Ποιο είναι το νούμερο ένα θέμα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα; Η ανεργία. Από τούτη τη στήλη έχουμε αναφερθεί πολλές φορές σε ένα θέμα προσφοράς εργασίας που υποτίθεται ότι θα αφορούσε σε 4.400 Έλληνες στη φράουλα, στη Μανωλάδα και τριγύρω. Υποτίθεται ότι δεν πήγαν οι τεμπέληδες οι Έλληνες κλπ. Διαβάστε όμως εδώ στο site “Ημερολόγιο ανέργου” και το http://imerologioanergou.gr/details.php?aid=1006 πως ένας άνεργος αποκαλύπτει ότι όλα ήταν ένα παραμύθι και πως ποτέ δεν ζητήθηκαν οι εργαζόμενοι σε αυτές τις θέσεις! Άλλη μια επιτυχία κρατικών υπηρεσιών, των βουλευτών και των κυβερνώντων…
Κάποιοι άλλοι εργαζόμενοι όμως, της δημοτικής αστυνομίας, θα…μετακινηθούν. Βολεύει ο όρος “αστυνομία” για να μην έχουν και πολύ συμπαράσταση, βολεύει ότι έκαναν το αντιπαθητικό έργο του γραψίματος των αυτοκινήτων(όχι με μεγάλη επιτυχία), βολεύει και το ότι σαν υπηρεσία ήταν τόσο ξεδοντιασμένη από την κεντρική εξουσία που σύντομα η κοινή γνώμη δεν ήταν μαζί τους. Κι όμως πρόκειται για μια προσπάθεια που χρειάστηκε 20 χρόνια να γίνει! Αλλά αν προσέξατε δεν μετακινήθηκε κανένας αστυνομικός να ενισχύσει μια τοπική δύναμη αλλά έγινε το αντίθετο. Μεγάλωσε κι άλλο μια κεντρική υπηρεσία ώστε να επανέλθει στην αστυνομία το έργο της λειτουργίας της πόλης(λαϊκές, πάρκινγκ κλπ).
Ξέρω, “δεν γινόταν η δουλειά και τι να τους κάνουμε κλπ, κλπ”. Προσπάθησε κανένας για μια αποκεντρωμένη υπηρεσία; Όχι γιατί το κράτος -πατερούλης, που τόσο λατρεύουν όλοι, ξέρει καλύτερα. Στο μεταξύ την ώρα που όλοι ,βρίζουμε τις τοπικές αρχές και τους επιχειρηματίες και τους παραγωγούς εκείνο μένει στο απυρόβλητο. Πάρτε την πιο προβεβλημένη υπόθεση στην πόλη. Το θέμα του γηπέδου του Παναιτωλικού.
Ξέρετε ποια είναι η ουσία; Ότι ΔΕΝ είναι θέμα Παναιτωλικού και δήμου. Είναι μια ιστορία κατά την οποία ένας επενδυτής έβαλε 5,5 εκατομμύρια σε μια ανύπαρκτη επενδυτικά πόλη, με ότι μπορεί να του προσάψει κανείς στην πορεία, κάτω από πίεση χρόνου και γραφειοκρατίας και πάνω σε έναν σχεδόν μη υφιστάμενο χώρο(παρά μόνο μετά το 1995 και εφόσον ανακινήθηκε το αδιανόητο). Σε μια επένδυση που δεν θα του ανήκει μάλιστα στο μέλλον γιατί σε άλλον θα μείνει! Και χρειάστηκε να γίνουν κάποιες ενέργειες που από τις καθαρά δημοτικές υπηρεσίες έφυγαν χωρίς καθυστέρηση, όπως μαθαίνουμε τώρα.
Όμως τίποτε δεν μπορούσε να γίνει αν οι εδώ υπηρεσίες δεν είχαν την έγκριση από το κράτος-πατερούλη. Και χρειάστηκε να υπογραφεί ένα έτοιμο πολεοδομικό σχέδιο, αλλά όλο αυτό καθυστέρησε σχεδόν δυο χρόνια, με τον επενδυτή να έχει περιμένει το χαρτί που θα κάνει το φάκελό του να μην επιστραφεί! Από ποιον; Από την Περιφέρεια, δηλαδή από το κράτος! Γιατί; Διότι το κράτος δεν θεωρεί άξια την κάθε πόλη να λύνει τα θέματά της. Έχει διαφθορά, λέει, λες και το κράτος δεν έχει. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Δικαιολογημένα ο επενδυτής κουράστηκε να πολεμά με έγγραφα στο Μεσολόγγι, την Πάτρα και την Αθήνα(μπλέχτηκαν διαδοχικά νομαρχία, Περιφέρεια και υπουργείο) και σου λέει “κάντε ότι καταλαβαίνετε μόνοι σας και ειδοποιήστε με”. Και φυσικά με ποιον είχε να κάνει; Με την Πολεοδομία που όπως όλες στην Ελλάδα συνοδεύεται από όχι καλή έξωθεν μαρτυρία και καχυποψία.
Ωραίο συστηματάκι δηλαδή. Σου λέει το κράτος/πατερούλης/γραφείο εργασίας: “Αυτοί θα πουν και μια κουβέντα παραπάνω, κάποιος υπάλληλος θα πει την μ… του στον επενδυτή, κάποιος θα τα βάλει με τους μηχανικούς και θα ξεχαστεί ότι εγώ επί 2 χρόνια(και άλλα 50 ακόμη)έκανα ότι έπρεπε για να μη γίνει τίποτε”. Καλό δεν είναι;
υ.γ. Τα παραπάνω δεν αθωώνουν τις ενέργειες που προσπεράστηκε το νομότυπο, ούτε τις παλινωδίες και την κακή νοοτροπία κάποιων και στις εδώ υπηρεσίες, ούτε αναφέρονται σε θέματα επικοινωνίας, ανακοινώσεων, διαρροών, δηλώσεων. Υπάρχουν έννομο συμφέρον, υπερβάσεις, διαμαρτυρίες περίοικων, βιασύνες κλπ; Ναι, αλλά υπάρχει και μεγάλο όφελος αν σκεφτεί κανείς τι ήταν η συγκεκριμένη περιοχή πριν γίνουν όλα αυτά. Και τι θα μπορούσε να γίνει αν δεν σκεφτόταν όλοι κοντόφθαλμα. Διότι το πρόστιμο, η δυνατότητα να σβηστεί και η διαδικασία νομιμοποίησης όσων έχουν φτιαχτεί, δίνεται από ένα κράτος που ξέρει ότι κανένας δεν δικαιούται να μιλάει για απόλυτη τήρηση διαδικασιών, από όταν άρχισε να μπαίνει το πρώτο τούβλο σε τούτη τη χώρα.
Όταν, όμως, αποφασίζεται το 2009 να βοηθηθεί η γύρω περιοχή- με πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο-για να γίνει η επένδυση και ο πρώτος που κάνει ένσταση είναι δημόσια(κεντρική) υπηρεσία που κατέχει γη στην περιοχή(!), τότε πώς κάποιος να κάνει αυτό που έχει ανάγκη η επένδυσή του και η περιοχή; Κανονικά πρέπει να πάρει το μήνυμα και να μην κάνει τίποτε μέχρι να αναλάβουν βουλευτές, διορισμένοι υπερ-περιφερειάρχες και μανδαρίνοι υπουργείων.
υ.γ2 Είναι μεγάλο, διαβάζεται ολόκληρο, όχι κομματιαστά…
Γ.Σ.