• Μια βδομάδα , ακριβώς, μετά το …τιναγμένο στον αέρα «καζάνι» ΟΑΚΑ, άμα βάδιζες στις γνωστές συντεταγμένες της Καλογρέζας, τίποτα δε θύμιζε το μακελειό της προπερασμένης Κυριακής. Μέχρι και οι αστυνομικές δυνάμεις έλειπαν από τους «συνήθεις» ακροβολισμούς τους, συγκεντρώνοντας κάποιες διμοιρίες της κυρίως στις θύρες εισόδου των Οργανωμένων της ΑΕΚ. Κατά τ’ άλλα , μέσα στο στάδιο, το μόνο ολοφάνερο ίχνος έμενε στη μπαρουτοκαπνισμένη βόρεια οθόνη matrix, με τη μισοκατεστραμμένη φίρμα Panasonic. Από την άλλη, το ματς ήταν μια … λαχειοφόρος βαθμών που δεν ευτύχησε για τον Παναιτωλικό και ταυτόχρονα μίνι… μα πολύ μίνι έρανος για τη … νεόπτωχη πλέον ΑΕΚ. Εκεί, ο τζίφος ήταν για τον Αθηναϊκό Δικέφαλο. Τραγικά άδειες και έτσι πιο αχανείς οι κερκίδες, παρότι η γενική είσοδος έπεσε στα 10 ευρώ!.. Ακόμα και ο αριθμός που κάποια στιγμή κυκλοφόρησε , κάπου στα 8.000 ακούστηκε, δε στέκονταν στο μάτι. «Κόπηκαν 5376 εισιτήρια, δόθηκαν 827 προσκλήσεις, οι εισπράξεις ήταν 58.185 ευρώ» ανακοινώθηκε επίσημα ,μετά. Το ΟΑΚΑ άθροισε όσο Κόσμο τράβηξε στο γήπεδό του ο Παναιτωλικός στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ!.. Αν βάλεις και τις , λιγοστές, προσκλήσεις στο Αγρινιώτικο γήπεδο, ο Παναιτωλικός την «έφαγε» την ΑΕΚ. (…στην εξέδρα…). Ωστόσο και στους 5376 και την οικονομική τους ενίσχυση κάποιος , σημαντικός πλην απροσδιόριστος , εφόσον έλειπαν τα «διακριτικά» , αριθμός ήταν Αγρινιώτικος!.. Δεν ξέρουμε γιατί μεταξύ των ΠΑΕ δεν έγινε συνεννόηση, ωστόσο άμα άνοιγε Παναιτωλική εξέδρα, σίγουρα στα εισιτήρια θα προστίθεντο τουλάχιστο διχίλιαρο ακόμα… Αρκετές δεκάδες , αναγκαστικά «αφανέρωτοι» πάντως κατευθύνθηκαν στη διπλανή των V.I.Ps και δημοσιογραφικών θύρα 23 και σίγουρα πολλοί περισσότεροι , κάπου παρακολουθούσαν με αγωνία στις λοιπές αραιοκατοικημένες θύρες του κάτω διαζώματος. Στις «προσκλήσεις» εντοπίσαμε και το Δήμαρχο Π. Μοσχολιό, ενώ στο προαύλιο πέσαμε στο Θ. Μωραϊτη, για τον οποίο ωστόσο αγνοούμε σε ποια θύρα κατέληξε…
• Το φαρμακερό 10ο λεπτό μόλις πέρασε, το σημειώνει και ο πίνακας , μαζί με το όνομα ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ – ο σκόρερ. Οι μπλε και κίτρινες φανέλλες κατευθύνονται στη σέντρα, ο Τ. Λεμονής επιστρέφει νευρικά στον πάγκο και στους Οργανωμένους της ΑΕΚ, «τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα» όπως έλεγε και το παλιό , εμπνευσμένο από την ομώνυμη ταινία του Νικολαϊδη (.. όχι του Ντέμη!… του φοβερού σκηνοθέτη, του Νίκου…) μεγάλο πανώ… κάποτε στη ν. Φιλαδέλφεια. Για μας ο χρόνος κυλούσε βασανιστικά, τα «κουρέλια» πάντως εξακολουθούσαν να τραγουδάνε , μπινελικόνοντας Γάβρους, Βάζελους και Σαλονικιούς , αλλά όχι το Αγρίνιο. Τα πιο επαναλαμβανόμενα στιχάκια , ωστόσο, απευθύνονταν προς τους μετόχους της ΠΑΕ με επωδό , που χωρίς να θυμόμαστε τώρα την ομοιοκαταληξία της έλεγε πως για να σωθεί η ομάδα θέλει λεφτά!.. καθένας με τον πόνο του. Η δική μας για να σωθεί θέλει πιο «απλά» … λέμε τώρα… πράματα: Νίκες και βαθμούς… Στο 80’ & 38’’ , όμως ο πίνακας εξακολουθούσε να γράφει 1-0 Λυμπερόπουλος… Το ίδιο και στο 90’ και στο 94- 95’ που έληξε…
Πολύ λίγοι της «καλής θύρας» κατά το συνήθειο στο ΟΑΚΑ πήγαν προς την επιστροφή των ομάδων στ’ αποδυτήρια για να πουν καμιά κουβέντα στους δικούς τους, να ρίξουν κανά «γαλλικό» στους αντίπαλους. Έτσι ούτε οι ΑΕΚτζήδες εισέπραξαν πολλούς επαίνους, ούτε οι Παναιτωλικοί πολλά «λουσίματα». Το στάδιο με την πτωχή του συγκομιδή άδειασε τάχιστα , με μηδέν ανησυχία για τους λιγοστούς σεκιουριτάδες. Επί τη ευκαιρία: Στο τεράστιο και κατά τεκμήριο «ζόρικο» Ολυμπιακό Στάδιο για λογαριασμό της ΑΕΚ είδαμε ανάπτυξη σεκιουριτάδων μικρότερη απ’ όση στο «τοσοδούλι» και αποδεδειγμένα «εκκλησία» Αγρινιώτικο γήπεδο. Κάνουμε κι άλλες συγκρίσεις , με το , επίσης κατά τεκμήριο, μαζικότερο Καραϊσκάκη της πλουσιότερης ΠΑΕ στη Χώρα.. Θα πείτε «οι αστυνομικές εγκύκλιοι ορίζουν ‘τόσους’ σεκιούριτυ ‘ανά τόσους’ θεατές…». Χμμμ… είπαμε ανίσχυρες και ισχυρές, πάμπλουτες και πτωχές ΠΑΕ δεν το τηρούν!.. Ο , πολύ σωστά, πρωταθλητής ΗΘΟΥΣ Παναιτωλικός είναι άραγε ανάγκη να κυνηγάει και το πρωτάθλημα… νομιμοφροσύνης;.. Ξέροντας μάλιστα, από πρώτο χέρι πώς και για ποιους λειτουργούν «νομιμότητες» , εγκύκλιοι, βολέματα και … πρόστιμα;..
• Τέλος πάντων!.. Γήπεδο γιορτή που λέει κι ένας γνωστός Ύμνος… κι αυτά που το γιόρτασαν πολύ… μα πάρα πολύ ήταν κάτι πιτσιρίκια που αποχωρούν χοροπηδώντας με μπάλλα – δώρο από το Λυμπερόπουλο.
• Μια χαρά τα δημοσιογραφικά του ΟΑΚΑ, με τα έδρανα, το ιντερνετάκι τους, τις ατομικές οθόνες στα περισσότερα θεωρεία… νταξ’ το ξέρουμε ότι από κει πήρε το «κολάι» για τ’ ανάλογα το «Καραϊσκάκη». Όμως ούτε ένα καφέ ρε παιδιά;.. Για ένα στοιχειώδη φραπέ και όχι … εκ των καλυτέρων, έπρεπε να περιμένουμε ημίχρονο , να κατηφορίσουμε με ουρά στο ….αρμόδιο «Everest», παρακαλώ, της κερκίδας. Λίγο πιο πάνω , συλλογισμένος, παρακολουθούσε τα του αγωνιστικού χώρου… όχι ο Στράτος Γιδόπουλος (…αν και σταδιακά η φυσιογνωμική ομοιότητα γίνεται εντυπωσιακή…) αλλά ο πρώην διευθυντής της όπως πάει… πρώην «Ελευθεροτυπίας» ,Σεραφείμ Φυντανίδης και αθεράπευτος ΑΕΚτζής. Αργότερα, τα μικρόφωνα έπιαναν όποιον μπορούσε να πει «κάτι» για την πτωχή ΠΑΕ… να σαν το γιατρό και παίχτη της «πορείας ΟΥΕΦΑ» Λάκη Νικολάου. Εμείς ψάχναμε την αίθουσα συνεντεύξεων των προπονητών μια που το ΟΑΚΑ το ξέρουμε δημοσιογραφικά… πλην , σε άλλη περίπτωση ουδέποτε μας απασχόλησαν δηλώσεις!… Ρωτήσαμε.. μας οδήγησαν, ξαναδείξαμε ταυτότητες, αλλά τζίφος!.. καταλήξαμε σε ένα … υμιυπαίθριο , με συμπαθητικά κομφόρ, που όμως… κάτι έλειπε!.. Ήταν … τι άλλο, η «μικτή ζώνη» για δηλώσεις των «εξοδούχων». Γκρινιάξαμε σ’ ένα στέλεχος της ΠΑΕ ΑΕΚ, τι να μας πει κι αυτός ο καψερός;… Τις συνεντεύξεις τις χάσαμε , αλλά μιλήσαμε ελάχιστα δημοσιογραφικά και περισσότερο Παναιτωλικά (.. το ξανάπαμε… δεν υπάρχει «ουδέτερη» δημοσιογραφία…) με παίχτες της Ομάδας που έφευγαν για το λεωφορείο. Μαζί μας
• Με παίχτες της Ομάδας που έφευγαν για το λεωφορείο, λοιπόν τά’ παμε… Αντικρίσαμε πολλούς συλλογισμένους, ακούσαμε πολλά «θα κάνουμε ό,τι μπορούμε»… «ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ», «το πιστεύουμε». Να δούμε , πόσο η πίστη θα μπορέσει να παλέψει με τα , αρνητικότατα και ξερά , μαθηματικά και το νόμο των πιθανοτήτων. Εμείς κρατάμε ότι πιο «σκασμένος» απ’ όλο το «τημ» από την πόρτα των αποδυτηρίων βγήκε ο προπονητής Τάκης Λεμονής!.. Ανταλλάξαμε λίγες κουβέντες, χωρίς δημοσιογραφικές τυπικούρες και τα τέτοια, ανθρώπινα και οπωσδήποτε όχι «συνεντευξιακά». Μπορείς να τη σώσεις την παρτίδα κώουτς!.. Από δίπλα ένας Λεβέντης Παναιτωλικός φίλαθλος, με κίτρινο μπλουζάκι κι ένα κοτζάμ Τίτορμο στάμπα πάνω- μες το ΟΑΚΑ πάντα… ε;… μην ξεχνιόμαστε!… ο Κ. Μ. ζήταγε απ’ όλους «Περηφάνια», «Ψηλά το Κεφάλι».
• Σε αντίθεση με τα Αγρινιώτικα , διπλής και τρίδιπλης επιτήρησης και … νεκρής ζώνης γύρω από το λεωφορείο των εκάστοτε φιλοξενούμενων… σε μεγάλη διαφορά , φανταζόμαστε, και από τα «ειωθότα» στο ΟΑΚΑ των συγκρούσεων, τώρα μόνο… «για τις ανάγκες της ταινίας» στήθηκε μια μικρο- «κορδέλα» αστυνομικών …. χαλαρότατων μάλιστα… και ποιος ο λόγος για «τι το διαφορετικόν»!… Μια χαρά , π[ιτσιρικάδες και μεγαλύτεροι με κασκώλ της ΑΕΚ πλησίαζαν, έκαναν χάζι, μίλαγαν με τους Παναιτωλικούς. Ανάρπαστος έγινε ο Άγγελος Χαριστέας – λογικότατον!.. Καθένας του θύμιζε και συγκεκριμένα γκολ του με την Εθνική. Μετά βγήκε και ο παλιός παίχτης της ΑΕΚ και από χρόνια Έλληνας πολίτης Ντανιέλ Μπατίστα κι έπιασαν παράμερα το συναδερφικό ψιλοκούβεντο.
Σκοτείνιαζε , αν και είχε αλλάξει η ώρα, όμως ώρα Παναιτωλικού δεν είχε σημάνει. Φύγαμε σιγά – σιγά… Κρίμα.. Πίκρα στο ΟΑΚΑ!…
Θ.