Πέρυσι είχαμε ξαναγράψει για το θέμα και είχαμε προτείνει το εν λόγω άγαλμα να φύγει από την συγκεκριμένη πλατεία. Κάποιοι μάλιστα που προφανώς δεν περνάνε από την πλατεία Δημάδη μας κατηγόρησαν ότι θέλουμε να σβήσουμε την ιστορική μνήμη της πόλης και να υποχωρήσει ο δήμος σε κάποιους που γράφουν στους τοίχους. Κάποιοι άλλοι μας κατηγόρησαν ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε θέμα-σαν να μην υπάρχει κάποιο θέμα δηλαδή-ώστε να πάψει η πλατεία να είναι “χώρος έκφρασης”. Η πλατεία να μην πάψει αλλά το άγαλμα εκεί έχει ένα ρόλο. Αν δεν είναι αποδεκτός πρέπει να φύγει.
Γιατί-ένα χρόνο μετά-η σημερινή του εικόνα είναι αυτή που βλέπετε στην πίσω πλευρά του(φωτο). Η μπροστινή είναι κάπως καλύτερη και ίσως αυτό να είναι κάτι συμβολικό, αφού το άγαλμα δείχνει τους πολέμους των Ελλήνων διαχρονικά και η πίσω πλευρά τέτοιων γεγονότων είναι πάντα για “βάψιμο” στην Ελλάδα. Από την άλλη, βέβαια, και στο μπροστινό μέρος, στον πολεμιστή που πέφτει, κάποιος έχει γράψει “Π.Χ.” στο κεφάλι του, οπότε μπορεί να είναι για παράδειγμα ή και για κάτι απλά προ Χριστού, ανάξιο λόγου το σχόλιο. Σε κάθε περίπτωση πάντως το πως έχει καταλήξει το συγκεκριμένο άγαλμα-μνημείο πρέπει να δείχνει και τη ιστορική συνέχεια όλων μας και της περιοχής μας ειδικότερα. Και αν είναι να έχει αυτή την εικόνα πρέπει να πάει κάπου που να το σέβονται. Ραντεβού φυσικά του χρόνου μετά από ατέλειωτες συζητήσεις και πολλά σβησίματα, γραψίματα και “παρεμβάσεις”.
Γ.Σ.