Ο Βαγγέλας πάντως έχει επαφή με την πιάτσα. Χτύπησε φλέβα με το εθνικό επάγγελμα. ΑΥΤΟΦΩΡΑΚΙΑΣ! Μια δουλειά που έχτισε αυτοκρατορίες. Μαγαζά(έτσι προφέρονται).Μαφίες. Αστυνομίες.Δικαστές. Δημάρχους.Τα πάντα.Την εθνική βιομηχανία “διασκέδασης”. Τι να το κάνεις όμως, καλά τα είπε ο Βαγγέλας, αλλά το απόγευμα έκανε πανστρατιά κι από κάτω ήταν ο Ρουσόπουλος, ο Ψωμιάδης κι ο Βουλγαράκης! Οπότε ότι κι αν είπε είναι άκυρο.
Από την άλλη, βέβαια, έχεις την παραίτηση της “νεολαίας” ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπεις τις ηλικίες και καταλαβαίνεις πως ένας 45ρης που είναι γραμμένος σε “νεολαία” δεν μπορεί να βοηθήσει να αλλάξει αυτή η χώρα. Είναι θέμα ερμηνείας. Αν είσαι νεολαίος στα 45, πάει να πει ότι θα κάνεις και τις μαγκίτσες σου μέχρι τα 55. Άρα για να σοβαρευτείς και να προσπαθήσεις να ανοίξεις καμιά θέση εργασίας-ως πολιτικός-θα πρέπει να πας 65 και βάλε…
Όπως έγραψε κι ο Αντρέας Ζαμπούκας στο protagon,”τα φροντιστήρια και τα ιδιωτικά Σχολεία ανθούν επειδή οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί θεσμοί δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τον πυρήνα της κοινωνικής ανάγκης για την οποία δημιουργήθηκαν”. Τόσο απλό είναι.
Τούτο το σημείωμα έχει τον τίτλο που βλέπετε για κάτι που πληροφορήθηκα και αξίζει να το μάθετε. Έκανα τον συνειρμό με το καθήκον που τόσο πολύ προτάσσουν όλοι αλλά προτιμούν τους παραπάνω. Θυμάστε εκείνη την ιστορία με τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις στην αστυνομία και τις εσωτερικές υποθέσεις και τους άτεγκτους κριτές(και) από τον χώρο μας; Θυμάστε τη λύσσα πολλών και διαφόρων; Πρόσφατα γύρισε κανονικά στην υπηρεσία του στη Δίωξη Ναρκωτικών κι ο βασικός στοχοποιημένος εκείνης της ιστορίας, νεαρός αστυνομικός που τα «λαγωνικά» είχαν βασιστεί πάνω στα «ευρήματα»,που εννοείται πως είχαν για εκείνον, ώστε να διώξουν πολύ κόσμο, ανάμεσά τους και γνωστό αξιωματικό που επίσης πριν από κάποιο διάστημα αποκαταστάθηκε.
Ο άνθρωπος πήγε ενάμιση χρόνο στη φυλακή, απαλλάχτηκε και γύρισε στη θέση του. Αλλά οι λαλίστατοι δεν ξέρουν κάτι να πουν στη περίπτωση αυτή. Ευτυχώς βρέθηκαν οι δικοί του και συνάδελφοί του να τον στηρίξουν σε μια ιστορία που θα μείνει μνημείο “στας εσωτερικάς υποθέσεις” της αστυνομίας. Και τι να πουν. Οι μόνοι που μπορούν να πουν κάτι είναι όσοι νηστικοί, με αίμα και ιδρώτα, κάθονται στο «καρτέρι» 17 ώρες συνεχόμενες, στους 45 βαθμούς, σχεδόν ακίνητοι, για να πιάσουν κάποιον έμπορο ναρκωτικών που βγάζει σε ένα μήνα όσα αυτοί σε 20 χρόνια…
Γ.Συμψηρής