Δεν ξέρω γιατί δεν δόθηκε και τόσο μεγάλη έκταση σε ένα πολύ ωραίο θέμα που προέκυψε για μια μετανάστρια στη χώρα μας που πέρασε και από την περιοχή μας. Ίσως γιατί αυτό το θέμα δεν προσφερόταν για να ξεσκίσουμε τις σάρκες μας μια ακόμα φορά. Δεν ταιριάζει στο προφίλ του Έλληνα αφιλόξενου που πίνει το αίμα του κάθε κακομοίρη που έχει την ατυχία να βρεθεί με μας τους απάνθρωπους.
Η Μανάνα Γκριγκόριεβνα λοιπόν επικοινώνησε με την Καθημερινή πριν καιρό για να βάλει ένα θέμα για τους μετανάστες. Πως κάποιοι είναι ευγνώμονες στην Ελλάδα ακόμα και αν έφυγαν μετά από 23 χρόνια παραμονής! Είναι από την Γεωργία και τα περισσότερα από αυτά τα χρόνια εργαζόταν προσέχοντας ηλικιωμένους, με τους οποίους -όπως λέει- δενόταν σαν να επρόκειτο για τη δική της οικογένεια. Δούλεψε στη Φιλοθέη, στην Κάρπαθο σε ξενοδοχείο, προσπάθησε να κάνει δική της επιχείρηση δεν τα πήγε καλά…
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του Κώστα Ονισένκο “κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Ελλάδα η μοναχοκόρη της δολοφονήθηκε από ληστές στην Τιφλίδα. Η ίδια επέστρεψε και έκανε έναν τεράστιο αγώνα προκειμένου να ανακαλυφθούν οι δράστες και να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη, ένας αληθινός άθλος εκείνη την περίοδο, και εξαιτίας της πολιτικής αναστάτωσης στη χώρα της. «Γύρισα στην Ελλάδα πενθώντας και πήγα να ζήσω στη Σταμνά Μεσολογγίου, όπου έμεινα 10 χρόνια. Εκεί τους γνώρισα όλους, ένιωσα ασφάλεια και θαλπωρή. Θέλω να τους ευχαριστήσω, με θυμούνται ως Νανά. Ελπίζω να με θυμούνται δηλαδή, γιατί εγώ τους θυμάμαι όλους», λέει η Μανάνα και αρχίζει να απαριθμεί σειρά ονομάτων.”
Έφυγε με ένα πρόγραμμα από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης που βοηθά όσους επαναπατρίζονται να επιχειρήσουν ή να λύσουν χρόνια προβλήματά τους. Η ίδια πρέπει να κάνει εγχειρήσεις στα πόδια της και θα επωφεληθεί άλλωστε στην Ελλάδα πια έχουν πρόβλημα δουλειάς ντόπιοι και μετανάστες. Πάντως θα πάει στη χώρα της και δε θα λέει αυτά που λέμε εμείς για τους εαυτούς μας. Άσε που δεν θα είναι και εδώ να στενοχωριέται όταν θα φάμε ο ένας τον άλλο…
Γ.Σ.