες.
Δεν έχουμε συνοχή, είναι κακές και οι σχέσεις μεταξύ μας. Και δεν φταίει μόνο η ιστορία της πόλης ή οι, κατά καιρούς, διχόνοιες. Η πόλη πληρώνει την πλήρη εξάρτησή της για δεκαετίες από ένα κόμμα, το ΠΑΣΟΚ. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ ότι έδωσαν εδώ στην περιοχή το έκαναν για να πέσει κάποτε το κάστρο, όχι γιατί μας αγάπησαν. Αντίθετα η παντοκρατορία αυτού του χώρου είχε τριπλή κακή επίπτωση: Πρώτα διορισμούς μακριά από τον τόπο των…παιδιών και αποψίλωση της κοινωνίας από τις παραγωγικές ηλικίες. Μετά κυριαρχία στα αυτοδιοικητικά, τα συνδικαλιστικά και τα κοινωνικά θέματα σε τέτοιο βαθμό που δικαίως να θεωρούν τον εαυτό τους πολλοί αποκλεισμένο, ενώ το πρωταίτιο ΠΑΣΟΚ να θεωρεί την πόλη δεδομένη και να μην έχει πρεμούρα να την βοηθήσει ουσιαστικά με δουλειές και παραγωγή. Και τέλος, τη δημιουργία ενός υποστρώματος μίσους από όσους ήταν “στην απέξω” για δεκαετίες που φτάνει στο σημείο να εχθρεύονται ακόμα και σωστά πράγματα που έγιναν ή πήγαν να γίνουν. Όποιος δεν ήταν ΠΑΣΟΚ τα(πολλά)κρίσιμα χρόνια ξέρει ότι έτσι ακριβώς ήταν τα πράγματα. Και μ΄αυτά και μ’ αυτά το Αγρίνιο έγινε μια πόλη δύσκολο να συνεννοηθείς και αδύνατον να παλέψεις για λογαριασμό της.
Γ.Σ.