Μίλαγα με ένα καλό φίλο πριν δυο μέρες για πολιτικά. Αριστερός με διεθνή εμπειρία και κάποια χρόνια στο εξωτερικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Συμμετείχε στις διαδηλώσεις και εδώ στο Αγρίνιο και αλλού, τα προηγούμενα χρόνια, αν και δεν θέλησε να καταγραφεί σε κανένα κίνημα με όνομα ή χωρίς. Αργότερα, όταν έγινε ότι έγινε στο Σύνταγμα σε πολλές πράξεις, κατάλαβα το γιατί.
Η κουβέντα έφτασε στην Τουρκία κάποια στιγμή. Μου εξέφρασε το θαυμασμό του για τον ηγέτη Ερντογάν. “Και οι καταβολές του από τον Ισλαμισμό; Η πλήρης οικονομική ελευθερία που εφαρμόζει; Ο συντηρητισμός του για το αλκοόλ, τις σχέσεις των φύλων, τα φιλιά που απαγόρευσε πρόσφατα;”, ρώτησα. “Μικρότερης σημασίας από την πορεία που χάραξε μακριά από το ΔΝΤ και από άλλες εξαρτήσεις”, μου απάντησε ο φίλος μου. Για το ρόλο της Αμερικής δεν προλάβαμε να πάμε την κουβέντα. Από χτες επικοινωνούμε για να ανταλλάξουμε απόψεις για ότι συμβαίνει στην Τουρκία. Ο Ερντογάν πανικόβλητος είπε ότι “αν αυτοί μπορούν να κατεβάσουν 100.000 κόσμο στο δρόμο, εγώ θα κατεβάσω ένα εκατομμύριο οπαδούς του κόμματός μου”
Σκεφτήκαμε ότι εδώ δεν τόλμησε κανείς να πει κάτι ανάλογο, ευτυχώς. Είπα στο φίλο μου ότι είναι ζήτημα χρόνου ο Ερντογάν να βρει πίσω από όλα αυτά Συριακό και Ιρανικό δάχτυλο και να στρώσει το χαλί στους γνωστούς… Μου απάντησε ότι τη Δευτέρα θα γίνει στην Αθήνα συγκέντρωση συμπαράστασης και θα πάει από δω μαζί με δυο φίλους. “Δεν υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί σε όλο αυτό;” τον ρώτησα. “Ναι, η απαγόρευση της ενημέρωσης. Και ξέρεις ότι εσάς τους δημοσιογράφους δεν σας έχω και σε εκτίμηση”, μου απάντησε. Δεν τον αδικώ. Τι τον νοιάζει τον κάθε πολίτη σε τι διαφέρει ένας που κάνει τη δουλειά του από εκείνον που ήταν τσουτσέκι του Ρουσόπουλου και έκανε καριέρα, ολυμπιακούς αγώνες και ακόμα κάνει τον ειδικό στην τηλεόραση.
Οι συνθήκες μας ξεπερνάνε. Την τουρκική εξέγερση-λέει-συντονίζουν στην ουσία τρεις λογαριασμοί στο facebook! Ένας εκ των οποίων το occupytaksim…κλπ, κλπ κατά τα πρότυπα του occupywallstreet! Δεν χρειαζόμαστε καν πλέον! Ζήτω!
Όχι βέβαια ότι τη γλιτώνουμε, ούτε εμείς ούτε κανείς. Να ένα ωραίο παράδειγμα: Είστε σε μια συγκέντρωση για καλό σκοπό. Θέλετε κι εσείς να αλλάξει κόσμος. Εκεί που φωνάζετε δυνατά για να αλλάξει ο κόσμος, έρχεται ένας που είναι γνωστή φυσιογνωμία και έχει καλό λογαριασμό σε f/b και instagram, στέκεται μπροστά σας και φωνάζει “που είσαι αδερφέ μου; από την περσινή συγκέντρωση στη Μεγάλη Μασονική Στοά της Κέρκυρας έχω να σε δω!”. Πριν προλάβετε να αντιδράσετε τη σκηνή έχουν απαθανατίσει i-pod, -pad και i-nachathis και ήδη κοσμείτε διάφορους λογαριασμούς, έχετε γίνει share με πολλά like…Μετά προσπαθείτε να αποδείξετε ότι δεν είστε ελέφαντας, αλλά σκέφτεστε “δεν βαριέσαι, ευτυχώς δεν ήρθε ο καραγκιόζης να πατήσει κανένα…ρωμαϊκό χαιρετισμό και να τραβιόμαστε μετά εις ους αιώνας των αιώνων”. Αμήν!
Γ.Σ