Κατά μια θεωρία το κόμμα/οργάνωση της Χρυσής Αυγής χρησιμοποιήθηκε για να φτάσει εκεί που δεν φτάνει η επίσημη καταστολή και το επίσημο κράτος. Η απάντησή του ήταν ότι παρακρατικοί ήταν οι άλλοι, τουλάχιστον όσο μπορούσε να το παίζει αντισυστημικό και μέχρι να καταγγέλλεται κι από στελέχη του.
Χτες στη λαϊκή κοντά στο γηροκομείο έφερα στο μυαλό του ποια είναι η αληθινή «χρησιμότητα»αυτού του χώρου. Περνώντας με το αυτοκίνητο είδα καμιά ντουζίνα εύσωμοι κύριοι να περπατούν γύρω από έναν κύριο με μακριά μαλλιά. Ήταν η ομάδα της Χ.Α. περί τον βουλευτή Μπαρμπαρούση. Όπως τους κοίταζα και στρίβοντας προς το ένα από τα μεγάλα σούπερ-μάρκετ της περιοχής έπεσα πάνω στη γνωστή ομάδα των πιτσιρικάδων από τη Ρουμανία που «ζητιανεύουν». Το βάζω σε εισαγωγικά γιατί με εμφάνιση ράπερ, με το καπέλο στραβό και πειράζοντας τις ωραίες γυναίκες που είναι μόνες τους με επιφωνήματα και σφυρίγματα, δεν ζητιανεύεις ακριβώς. Στον ένα έκανα παρατήρηση γιατί είχε αρχίσει να ενοχλεί μια γυναίκα! Αλλά η αυθόρμητη σκέψη που έκανα ήταν ότι αν εκείνη την ώρα πλάκωναν οι χρυσαυγίτες που περιέγραψα κι επιτίθονταν σε αυτά τα-ναι, ενοχλητικά-ρουμανάκια εγώ θα ήμουν μαζί τους κι όχι με τους χρυσαυγίτες φυσικά. Πρώτη χρησιμότητα δηλαδή, κάτι που μας «βοήθησε» ο χώρος: μπορούμε να βάζουμε το μέτρο της απαίτησης για μια σχετική τάξη από την απανθρωπιά.
Όμως αυτός ο «χώρος»έκανε και κάτι άλλο, πλέον τελεσίδικο. Έβαλε κάτω από τον μανδύα του φασίστα συμπεριφορές που δεν έπρεπε να κρίνονται και να χαρακτηρίζονται με τέτοια φόρτιση. Ένας πολίτης από το Αιτωλικό διαμαρτύρεται μέρες τώρα με τον χαρακτηρισμό «χρυσαυγίτη»που του αποδίδουν γιατί καταδικάστηκε στα γεγονότα με την ρομ κοινότητα. «Δεν είμαι χρυσαυγίτης και το ξέρει όλη η κοινωνία», λέει. Έγραψε το Βήμα ότι είναι, πάει και τελείωσε, παρότι ο ίδιος έχει ζητήσει να διορθωθεί αυτός ο χαρακτηρισμός. Παρότι ο ίδιος λέει ότι η παρουσία της Διεθνούς Αμνηστίας βάρυνε τόσο ώστε για τον ίδιο να μην υπάρχει καμιά μαρτυρία κι όμως να καταδικαστεί, αν και ρομά από την περιοχή πήραν τηλέφωνο και δήλωσαν ότι δεν συμμετείχε στα επεισόδια! Παρά το ότι θυμίζει ότι εκείνοι που τραυματίστηκαν από όπλα ρομά(οι οποίοι έφαγαν 17 χρόνια και είναι έξω…)χαρακτηρίζονται ως «πολίτες του Αιτωλικού» αν και στα ίδια γεγονότα μετείχαν! Όταν είσαι θύμα είσαι πολίτης, όταν κατηγορείσαι σε διαφυλετικό θέμα είσαι «χρυσαυγίτης»! Πολύ βολικό, έτσι;…
Ε, αυτή είναι άλλη μια «χρησιμότητα» του χώρου αυτού. Σαν τον πιτσιρικά που έγινε θέμα στον βορρά γιατί θέλησε να γίνεται έπαρση σημαίας στο σχολείο του. Ναι, δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Ναι, ίσως είναι υπερ-πατριώτης και μάλιστα παραβατικός που άρχισε στα βρισίδια τον διευθυντή με αποτέλεσμα να τον αποβάλει. Αλλά πως και μείναν όλοι στο ξενικό όνομα του διευθυντή και στο παρελθόν του πιτσιρικά και τον έβγαλαν αμέσως «χρυσαυγίτη», όταν εκείνος κατάφερε να μαζέψει σχεδόν 320 από τα 350 παιδιά του σχολείου και να ζητάνε το ίδιο με κείνον;
Γι’αυτό λέω ότι, τελικά, αυτό το κόμμα χρησίμευσε σε πολλά περισσότερα από τα προφανή. Ακόμα και η ελληνική σημαία είναι πια απολύτως βεβαρημένη, πολύ περισσότερο από όταν ο Βασίλης Διαμαντόπουλος έλεγε ότι «είναι ένα πανί». Αν δεν υπήρχε η Χρυσή Αυγή θα την είχαν εφεύρει. Κι όχι μόνο οι κυβερνώντες αλλά και όσοι έχουν ανάγκη από ένα αντίπαλο δέος για να υπάρχουν.
Γ.Σ.
1 Σχόλιο
τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, το πούλιτζερ σε περιμένει,το συμπέρασμα η σοβαρή χρυσή αυγή τελικά είναι χρήσιμη,και το δίδαγμα στο τέλος του άρθρου πρέπει να υπάρχει το αντίπαλο δέος για να διεκδικούν οι άνθρωποι τα αυτονόητα: ισότητα-αξιοπρέπεια-δικαιοσύνη-αλληλεγγύη λέξεις άγνωστες για ανθρώπους που ζουν στον μικρόκοσμο τους.