Αυτή η Κυριακή πιθανότατα θα είναι μια πολύ σημαντική μέρα για τον τοπικό αθλητισμό και ειδικότερα για το πολύπαθο μπάσκετ του Αγρινίου. και όχι μόνο. Όπως έχουμε μάθει στις 11 το πρωί έχουν στο κτήριο της ΓΕΑ συνάντηση εργασίας και συνεργασίας οι περισσότεροι από όσους ασχολούνται με τα μπασκετικά πράγματα της πόλης εδώ και πολλά χρόνια. Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται κάτι από κοινού στο χώρο, ούτε η πρώτη φορά που γίνονται συζητήσεις για κοινό μέτωπο της πόλης στο θέμα. Τώρα όμως φαίνεται να είναι σοβαρά τα πράγματα.
Δεν γνωρίζω αν οι προτάσεις που θα ακουστούν αύριο είναι ήδη σχηματοποιημένες στην τελική τους μορφή. Αρκετοί δημοσιογράφοι έχουν κληθεί να είναι στη συγκέντρωση και να μάθουν από πρώτο χέρι τι μέλει γενέσθαι. Οι πληροφορίες λένε ότι δεν πρόκειται για συνενώσεις σωματείων ή/και απορρόφηση κάποιων από άλλα, παρά για μια ενιαία προσπάθεια που θα ενισχύει έναν σύλλογο που θα εκπροσωπεί την πόλη στη εθνικής κατηγορίες(αυτή τη στιγμή πιθανότατα τον Α.Ο.Αγρινίου που είναι ψηλότερα) με όλες τις δυνάμεις ενωμένες και το σχήμα να γίνεται επιτέλους βιώσιμο. Όλες οι ομάδες φαίνεται να έχουν σαν στόχο να τροφοδοτούν τον “αντιπρόσωπο” της πόλης αλλά και να καλλιεργούν το μπάσκετ στα νέα παιδιά που ήδη είναι πολλά. Και μόνο που το σκέφτομαι με καταλαμβάνει μια άγρια χαρά γιατί πρόκειται για όραμα δεκαετιών και δεκάδων ανθρώπων, αν και δεν ξέρω ποια θα είναι η τελική κατάληξη. Την πρόσκληση για να είμαι αύριο στο Παπαστράτειο μου τη μετέφερε ο Κώστας Νικάκης και σε τυχαία συνάντησή μου με τον “οικοδεσπότη” έφορο της ΓΕΑ Τάκη Τσιρώνη την επιβεβαίωσα, οπότε υποθέτω ότι αύριο θα δούμε όλοι ποιοι θα μετάσχουν στη διαδικασία.
Μου είναι όμως υπεραρκετό. Επιτέλους μια συνένωση, μια συνεργασία, ένα κοινό μέτωπο στην πόλη. Δεν είναι μόνο αθλητικό το θέμα και γι’ αυτό και αυτό το σχόλιο έχει μπει εδώ. Είναι ευρύτερα κοινωνικό ζήτημα. Σε μια εποχή κρίσης δεν πρόκειται να τη βγάλουμε καθαρή χωρίς ένωση δυνάμεων, συμμαχίες και συνεταιρισμούς. Είναι παράλογο σε τέτοιες εποχές να μην ενώνονται επιχειρήσεις και πρόσωπα που έχουν κοινούς στόχους. Ας ελπίσουμε το μπάσκετ, που πάντα είχε αξιόλογους ανθρώπους να ασχολούνται στην πόλη, να δείξει το δρόμο και στις δουλειές και τους κάθε μορφής συλλόγους. Να μπουν μια φορά οι εγωισμοί στην άκρη να κάνουμε πέντε πράγματα που να έχουν ελπίδες.
Γ.Σ.