Η χτεσινή συγκέντρωση τελικά ήρθε να απογοητεύσει τον μέσο πικραμένο Αγρινιώτη και βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Οι πιο πολλοί δεν περιμέναμε ούτε να πάει 12 η ώρα και είχαμε ήδη αρχίσει την γκρίνια ότι δεν πήγε καλά η συγκέντρωση. Τελικά πήγε καλά, πολύ καλύτερα από ότι πήγαν ανάλογες συγκεντρώσεις αλλού. Αν συνυπολογίσει κανείς ότι δεν είχαμε παιδάκια μεταφερόμενα από το χεράκι και από το σχολείο τους ή κλειστά τα μαγαζιά, πρόκειται για μεγάλη επιτυχία. Και για ακόμη μεγαλύτερη αν σκεφτεί κανείς ότι στην πλατεία χτες βρέθηκαν άνθρωποι που δεν θέλουν να βλέπει ο ένας τον άλλο, ορκισμένοι εχθροί και πολιτικοί αντίπαλοι. Δεν ήταν δηλαδή η συγκέντρωση του ενός χώρου σε βάρος του άλλου ούτε σόλο ο δήμος. Ακόμα και μερικούς φοιτητές είχε σε μια γωνία που πήγαν να δουν τι θα ειπωθεί από περιέργεια. Αλλά ας μην ανοίξουμε πάλι αυτή την κουβέντα. Συμφωνώ απολύτως ότι οι φοιτητές ότι και να επιλέγουν στην προκειμένη περίπτωση φταίνε λιγότερο απ’ όλους. Ακόμα και η θέληση κάποιων να είναι φοιτητές στην Πάτρα παρά εδώ, είναι δεκτή σαν πόθος. Πήγαμε όλοι φοιτητές μην κοροϊδευόμαστε τώρα. Πόσο μάλλον τα σοβαρά επιχειρήματα για τις ελλείψεις ή για την αναγνώριση του τίτλου τους. Και στο κάτω-κάτω τα δικά μας προβλήματα να τα λύσουμε πρώτα μεταξύ μας. Ότι ίσως θα μπορούσαν να ξέρουν πιο καλά τον τόπο που ζουν, ή να ακούν λιγότερο γενικεύσεις και πολιτικολογίες αυτό είναι άλλο θέμα.
Ποιο ήταν όμως το βασικότερο σημείο της όλης προσπάθειας; Μα ότι βγήκε η συγκέντρωση σε πανεθνικό δίκτυο μέσω της εκπομπής της Πόπης Τσαπανίδου στον Σκάι, ένα μέσο που έχει πρωτοστατήσει στη προώθηση της συλλογιστικής της “μεταρρύθμισης δια του ακρωτηριασμού” στην Παιδεία για λόγους που δεν είναι της παρούσης. Εκεί λοιπόν ο γράφων αντελήφθη πόσο έχει αλλάξει ο ρόλος των ΜΜΕ και πόσο πρέπει να αλλάξει ο τρόπος των διεκδικήσεων, των εκδηλώσεων, των διαμαρτυριών. Ισχύει δηλαδή αυτό που λένε ότι πιο σοβαρό αποτέλεσμα έφερε στη Ισπανία ένα βίντεο που έφτιαξε ένα μεγάλο συνδικάτο για τη φτωχοποίηση παρά οι ίδιες οι απεργίες. Ότι για το ΤΕΙ στη Ναύπακτο πιο πολύ μετράει ο νταλικέρης που τρέχει τη διαδρομή μέχρι την Αθήνα και έχει την προσοχή των κεντρικών ΜΜΕ, παρά η κινητοποίηση στη Γέφυρα που ήταν γεμάτη Ναυπάκτιους.
Έτσι και χτες. Ο ρεπόρτερ από την Πάτρα τα είπε μια χαρά στον ελάχιστο χρόνο που είχε. Είχε ενημερωθεί. Αλλά πως να χωρέσουν φορείς, απόψεις, ιστορική αναδρομή, Οικονομική Σχολή, όλα σε ένα 4λεπτο; Τι θα ήταν χρησιμότερο; Να είναι κάποιος εκεί και να πει την ιστορία με τον Συνεταιρισμό των παραγωγών ροδιού που έβγαλε ανακοίνωση και ευχαρίστησε το Πανεπιστήμιο για τη μελέτη των παιδιών στο μεταπτυχιακό που τους έδειξε πως να χειριστούν την παραγωγή τους! Και να μείνει κάγκελο και η Τσαπανίδου(και τι κάγκελο!) και όσοι λένε “όχι στη σύνδεση της μόρφωσης με την αγορά!”…Ταχύτητα, εστίαση στο μείζον και λιγότερα κολλήματα με τις παραδοσιακές μορφές “δράσης”. Ούτε εμένα που αρέσει αλλά μάλλον είναι το μέλλον. Ξέρετε πόσο καλύτερα θα ήμασταν αν από τον Μάιο βρισκόταν 10 άτομα να απαντούν στα ανοιχτά fora σε όσους έλεγαν ότι το ΠΔΕ είναι στρούγκα; Κάλιο αργά παρά αργότερα, βέβαια…
Γ.Σ.