Το τελευταίο διάστημα η ρητορική έχει στραφεί εσωτερικά στην “αριστερή ιδεοληψία” που εμποδίζει την κυβέρνηση τόσο καιρό να διαπραγματευτεί. Άλλο τόσο μελάνι χύθηκε και άλλες τόσες αράδες πληκτρολογήθηκαν για το ποιος είναι ιδεοληπτικός, ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης ή ο Λαφαζάνης.
Τις τελευταίες μέρες όμως αποκαλύπτεται ότι η χημεία των διαπραγματεύσεων είναι κακή γιατί η ιδεοληψία μάλλον δεν γνωρίζει ιδεολογικούς ή εθνικούς διαχωρισμούς. Αν στην ελληνική κυβέρνηση καταλογίζεται ιδεοληψία, που δεν είναι της παρούσης να το εξετάσουμε, τότε γιατί δεν καταλογίζεται στην Φιλανδία, στη Γερμανία ή σε διάφορα κράτη που ποτέ δεν δημιούργησε προβλήματα καμία ελληνική κυβέρνηση σε κανένα αίτημα ζωτικής τους σημασίας.
Ναι, η Ελληνική κυβέρνηση έκανε λάθη, ναι υπάρχουν ιδεοληπτικοί, όμως τι σόι είναι οι Χριστιανοκοινωνιστές της Γερμανίας ή οι Ευρωσκεπτικιστές της Φιλανδίας; Γιατί δεν στηλιτεύεται η ιδεοληπτική αντιδραστικότητα της άλλης όχθης;
Μήπως η σύμπραξη και άλλων χωρών με την Ελλάδα ή η ουδετερότητα τους αποδίδει το ποιος πραγματικά είναι περισσότερο ιδεοληπτικός;
Το καλό σενάριο είναι ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών ως κύριος εκφραστής και οι ιδεοληπτικοί της δεξιάς συντηρητικής όχθης να δημιουργούν προβλήματα στις διαπραγματεύσεις για να ικανοποιήσουν τα ακροατήρια τους.
Το κακό σενάριο όμως είναι να εγκλωβίστηκαν στην ραμμένη στα μέτρα τους ιδεοληψία τους και να προκαλέσουν ανήκεστη βλάβη στην Ευρωπαϊκή Ιστορία είτε τώρα είτε σε επόμενη κρίση…
Άγριος