Καλή χρονιά με υγεία και καμιά δουλειά εύχομαι, αν γίνεται και αν σας αφήσουν οι διάφοροι και πολύφερνοι φαταούλες. Θεωρητικά σήμερα είναι αργία και το site υπολειτουργεί ή μάλλον είναι για τα κάπως έκτακτα. Πήρα όμως το θάρρος να γράψω κάτι σε πρώτο πρόσωπο γιατί είναι η πρώτη μέρα του χρόνου-μήπως και πάει καλύτερα από το δίσεκτο 2012-αλλά και γιατί είχα πολλές αφορμές.
Θα αναφέρω τρεις περιπτώσεις: Η πρώτη είναι η καταιγιστικές εξελίξεις στο θέμα του κυκλώματος που εξαρθρώνει η αστυνομία και θα δικάσει η ανεξάρτητη εξουσία της χώρας που λέγεται Δικαστική. Στην υπόθεση εμπλέκονται δυο πρόσωπα από τη Δίωξη Ναρκωτικών Αγρινίου. Το ένα πρόσωπο δεν το γνωρίζω καθόλου, ενώ αντιθέτως γνωρίζω από την κοινωνική επαφή μου τον μέχρι πρότινος διοικητή της Δίωξης και έχω γνώμη. Δεν θα υπεισέλθω στη ουσία του θέματος και δεν θα κάνω τον δημοσιογράφο Μαρτέλη που ανακατευόταν με τα πάντα. Άλλωστε το αστυνομικό ρεπορτάζ δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου και το κάνω γιατί σε μια μικρή κοινωνία κάποιες μέρες πρέπει να καλύψεις κενά και ώρες. Το θέμα το αναφέρω πρώτα και κύρια για να γίνει αντιληπτό το πόσο εκτίθενται οι δημοσιογράφοι σε μια μικρή κλειστή κοινωνία , όπου όλα είναι φανερά και όπου εκτός από τη δουλειά που κάνουν τα κινητά υπάρχει και η ράδιο-αρβύλα, η καχυποψία ή/και η κακεντρέχεια πολλών τριγύρω μας. Μόλις δουν τον άλλο να πέφτει “τρώνε ψητό αρνί” κατά το κοινώς λεγόμενο, και μάλιστα χωρίς να κάνουν το ίδιο αν συμβεί κάτι αντίστοιχο σε κάποιον δικό τους άνθρωπο. Εν ολίγοις ο κόσμος θέλει να δικάζεις επί τόπου, στο γόνατο-και να αποδίδεις αίμα αν γίνεται- αλλά όταν πρόκειται για τον ίδιο θέλει το τεκμήριο της αθωότητας και καμιά φορά να μην δικαστεί καν. Επίσης θέλει να κατακεραυνώνεις την αδικία και το κακό αλλά ποτέ ο ίδιος να μην μπει μπροστά, να μην δώσει μια μάχη, να μην “φανεί”.
Η δεύτερη και η τρίτη περίπτωση πάνε μαζί: Σάββατο και Κυριακή που μας πέρασε, όπως όλοι οι Αγρινιώτες που σέβονται τον εαυτό τους ενημερωνόμουν από τα αθηναϊκά site και τα διάφορα fora που αποδίδουν τον παλμό της κοινωνίας(σημ: εδώ γελάνε, βασικά αποδίδουν την παλαβομάρα των διαχειριστών τους, συνήθως). Το Σάββατο και ενώ μια σειρά από γεγονότα συνέβαιναν στην πόλη, με “πεσίματα”, ανακοινώσεις, αστυνομικά κλπ το γνωστό site Ε-nikos είχε ένα θέμα για μια παρολίγον φωτιά στο…πάρκο που, υποτίθεται πως, αναστάτωσε την πόλη αλλά που τελικά ήταν δυο πιτσιρικάδες που έκαιγαν σκουπίδια! Τι έγινε; Απλά το καλό site…ξεπατίκωσε ένα τοπικό blog που είχε βρεθεί μπροστά στο περιστατικό! Τόσο απλά…Το χειρότερο όμως έγινε την επομένη, την Κυριακή. Γύρω στο μεσημέρι η ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής είχε “ρεπορτάζ” από όσα γινόταν σε Άγιο Κων/νο, Δημάδη, κέντρο και περιφέρεια αλλά είχε τίτλο : “Πάτρα-Η αστυνομία χωρίζει Χρυσή Αυγή και αντεξουσιαστές”! Τι είχε συμβεί; Ίσως η σοβαρότερη εφημερίδα της χώρας είχε κάποιον υπηρεσία εκείνη την ώρα, εκείνος είδε σε κάποιο πατρινό site τα όσα συνέβαιναν εδώ(σημ: αναμεταδίδονται σχεδόν τα πάντα από το Αγρίνιο και το νομό με το γνωστό εξ αποστάσεως τρόπο…) και είτε από αβλεψία είτε γιατί δεν είδε πουθενά πηγή σου λέει στην Πάτρα συμβαίνουν, ας το μπουμπουνίσω. Και μιλάμε για την Καθημερινή…
Στο δια ταύτα. Σε έναν κόσμο που τελικά κέρδισε η άποψη του Χάξλεϋ ότι θα μα ς φάει η υπερ-πληροφόρηση και τα ανοιχτά σε όλους media και έχασε εκείνη του Όργουελ που πίστευε ότι θα ελέγχονται και θα λογοκρίνονται τα πάντα, είναι σημαντικό εσείς οι συμπολίτες μας να βοηθήσετε τον τοπικό Τύπο. Ναι, δεν είναι ο καλύτερος του κόσμου, αλλά δεν είναι και ο χειρότερος. Καλώς ή κακώς δεν μπορείτε να προσφέρετε οικονομική στήριξη γιατί η είσοδος στο site δεν έχει κόστος και γιατί εφημερίδες, έχει αποδειχθεί, ότι δεν θέλετε να παίρνετε, τουλάχιστον στο περίπτερο. Δεν έχει σημασία το πως και το γιατί, αφού οι πιο πολλοί λένε πως δεν εκφράζονται από αυτές, παρότι ίσως δεν έχουν δει π.χ. τις Ροδίτικες ή τις Καλαματιανές εφημερίδες που τις αγοράζουν οι εκεί…ντόπιοι πρώτες από όλες. Τουλάχιστον, όμως, αυτή τη νέα χρονιά ας θυμάστε ότι είναι πολύ δύσκολο να κάνεις τη δουλειά σου σε ένα περιβάλλον όπου πάει η κλεψιά σύννεφο, όπου δεν υπάρχει κανένας κανόνας(η άποψη κάποιου dr, Οικοτεχνολόγου για τα τζάκια είναι το ίδιο βαρύνουσα με του Joint33 σε κάποιο ποστάρισμα…), καμιά ασφάλεια, καμιά κάλυψη συνδικαλιστική για όσους ζουν από αυτή τη δουλειά και τελικά καμιά υπόληψη. Κι όμως κάποιοι φτύνουν αίμα, κοιτάνε να διασταυρώνουν, δεν κλείνουν ποτέ το τηλέφωνό τους, δημοσιεύουν όλες τις απόψεις, ακόμη και αυτές που τις διαβάζουν και τους ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι. Και κάποιοι πληρώνουν ανθρώπους και μεροκάματα, ενώ και νέα παιδιά προσπαθούν να μπουν στο χώρο.
Οπότε τι ζητάω προσωπικά από το νέο χρόνο; Λίγη καλύτερη προαίρεση. Λίγο credit ρε παιδί μου. Δεν είναι ο Αγρινώτικος Τύπος το Τέρας…
Γ.Σ.