ΝΙΚΟΣ ΣΠ. ΣΙΑΜΟΣ (1953-2011):ΕΦΥΓΕ ΠΡΟΩΡΑ ΕΝΑΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΜΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Με βαθιά οδύνη και θλίψη αποχαιρετήσαμε συγκλονισμένοι την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011,στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στην Αγία Βαρβάρα, του πρώην Δήμου Παναιτωλικού, τον αγαπητό φίλο δάσκαλο και συγγραφέα Νίκο Σιάμο, που έφυγε τόσο ξαφνικά και απροσδόκητα. Για τον αείμνηστο Νίκο, ισχύει απόλυτα η ρήση του Περικλή ότι τα λόγια δεν μπορούν να αποδώσουν τα έργα και την προσφορά των ανθρώπων. Ο εκπαιδευτικός Νίκος Σιάμος έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό της Αιτωλοακαρνανίας και της Στερεάς Ελλάδας από τη μαχητική του αρθογραφία και την εκδοτική του παρέμβαση το 1996, με το περιοδικό «ΑΠΟΨΗ», που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά του συντηρητισμού, του εκδοτικού κατεστημένου και της κοινωνικής αφασίας. Παράλληλα, η ενασχόλησή του με τα κοινά τον οδήγησε στην Προεδρία της Κοινότητας της Αγίας Βαρβάρας και στη συνέχεια στη θέση του Δημοτικού συμβούλου του Δήμου Παναιτωλικού. Επίσης, συμμετείχε ως υποψήφιος Δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αγρινίου και ως υποψήφιος Νομαρχιακός Σύμβουλος στη Νομαρχία. Αγωνίστηκε για μια άλλη Τοπική Αυτοδιοίκηση και προκάλεσε την έχθρα και το μίσος των κομματικών εγκάθετων που ήθελαν την Τοπική Αυτοδιοίκηση ελεγχόμενη από τους κομματικούς μηχανισμούς και τα συμφέροντα.
Ο Νίκος υπηρέτησε αρχές, αξίες και ιδέες και οι αγώνες του για την απελευθέρωση του σχολείου από τα δεσμά της κομματικής εξουσίας και του ανθρώπου από τα νύχια της κρατικής θρησκείας, τον οδήγησαν σε σφοδρές συγκρούσεις με το κατεστημένο, τους κομματικούς μηχανισμούς και τους πράκτορες του σκοταδισμού. Ασυμβίβαστος και καινοτόμος, τον διέκρινε πάντοτε το θάρρος της γνώμης, η ευθύτητα, η συνέπεια, η αλήθεια και η εντιμότητα.
Είχε μια σπάνια ευχέρεια να σχολιάζει και να κρίνει την επικαιρότητα και είχε ευρύτερη μόρφωση και πνευματική καλλιέργεια. Μελετούσε τους αρχαίους συγγραφείς τους οποίους αγαπούσε και θεωρούσε τα κείμενά τους ως πηγές έμπνευσης, στοχασμού και διδαχής. Πίστευε ότι ο κάθε άνθρωπος δεν θα πρέπει να περιορίζεται στο επάγγελμά του και στην οικογένειά του, αλλά ότι θα πρέπει να ασχολείται με τα κοινά , να είναι ενεργός πολίτης, να προσφέρει στην κοινωνία και να βοηθάει το συνάνθρωπο. Ίσως, αυτό το τελευταίο, να είναι και το πιο σημαντικό που θα πρέπει να κρατήσουμε ως παρακαταθήκη σε μια δύσκολη εποχή ατομικισμού, απανθρωπιάς και ιδιοτέλειας.
Ο Νίκος είχε πολλούς φίλους και εχθρούς. Φίλους είχε τους σκεπτόμενους, τους προβληματισμένους, αυτούς που σέβονται τη διαφορετικά άποψη, εχθρούς είχε τους δογματικούς, τους φανατικούς, τους βολεμένους και τους διαδρομιστές της κάθε εξουσίας.
Έγραψε 10 βιβλία και δεκάδες άρθρα προβληματισμού, για διάφορα επίκαιρα ζητήματα και προβλήματα. Το βιβλίο του «Κλείστε τα σχολεία για να σωθούν τα Ελληνόπουλα», αποτέλεσε ένα βιβλίο σταθμό για την αποκάλυψη του ρόλου της εκπαίδευσης και του σχολείου ως βασικού μηχανισμού αναπαραγωγής των κοινωνικών ανισοτήτων και της κοινωνικής αδικίας.
Το τελευταίο του βιβλίο «ΕΡΡΕΤΩ Η ΣΚΗΝΗ», αποτελεί ένα μνημειώδες έργο, προϊόν συστηματικής μελέτης, πολύχρονου αγώνα και κοπιώδους προσπάθειας πάνω στα κείμενα των αρχαίων και νεότερων συγγραφέων, ένα κορυφώδες δημιούργημα για το είδος του και το τόσο ειδικό και δύσκολο θέμα που διαπραγματεύεται. Το βιβλίο τολμά να παρουσιάσει αψιμυθίωτη την πραγματικότητα, σχετικά με το διωγμό που υπέστη η σάτιρα και η κωμωδία από τους συντηρητικούς κύκλους της θρησκείας και την εξουσία. Είναι μια γροθιά στο κατεστημένο και το νεοσυντηρητισμό.
Η θλίψη όλων των φίλων του που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε, να τον συναναστραφούμε και να συζητήσουμε μαζί του, δεν είναι μόνο για τον πραγματικό φίλο Νίκο, από τον οποίο καθημερινά μαθαίναμε, αλλά, κυρίως, γιατί χάθηκε μια σπάνια καθαρή και κριτική φωνή που την είχε ανάγκη ο τόπος μας, η πατρίδα μας, σήμερα που όλα ισοπεδώνονται, φθίνουν και επικρατεί η μικροπρέπεια.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε τώρα είναι να του ευχηθούμε καλό ταξίδι. Η σύζυγό του, τα παιδιά του, θα πρέπει να είναι περήφανοι που είχαν έναν τέτοιο άνθρωπο. Η μνήμη του και η νοητή του παρουσία θα είναι για μας ζωντανή. Γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν, όταν τους ξεχνούν οι φίλοι και οι δικοί τους .Και είμαι σίγουρος ότι το Νίκο δεν θα τον ξεχάσει κανένας από αυτούς που τον γνώρισαν.
Αγαπητέ φίλε. Η ζωή σου ,η δράση σου, οι ανησυχίες σου, θα αποτελέσουν για μας φωτεινό παράδειγμα. Σου υποσχόμαστε ότι θα προσπαθήσουμε να βαδίσουμε στα δικά σου χνάρια, στο δύσκολο δρόμο που εσύ είχες χαράξει και με συνέπεια και σταθερά βήματα βημάτισες!
Κώστας Φ. Μαραγιάννης
Φιλόλογος
Δημοτικός Σύμβουλος Θέρμου