Πρωτοφανές οικολογικό έγκλημα με λαθροϋλοτομία, λαθροθηρία, εκχερσώσεις
Το agrinionews.gr αναδημοσιεύει το κύριο θέμα αυτής της εβδομάδας της εφημερίδας «Μαχητής» από τον Νίκο Κανή δημοσιογράφο-εκδότη. Πρόκειται για ένα θέμα γνωστό από παλιά αλλά που πλέον έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις αφού η αυθαιρεσία έχει περάσει πλέον και σαν δικαίωμα. Ειδικά από όταν όλοι ψάχνουν για τα ξύλα τους για το χειμώνα οπουδήποτε…Πρόκειται άλλωστε για εικόνες που μπορεί να δουν οι υπεύθυνοι και στον Αράκυνθο απλά εδώ μιλάμε και για γρήγορη οικοπεδοποίηση.
Καταστρέφουν το δάσος
του παλαιού Αγίου Χριστοφόρου
Ειδεχθές οικολογικό έγκλημα διαπράττεται εδώ και χρόνια κατά του δάσους του παλαιού Αγίου Χριστοφόρου, του οποίου οι οδυνηρές επιπτώσεις θα αρχίσουν να έρχονται τα επόμενα χρόνια. Η καταλυτική επίθεση κατά της παρθένας φύσης και του μοναδικού σε κάλλος περιβάλλοντος, πραγματοποιείται με τρεις διαφορετικές ενέργειες, οι οποίες και στοιχειοθετούν άκρως αξιόποινες πράξεις: 1) ΛΑΘΡΟΫΛΟΤΟΜΙΑ. Εκατοντάδες αιωνόβια δέντρα, έχουν κοπεί παράνομα τους τελευταίους μήνες, για να καταλήξουν στα τζάκια ή στις σόμπες κάποιων. Στην επιτόπια έρευνα που διεξάγαμε το Σάββατο 29 Οκτωβρίου, δεκάδες φρέσκα απομεινάρια κομμένων κορμών, ξεπρόβαλλαν μπροστά μας λίγο μετά τη μπάρα, κοντά στην παλιά δεξαμενή. Άλλα σχεδόν δίπλα στο χωμάτινο δρόμο, άλλα λίγες δεκάδες μέτρα πιο πέρα. Αφού τα κόψουν, τα τραβούν με σχοινί ως το δρόμο. Τα βαθουλώματα που δημιουργούνται από το σύρσιμο, στέκουν εκεί, αδιέψευστοι μάρτυρες. Έχοντας πλέον τα άμοιρα δέντρα (15-20 μέτρων) στο δρόμο, τα κόβουν σε διαχειρίσιμα κομμάτια, τα φορτώνουν και φεύγουν. Τα πριονίδια μένουν στο χώμα, ενώ τα ψιλά απόκλαδα τα σπρώχνουν στο βάθος. Το καταστροφικό τους έργο έχει τελειώσει.
2. ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΕΚΧΕΡΣΩΣΕΙΣ. Η εφημερίδα ασχολήθηκε ξανά με το σοβαρό αυτό θέμα πριν χρόνια. Κάποιοι εισβάλουν με ειδικά μηχανήματα στο δάσος, που αποτελεί δημόσιο χώρο, κοινό αγαθό και περιουσία όλων μας και εκχερσώνουν μία περιοχή που έχουν προεπιλέξει. Αφού ξεριζώσουν τα αιωνόβια δέντρα και ομαλοποιήσουν το έδαφος, φυτεύουν ελιές, προσδοκώντας έτσι να αποχαρακτηρίσουν την εκχερσωθείσα περιοχή από δημόσια γη σε ιδιωτικό οικόπεδο. Δεν είναι ένας και δύο. Η πλήρης “ακινησία” εκ μέρους της Πολιτείας και των αρμοδίων οργάνων της, τους έχει αποθρασύνει επικίνδυνα. 3. ΛΑΘΡΟΘΗΡΙΑ. Σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει ούτε σπουργίτι να πετάξει και να κελαηδίσει στο δάσος. Ασυνείδητοι λαθροκυνηγοί, παρκάρουν στις παρυφές του δάσους τα αυτοκίνητά τους και αρχίζουν το κυνήγι. Χτυπούν αδιάκριτα ό,τι πετά. Δεν έχουν κινηγετική συνείδηση, δεν έχουν μέτρο. Θέλουν μόνο να σκοτώσουν ό,τι διασχίζει τον ουρανό. Οι μπαταριές ακούγονται σε μεγάλη απόσταση. “Όλοι τις ακούνε, αλλά κανένας δεν ενδιαφέρεται. Λίγες ώρες αργότερα, αυτοί οι ασυνείδητοι εγκληματίες φεύγουν φορτωμένοι με αθώα πουλιά”, μας λέει κάτοικος της περιοχής και συνεχίζει: “Όλοι οι γείτονες στην ευρύτερη περιοχή μιλάμε μεταξύ μας και σκεφτήκανε να τους σταματήσουμε. Αλλα αυτοί είναι οπλισμένοι κι εμείς έχουμε παιδιά”. Μερικά ερωτήματα: α) Γνωρίζει το Δασαρχείο Αγρινίου τα προαναφερόμενα τερατουργήματα που συντελούνται χρόνια τώρα και αν ναι, σε ποιές ενέργειες έχει προβεί; β) Γιατί δεν τοποθετούνται προστατευτικές μπάρες στις εισόδους-εξόδους των χωματόδρομων του δάσους και οποιαδήποτε άλλη κατασκευή θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στην λαθροϋλοτομία και στην είσοδο μηχανημάτων που βοηθούν στις εκχερσώσεις; γ) Γιατί δεν υπάρχει μόνιμη περίπολος σε 24ωρη βάση από τις συναρμόδιες υπηρεσίες (αστυνομία, δημοτική αστυνομία, πυροσβεστική), αφού η βίαια θανατηφόρα επίθεση που υφίσταται το δάσος, αποτελεί είδος κοινού μυστικού;
*
Το δάσος του παλαιού Αγίου Χριστοφόρου είναι δημιούργημα των παλιών Αγρινιωτών (των πατεράδων μας και των παππούδων μας), ιερή παρακαταθήκη του Παπαποστόλη και αδήριτη υποχρέωση όλων ημών των Αγρινιωτών και όσων σέβονται την πόλη, να το παραδώσουμε στις επόμενες γενιές ακόμα καλύτερο, ακόμα υγιέστερο, ακόμα ομορφότερο, απ’ ότι το βρήκαμε. Γιατί τα τοπικά όργανα της συντεταγμένης Πολιτείας κωφεύουν και αδιαφορούν, με αποτέλεσμα η πρόσβαση στην καταστροφή του δάσους από έναν εσμό συγκεκριμένων παρανομούντων, να έχει πλέον ενταχθεί στη φυσιολογική καθημερινότητα;
Ν. Κανής