Με αφορμή πρόσφατη περιπέτεια που είχα με την υγεία μου, θα ήθελα να εκφράσω δημόσια και αναλυτικά τις ευχαριστίες μου στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου Αγρινίου, όπου νοσηλεύθηκα επί 17ήμερο, και με την ευκαιρία να κάνω και κάποια επιπλέον σχόλια.
Κατ’αρχάς να ευχαριστήσω το ευγενέστατο πλήρωμα του ασθενοφόρου που με μετέφερε στο νοσοκομείο – ας με συγχωρήσουν τα παιδιά, που δεν έχω τα ονόματά τους – καθώς και την ειδικευόμενη ιατρό παθολόγο κυρία Παρασκευή Κατσαούνη, που ήταν εφημερία στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών και με ανέλαβε με την εισαγωγή μου εκεί. Όλους όσοι ασχολήθηκαν με την αντιμετώπιση του περιστατικού, που είχε ως σύμπτωμα έναν ανυπόφορο και ανυποχώρητο πονοκέφαλο. Κυρίως όμως να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους νευρολόγους του Νοσοκομείου Αγρινίου, τον κύριο Βασίλη Κορδόση και τον κύριο Παναγιώτη Νικάκη, εξαιρετικό επιστήμονα και καταπληκτικό άνθρωπο, για την καθοριστική συμβολή τους στη διάγνωση της ασθένειάς μου (ιογενής μηνιγγίτιδα) και στην αντιμετώπισή της, καθώς και για το καθημερινό τους ενδιαφέρον για την εξέλιξή της. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον Διευθυντή και τους επιμελητές της Παθολογικής Κλινικής, τον κύριο Ιωάννη Μαργαρίτη και τις κυρίες και κυρίους Βασιλική Δαμάλα, Εύη Καρυδά, Παναγιώτα Κατσάνου, Ελένη Μανιά, Παναγιώτη Βραχά και Αποστόλη Ξυλωμένο, για το ενδιαφέρον και τη φροντίδα τους καθ’ όλο το διάστημα της νοσηλείας μου. Οφείλω να αναφερθώ στο επαγγελματικό αλλά και ανθρώπινο ενδιαφέρον που επέδειξε ο ιδιώτης ιατρός νευροχειρουργός κύριος Κώστας Αθανασίου, ο οποίος σχεδόν επί καθημερινής βάσης με επισκεπτόταν στο νοσοκομείο, παρακολουθούσε και ενημερώνονταν για την εξέλιξη της υγείας μου, και γι’ αυτό τον ευχαριστώ δημόσια.
Όμως, ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να κάνω στο νοσηλευτικό προσωπικό της Παθολογικής Κλινικής, την προϊσταμένη και τον υπεύθυνο, αλλά κυρίως στις νοσηλεύτριες, τις οποίες θέλω ονομαστικά να αναφέρω και να τους πω ένα τεράστιο ευχαριστώ, για λογαριασμό πιστεύω και όλων όσοι έχουν βρεθεί οι ίδιοι ή κάποιος δικός τους άνθρωπος στη θέση μου. Πρόκειται για τις κυρίες Έρη Ζαμπάρα, Κωνσταντίνα Καραδήμα, Παναγιώτα Κουρέτση, Ντίνα Λαζαρίνη, Λία Μακρή, Χριστίνα Μιχοπούλου, Αθηνά Μπεσίνη, Ειρήνη Νάκου, Γωγώ Πανοπούλου, Γιώτα Παπατσάνη και Ντίνα Ρεντίφη (να ζητήσω συγνώμη αν παρέλειψα καμιά τους), τις οποίες θέλω να πω ότι θεωρώ ηρωίδες, για την προσφορά τους στους ασθενείς, υπό τις αντίξοες συνθήκες που είναι υποχρεωμένες να εργάζονται. Το φαινόμενο της νυχτερινής βάρδιας, με μία νοσηλεύτρια για τριάντα έξι και πλέον ασθενείς σε δύο πτέρυγες, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το χαμόγελο, η ευγένεια, η καλοσύνη αλλά και ο επαγγελματισμός τους, δείχνουν κατ’ εμέ όχι απλούς εργαζόμενους αλλά ανθρώπους που η προσφορά στον συνάνθρωπο αποτελεί πρώτη προτεραιότητα.
Όλοι οι παραπάνω αποτελούν ισχυρή απόδειξη ότι, ανεξάρτητα από τα νέα ή παλαιότερα κτίρια, τον σύγχρονο ή μη ιατρικό και ξενοδοχειακό εξοπλισμό του νοσοκομείου, ψυχή του εθνικού, δημόσιου συστήματος υγείας αποτελούν οι άνθρωποί του. Άνθρωποι που τιμούν το ρόλο τους, που τους οφείλουμε αναγνώριση και σεβασμό και που, δυστυχώς, πολλοί απ’ αυτούς βρίσκονται στο στόχαστρο των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων και εν γένει σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας. Τους εκφράζω δημόσια την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη μου.
Πέραν των ανωτέρω, θα ήθελα να ευχαριστήσω και όλους τους φίλους και συναδέλφους μου για την αγάπη και το ενδιαφέρον τους.
Δυστυχώς όμως, κλείνοντας, οφείλω να επισημάνω την ασύγγνωστη άγνοια, προκατάληψη και ρατσισμό που επέδειξαν κάποιοι άνθρωποι, υποτίθεται μορφωμένοι, σχετικά με την ασθένειά μου, με αποδέκτες κυρίως τα δύο μικρότερα παιδιά μου. Γι’ αυτούς δεν έχω παρά να πω ότι επιβεβαιώνουν τα γνωστά λόγια του Αϊνστάιν: «Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και για το σύμπαν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος».
Με τιμή
Άρης Τσιρογιάννης
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
Υπάλληλος Δήμου Αγρινίου