Αναρωτηθήκατε ποτέ τι είναι εκείνο που κάνει πιο περίεργη την δική μας κρίση στα μάτια των ξένων, ειδικά μέσα από τις μελέτες που έχουν στα χέρια τους;Είναι ότι οι άλλες τρεις χώρες που μπήκαν σε «μνημόνια» έχουν ήδη βγει και ακολουθεί και η Κύπρος; (σημ: τα εισαγωγικά παραμένουν γιατί το μνημόνιο δεν είναι ο τρόπος αλλά η υπενθύμιση των συμφωνιών). Μήπως είναι ότι δεν μπορούν να πειστούν στον ΟΗΕ ότι πεινάμε όταν στο ακροατήριο είναι το Νότιο Σουδάν και η Λιβύη;
Η απορία εντείνεται αν δει κανείς πόσο εύκολα υποχώρησαν οι κοινωνικοί αγώνες τώρα που δεν κυβερνά μια ορατή Δεξιά. Πόσο τα αιτήματα για περισσότερη «λευτεριά», «λαό στη εξουσία», κλπ, αφού πήραν την λαϊκίστικη μορφή του «δεν πληρώνω» και άλλων ποικίλων «επιτροπών», σήμερα μετασχηματίζονται σε κάποια υπο-κινήματα που προσπαθούν να πιαστούν μια από τα αιτήματα των ιδιοκτητών ακινήτων(!), μια από την προοπτική να τα σπάσουν όλα οι αγρότες και μια στην προσκόλληση στις αντιδράσεις, ας πούμε, στην κάρτα φιλάθλου.
Κάποιο κενό υπάρχει και προσωπικά την απάντηση τη βρήκα αποτυπωμένη σε νούμερα σε ένα άρθρο του Τριαντάφυλλου Πετκανόπουλου στο protagon.gr με τίτλο «Όλοι οι δείκτες εναντίον μας». Τι λέει με δυο λόγια; Ότι παγκοσμίως(!)είμαστε η μόνη χώρα με τόσο χαμηλό δείκτη ανταγωνιστικότητας και συγχρόνως τόσο υψηλή θέση στον δείκτη ευημερίας(το κατά κεφαλήν ΑΕΠ)ακόμη και τώρα που «διεθνοποιούμε το πρόβλημά μας», την ώρα που δίπλα μας γίνονται ολοκαυτώματα.
Ναι, ακόμη και σήμερα, μετά από τρία «μνημόνια» ισχύει η διαπίστωση: «Το 2010, δηλαδή πριν από την κρίση -και έχει σημασία αυτό- η Ελλάδα βρισκόταν στην 30η θέση ανάμεσα στις 200 χώρες του κόσμου, ως προς το κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Ταυτόχρονα, βρισκόταν στην 91η θέση ως προς την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, των προϊόντων και των υπηρεσιών της. Οι χώρες που βρίσκονται στις πρώτες 50 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη, τόσο ως προς την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας τους, όσο και ως προς το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι σε ποσοστό 90% οι ίδιες. Τεκμαίρεται δηλαδή, η απόλυτη σχέση Ανταγωνιστικότητας και Ευημερίας μιας χώρας. Για όλες τις χώρες του κόσμου η διαφορά στην κατάταξη δεν ξεπερνάει τις είκοσι θέσεις. Αντιθέτως η Ελλάδα με θέση 30 στην Ευημερία και 91 στην Ανταγωνιστικότητα, η διαφορά έχει δείκτη -61. Στη φετινή κατάταξη της ανταγωνιστικότητας η Ελλάδα έφτασε μόλις στην 81η θέση, ενώ στην κατάταξη της ευημερίας, το 2012 είχε κυλίσει στην 41η. Είναι δε σίγουρο ότι θα υποχωρήσει περισσότερο. Άλλωστε αυτό βιώνουμε σήμερα.(…) Καινοτομία: 87η θέση, Σπατάλη των δημοσίων δαπανών: 140η, Εμπιστοσύνη του κοινού στους πολιτικούς: 138η, Διαφάνεια των κυβερνητικών πολιτικών: 123η, Ευνοιοκρατία στις αποφάσεις κυβερνητικών αξιωματούχων: 113η, Παράτυπες πληρωμές και δωροδοκίες: 91η, Αποδοτικότητα Αγοράς Εργασίας: 127η, Αμοιβές και παραγωγικότητα: 129η, Φυγή ανθρώπινου δυναμικού από τη χώρα: 86η, Αριθμός διαδικασιών για έναρξη επιχείρησης: 126η, Έκταση του μάρκετινγκ: 141η, Δαπάνες των επιχειρήσεων για Ε&Α: 122η, Συνεργασία πανεπιστημίων και βιομηχανίας: 119η»
Αυτά. Η άρνηση να δούμε την αλήθεια οδήγησε σε λάθος αγώνες και διέλυσε των παραγωγή ακόμα περισσότερο. Τίποτε άλλο..
Γ.Συμψηρής