Θλιβερά επεισόδια συνέβησαν στο αγώνα μπάσκετ Βόνιτσα-ΓΕΑ Αγρινίου, την 20η Δεκεμβρίου 2008 . Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Γυμναστική Εταιρία, το Πνεύμα των Χριστουγέννων για ειρήνη, υγεία, πρόοδο, απουσίαζε από το κλειστό γυμναστήριο της Βόνιτσας στην συνάντηση των ομάδων μπάσκετ Βόνιτσα – Γ.Ε.Αγρινίου για το πρωτάθλημα της Α1 ΕΣΚΑΒΔΕ”. Αντίθετα κυριάρχησε το πνεύμα της ανωμαλίας και της μισαλοδοξίας με αποτέλεσμα για ακόμη μια φορά να συμπιέζεται η προσπάθειά μας από φορείς και πρόσωπα για ποιοτική αναβάθμιση του μπάσκετ στη Δυτική Ελλάδα.
Γεγονότα
“Με την είσοδο της ομάδας μας για προθέρμανση στον αγωνιστικό χώρο, δεχθήκαμε απρόκλητα επίθεση με μπουκάλια νερού που έσκαγαν στα κεφάλια μας, κροτίδες, κέρματα και χρήση καπνογόνων”. “Ανταπεξήλθαμε με θάρρος και αποφασιστικότητα και σταθήκαμε στο ύψος του επιπέδου που πρέπει να βρίσκεται το μπάσκετ, των χαρακτήρων μας και της λαμπρής ιστορίας της ΓΕΑ, ώστε να μη δώσουμε αφορμή για επεισόδια που επεδίωκε μεγάλη μερίδα «οπαδών» της Βόνιτσας, και δεδομένου ότι στις κερκίδες του γυμναστηρίου είχαν έλθει για να ενισχύσουν την προσπάθειά μας 40-50 φίλοι της ομάδας μας”. “Οι διαιτητές του αγώνα προσήλθαν στον αγωνιστικό χώρο στις 4.55 ακριβώς κατά παράβαση κανονισμών και δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τις συνθήκες που επικρατούσαν στο γήπεδο ως όφειλαν, αφού δεν υπήρχαν εγγυήσεις για την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα. Γίναμε μάρτυρες τραυματισμού μικρού παιδιού από ρίψη κροτίδας που έσκασε δίπλα του”. “Στη διάρκεια του αγώνα αμέτρητες διακοπές από επεισόδια και ρίψεις αντικειμένων (κροτίδων, κερμάτων, μπουκαλιών, καπνογόνων, ακατονόμαστων εκφράσεων και διαφόρων άλλων προκλήσεων) χωρίς μέριμνα από τους υπεύθυνους. Όλοι όσοι κάθονταν στον πάγκο των γηπεδούχων ήταν μονίμως όρθιοι με βρισιές και χειρονομίες, κάτι που πέρασε απαρατήρητο από τους διαιτητές αφού δεν έβλεπαν και δεν άκουγαν τίποτα”. “Αντίθετα όταν παράγοντας της ομάδας μας ρώτησε διαιτητή αν άκουσε το χυδαίο τρόπο που τον έβρισε παίχτης της Βόνιτσας που πέρασε δίπλα του, η απάντηση που πήρε ήταν “περάστε έξω από το γήπεδο”. Διερωτώμαστε σε ένα τόσο σημαντικό αγώνα πώς επιτρέπονταν να γίνονται τέτοια αίσχη και οι αρμόδιοι φορείς για την ομαλή διεξαγωγή ενός αγώνα να είναι απόντες (αστυνομία, γυμνασίαρχος, παρατηρητής, ορισμένη γραμματεία κ.λ.π.). Ακόμη και μετά την επίσημη διαβεβαίωση δύο αστυνομικών που κλήθηκαν εσπευσμένα προκειμένου να διεξαχθεί η παράταση, μετά από απαίτηση των διαιτητών, ότι δεν εγγυώνται τη διεξαγωγή του αγώνα, οι διαιτητές ανέλαβαν να συνεχίσουν, παρότι «οπαδοί» της Βόνιτσας κατέκλυσαν τον αγωνιστικό χώρο, έβριζαν και απειλούσαν, χτυπούσαν τις πόρτες των αποδυτηρίων και των διαιτητών, έσπαγαν με πέτρες τα παράθυρα των αποδυτηρίων της ομάδας μας και κινδυνεύαμε από τα σπασμένα τζάμια”. “Σε όποια σημεία του αγώνα η ομάδα μας ξεπερνούσε τις εξωτερικές αντιξοότητες και διεκδικούσε επάξια τη νίκη είχαμε μονίμως διακοπή με ρίψεις αντικειμένων. Χαρακτηριστικό άλλωστε των διακοπών είναι ότι οι γηπεδούχοι δεν καθάριζαν το παρκέ από τα αντικείμενα ως όφειλαν αφού σκοπός των διακοπών του αγώνα ήταν η διακοπή του καλού ρυθμού απόδοσης της ομάδας μας. Το σκούπισμα του παρκέ αναλάμβαναν μόνο δικοί μας παίκτες”. “Με τη λήξη της κανονικής διάρκειας και την ισοφάριση του αγώνα σε 72-72 από την ομάδα μας, δεχθήκαμε συντονισμένα προμελετημένη επίθεση από μπουκάλια, κροτίδες, καπνογόνα, κέρματα ενώ παίκτες, παράγοντες και προπονητές της Βόνιτσας έκαναν φραστικές επιθέσεις στους διαιτητές”. “Όταν παράγοντας της ομάδας μας προσπάθησε να δώσει στους διαιτητές ένα από τα καπνογόνα που συνεχώς εκτοξεύονταν εναντίον μας και έπεσε στον αγωνιστικό χώρο αφού οι διαιτητές δεν έβλεπαν τίποτα το επιλήψιμο, προκλήθηκε επίθεση εναντίον μας από δεκάδες «οπαδούς», παίκτες, προπονητές και παράγοντες της Βόνιτσας”. “Αν οι προαναφερόμενοι είναι οι αυτουργοί των επεισοδίων διερωτώμαστε ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί; Πού ήταν οι φορείς – εγγυητές και όσοι ήταν (διαιτητές) πώς προστάτευσαν την ομάδα μας και την αξιοπρέπεια του αθλήματος; Με τι κουράγιο παίκτες και προπονητές της ομάδας μας θα διεκδικούσαν τη νίκη στην παράταση κάτω από τέτοιες συνθήκες”; “Προφανώς και θα πέρασε από το μυαλό των διαιτητών τι θα συνέβαινε σε περίπτωση που η ομάδα μας θα νικούσε. Αυτό ακριβώς σκέφτονταν και οι παίκτες μας σε όλη τη διάρκεια της παράτασης σε περίπτωση που νικούσε η ομάδα μας”. “Ποια αξία έχει οποιαδήποτε νίκη με ρίσκο τη σωματική μας ακεραιότητα; Στις ευνομούμενες πολιτείες οι φορείς, τις όποιες κρίσεις, φροντίζουν όχι μόνο να τις αντιμετωπίζουν εκ των υστέρων αλλά και να τις προλαμβάνουν. Ο αθλητισμός είναι για μας πολιτισμός και τον υπηρετούμε ανελλιπώς εξήντα δύο (62) χρόνια”.
Γεγονότα
“Με την είσοδο της ομάδας μας για προθέρμανση στον αγωνιστικό χώρο, δεχθήκαμε απρόκλητα επίθεση με μπουκάλια νερού που έσκαγαν στα κεφάλια μας, κροτίδες, κέρματα και χρήση καπνογόνων”. “Ανταπεξήλθαμε με θάρρος και αποφασιστικότητα και σταθήκαμε στο ύψος του επιπέδου που πρέπει να βρίσκεται το μπάσκετ, των χαρακτήρων μας και της λαμπρής ιστορίας της ΓΕΑ, ώστε να μη δώσουμε αφορμή για επεισόδια που επεδίωκε μεγάλη μερίδα «οπαδών» της Βόνιτσας, και δεδομένου ότι στις κερκίδες του γυμναστηρίου είχαν έλθει για να ενισχύσουν την προσπάθειά μας 40-50 φίλοι της ομάδας μας”. “Οι διαιτητές του αγώνα προσήλθαν στον αγωνιστικό χώρο στις 4.55 ακριβώς κατά παράβαση κανονισμών και δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τις συνθήκες που επικρατούσαν στο γήπεδο ως όφειλαν, αφού δεν υπήρχαν εγγυήσεις για την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα. Γίναμε μάρτυρες τραυματισμού μικρού παιδιού από ρίψη κροτίδας που έσκασε δίπλα του”. “Στη διάρκεια του αγώνα αμέτρητες διακοπές από επεισόδια και ρίψεις αντικειμένων (κροτίδων, κερμάτων, μπουκαλιών, καπνογόνων, ακατονόμαστων εκφράσεων και διαφόρων άλλων προκλήσεων) χωρίς μέριμνα από τους υπεύθυνους. Όλοι όσοι κάθονταν στον πάγκο των γηπεδούχων ήταν μονίμως όρθιοι με βρισιές και χειρονομίες, κάτι που πέρασε απαρατήρητο από τους διαιτητές αφού δεν έβλεπαν και δεν άκουγαν τίποτα”. “Αντίθετα όταν παράγοντας της ομάδας μας ρώτησε διαιτητή αν άκουσε το χυδαίο τρόπο που τον έβρισε παίχτης της Βόνιτσας που πέρασε δίπλα του, η απάντηση που πήρε ήταν “περάστε έξω από το γήπεδο”. Διερωτώμαστε σε ένα τόσο σημαντικό αγώνα πώς επιτρέπονταν να γίνονται τέτοια αίσχη και οι αρμόδιοι φορείς για την ομαλή διεξαγωγή ενός αγώνα να είναι απόντες (αστυνομία, γυμνασίαρχος, παρατηρητής, ορισμένη γραμματεία κ.λ.π.). Ακόμη και μετά την επίσημη διαβεβαίωση δύο αστυνομικών που κλήθηκαν εσπευσμένα προκειμένου να διεξαχθεί η παράταση, μετά από απαίτηση των διαιτητών, ότι δεν εγγυώνται τη διεξαγωγή του αγώνα, οι διαιτητές ανέλαβαν να συνεχίσουν, παρότι «οπαδοί» της Βόνιτσας κατέκλυσαν τον αγωνιστικό χώρο, έβριζαν και απειλούσαν, χτυπούσαν τις πόρτες των αποδυτηρίων και των διαιτητών, έσπαγαν με πέτρες τα παράθυρα των αποδυτηρίων της ομάδας μας και κινδυνεύαμε από τα σπασμένα τζάμια”. “Σε όποια σημεία του αγώνα η ομάδα μας ξεπερνούσε τις εξωτερικές αντιξοότητες και διεκδικούσε επάξια τη νίκη είχαμε μονίμως διακοπή με ρίψεις αντικειμένων. Χαρακτηριστικό άλλωστε των διακοπών είναι ότι οι γηπεδούχοι δεν καθάριζαν το παρκέ από τα αντικείμενα ως όφειλαν αφού σκοπός των διακοπών του αγώνα ήταν η διακοπή του καλού ρυθμού απόδοσης της ομάδας μας. Το σκούπισμα του παρκέ αναλάμβαναν μόνο δικοί μας παίκτες”. “Με τη λήξη της κανονικής διάρκειας και την ισοφάριση του αγώνα σε 72-72 από την ομάδα μας, δεχθήκαμε συντονισμένα προμελετημένη επίθεση από μπουκάλια, κροτίδες, καπνογόνα, κέρματα ενώ παίκτες, παράγοντες και προπονητές της Βόνιτσας έκαναν φραστικές επιθέσεις στους διαιτητές”. “Όταν παράγοντας της ομάδας μας προσπάθησε να δώσει στους διαιτητές ένα από τα καπνογόνα που συνεχώς εκτοξεύονταν εναντίον μας και έπεσε στον αγωνιστικό χώρο αφού οι διαιτητές δεν έβλεπαν τίποτα το επιλήψιμο, προκλήθηκε επίθεση εναντίον μας από δεκάδες «οπαδούς», παίκτες, προπονητές και παράγοντες της Βόνιτσας”. “Αν οι προαναφερόμενοι είναι οι αυτουργοί των επεισοδίων διερωτώμαστε ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί; Πού ήταν οι φορείς – εγγυητές και όσοι ήταν (διαιτητές) πώς προστάτευσαν την ομάδα μας και την αξιοπρέπεια του αθλήματος; Με τι κουράγιο παίκτες και προπονητές της ομάδας μας θα διεκδικούσαν τη νίκη στην παράταση κάτω από τέτοιες συνθήκες”; “Προφανώς και θα πέρασε από το μυαλό των διαιτητών τι θα συνέβαινε σε περίπτωση που η ομάδα μας θα νικούσε. Αυτό ακριβώς σκέφτονταν και οι παίκτες μας σε όλη τη διάρκεια της παράτασης σε περίπτωση που νικούσε η ομάδα μας”. “Ποια αξία έχει οποιαδήποτε νίκη με ρίσκο τη σωματική μας ακεραιότητα; Στις ευνομούμενες πολιτείες οι φορείς, τις όποιες κρίσεις, φροντίζουν όχι μόνο να τις αντιμετωπίζουν εκ των υστέρων αλλά και να τις προλαμβάνουν. Ο αθλητισμός είναι για μας πολιτισμός και τον υπηρετούμε ανελλιπώς εξήντα δύο (62) χρόνια”.