Είμαι εκπαιδευτικός και για τους σχολικούς περιπάτους θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκέψεις μου, κοινώς για τις περιπατητικές εκδρομές σε κοντινά σημεία γύρω από τα σχολεία που κρατάν 2 με 3 ώρες.
Η πιο γλυκιά κουβέντα και αγαπημένη όλων των μαθητών είναι η λέξη «εκδρομή», ειδικά όταν ακούγεται από το στόμα του διευθυντή, εκεί μετά την προσευχή. Όλοι θα συμφωνήσουν με αυτό. Αυτό που ακολουθεί όμως, δυστυχώς δεν έχει προβληματίσει πολλούς και το πιο πιθανό είναι μάλλον να ξαφνιάσει όσους δεν ανήκουν στον χώρο της παιδείας.
Τι εννοώ:
Εκεί, που την φράση «θα πάμε εκδρομή» του διευθυντή του σχολείου την ακολουθούν ιαχές χαράς και ενθουσιασμού, μόλις μία με δύο ώρες αργότερα υπάρχει κατήφεια και γκρίνια.
Υπήρξα εκπαιδευτικός σε σχολείο (δεν είμαι πια) και μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση ότι πολύ πριν την χρονική εκπνοή της εκδρομής, πολλά παιδιά είχαν ήδη βαρεθεί, ανυπομονούσαν να φύγουν και κάποια από αυτά μας παρακαλούσαν να τους «λύσουμε την ομηρία» τους στον χώρο της εκδρομής όσο γίνεται νωρίτερα! Αυτό συνέβαινε και συμβαίνει συνέχεια! (σημειωτέον μάλιστα, ότι η άφιξη στον χώρο της εκδρομής είναι συνήθως 9.15-9.30 και κατά τις 11.15 αρχίζει ήδη η αναχώρηση από τον χώρο της εκδρομής! Τι είναι άραγε αυτό που δεν μπορεί να κρατήσει τα παιδιά ούτε δύο ώρες στην εκδρομή;
Μα, η έλλειψη πρωτοτυπίας!
Στην καλύτερη περίπτωση, τα σχολεία μπορούν –εδώ στο Αγρίνιο- να παν στο στάδιο για τον σχολικό τους περίπατο, όπου έχει πολλά και διαφορετικά γήπεδα. Σκεφτείτε μετά την κατάσταση στον ΚΡΟΝΟ ή στο ΠΑΡΚΟ ή στα γηπεδάκια προς τα ΔΥΟ ΡΕΜΜΑΤΑ.
Στο στάδιο της πόλης μας υπάρχουν 2 γήπεδα μπάσκετ όπου μπορούν να παίξουν 10 και 10 άτομα, ίσον 20 (στην καλύτερη περίπτωση να παιχτούν πολλά «μονά», οπότε να γίνουν 24 άτομα, τρία άτομα κάθε ομάδα.
Στα 2 γήπεδα βόλεϊ, άλλα 24 άτομα. Στα 3 γήπεδα ποδοσφαίρου άλλα 66 άτομα.
Σύνολο 114 άτομα μπορούν να απασχολούνται. Αν υπάρχουν και αλλαγές, άντε να βολευτούν άλλα 20 άτομα!
Με τις καλύτερες προθέσεις, έχει καλυφτεί μόλις το 1/3 του σχολείου! Όλοι οι υπόλοιποι, που συνήθως είναι κοπέλες, περιφέρονται άσκοπα τριγύρω, αν δεν επιλέξουν –πολλές φορές μέσα στο καταχείμωνο- να ξεροσταλιάσουν και να ξεπαγώσουν στις κερκίδες, απλά παρακολουθώντας τους άλλους να αθλούνται ή ακούγοντας μουσική ή περιμένοντας την ώρα να φύγουν!
Κι όλα αυτά, στο καλύτερο μέρος που διαθέτει η πόλη μας για τέτοιο σκοπό, στο στάδιο. Σκεφτείτε στον ΚΡΟΝΟ, όπου είναι μόνο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου ή στο ΠΑΡΚΟ που δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ…
Και επαναλαμβάνω, ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑΣ 100%!
Γιατί να μην έχουν οργανωθεί σε όλο το Αγρίνιο, 2 χώροι υποδοχής των σχολείων, ένας στον Βορρά της πόλης, ένας στον ΝΟΤΟ ώστε να είναι εύκολα προσβάσιμα απ’ όλα τα σχολεία και να είναι πλούσια σε δραστηριότητες; Στην αρχή, ας βολευτούμε και με έναν τέτοιο χώρο αλλά με την δυνατότητα μεταφοράς εκεί με πούλμαν. Ενδεχομένως, να κλείνουν ραντεβού τα σχολεία για το πότε μπορούν να παν εκεί, ώστε να μην συμπίπτουν, αν ο χώρος δεν επαρκεί.
Εν προκειμένω, στο στάδιο της πόλης μας, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα παιδιά το κλειστό γυμναστήριο και άλλους στεγασμένους χώρους του και να γίνουν τα ακόλουθα:
– αγώνες σκάκι
– συναυλίες με πρωταγωνιστές τους μαθητές
– καραόκε πάρτι
– πάρτυ
– παιχνίδια κινητικά που δίνουν κέφι στα παιδιά, όπως twisters
– παντομίμα
– taboo
– βελάκια (darts) και άλλα…
– πιγκ πογκ
Ο καθένας θα μπορούσε να βρει κάτι που του ταιριάζει, πολύ λίγοι θα έμεναν άπραγοι και στην τελική, δεν είναι όλοι τόσο φίλαθλοι ώστε να θέλουν να παίξουν αναγκαστικά ποδόσφαιρο ή μπάσκετ ή βόλεϊ.
Τις ημέρες που θα λειτουργούσε αυτός ο πολύ-χώρος θα μπορούσαν και κάποια άτομα, ένα ή δύο, από το Πνευματικό Κέντρο του Αγρινίου να μετέβαιναν εκεί προκειμένου να οργανώσουν και να εμψυχώσουν περαιτέρω την κατάσταση.
Η εκδρομή δεν θα ήταν μόνο και μόνο για να χαθεί το μάθημα.
Η εκδρομή δεν θα ήταν απόλαυση μόνο για κείνους που θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν μία θέση στην ομάδα του σχολείου, που πολλές φορές θέλει κι αυτό το «μέσο του» στους πιο ισχυρούς της τάξης.
Η εκδρομή θα ήταν ευκαιρία για καινούργια ενδιαφέροντα (ειδικά το γυναικείο φύλο στην Ελλάδα πάσχει από ενδιαφέροντα, ας μου επιτραπεί να πω από την εμπειρία μου)
Η εκδρομή θα ήταν μια πραγματική φυγή από την πιεστική, μονότονη και αρκετά αντιπαιδαγωγική σχολική καθημερινότητα (με τόση διδακτέα ύλη).
Θέλω να πιστεύω ότι το «αύριο» της εκδρομής θα είναι κάπως έτσι. Αρκετά πια με την μοιρολατρία σε αυτόν τον τόπο που λέγεται Ελλάδα και την έλλειψη πρωτοβουλιών και φαντασίας!
Η οικονομική μας κρίση ως χώρα δεν θα πρέπει επίσης να είναι δικαιολογία για κάθε καινούργια ιδέα που έρχεται για διάλογο. Κάθε καινούργια πρόταση δεν συνεπαγέται απαραίτητα και μεγάλα έξοδα. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση σπανίως νεοτέριζε και πρωτοτυπούσε ακόμα κι όταν λεφτά ίσως και να υπήρχαν στ’ αλήθεια.
Η οικονομική μας κρίση ως χώρα δεν θα πρέπει επίσης να είναι δικαιολογία για κάθε καινούργια ιδέα που έρχεται για διάλογο. Κάθε καινούργια πρόταση δεν συνεπαγέται απαραίτητα και μεγάλα έξοδα. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση σπανίως νεοτέριζε και πρωτοτυπούσε ακόμα κι όταν λεφτά ίσως και να υπήρχαν στ’ αλήθεια.
Ελπίζω με την βοήθεια αρκετών αυτό το «αύριο» να έρθει όσο γίνεται πιο κοντά προς το αύριο και όχι στο παρα-μεθαύριο…
Κι όσο για τον τίτλο του άρθρου, αν γίνει μία τέτοια αρχή από το Αγρίνιο, μπορεί η πόλη μας να γίνει πρωτοπόρα σε αυτόν τον τομέα σε όλη την Ελλάδα και να την ακολουθήσουν οι υπόλοιπες.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας
Π.Χ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO