Νίκη ανόδου για τον Παναιτωλικό, 1-0 τον Εργοτέλη, αφιερωμένη στον Μανώλη Στεφανάκο
Το είχαν βαφτίσει σαν το ματς της χρονιάς κι όχι άδικα. Στον αγώνα με τον Εργοτέλη ο Παναιτωλικός έπαιζε κυριολεκτικά τα ρέστα του για να προλάβει το τρένο της απευθείας ανόδου. Κι αν το βαθμολογικό άγχος και ο μονόδρομος της νίκης ήταν εκ προοιμίου το δύσκολο ζητούμενο, το τραγικό γεγονός του χαμού του αδελφού του τερματοφύλακα της ομάδας Μανώλη Στεφανάκου ήρθε να βαρύνει ακόμη περισσότερο την ατμόσφαιρα στο αγρινιώτικο στρατόπεδο.
Η αντίδραση της ομάδας του Μ. Χάβου απέναντι σε όλο αυτό το ζοφερό σκηνικό που είχε στηθεί ήταν ένα μεγάλο ερωτηματικό μιας και ο Τίτορμος καλούνταν μέσα σε ενενήντα λεπτά να ξεχάσει τα πάντα και να αφοσιωθεί στο μοναδικό του στόχο: Τη νίκη.
Το τηλεφώνημα του Στεφανάκου πριν την έναρξη του αγώνα και το μήνυμα «κερδίστε και για μένα» που έστειλε στους συμπαίκτες του φαίνεται πως λειτούργησαν σαν ένα έξτρα κίνητρο για τους κιτρινομπλέ οι οποίοι και ήταν «υποχρεωμένοι» να ανταποκριθούν πέραν όλων των υπολοίπων και στην επιθυμία του άτυχου συμπαίκτη τους.
Το καυτό σκηνικό που είχε στηθεί στο γήπεδο με 5.500 κόσμο να μην… καταλαβαίνει από εργάσιμο της ημέρας και τηλεοπτική κάλυψη του αγώνα κρεμάμενος σα τσαμπιά στις κατάμεστες εξέδρες του γηπέδου και η δυναμικότητα του αντιπάλου, προμήνυαν ότι το ματς θα ήταν όχι απλά ντέρμπι αλλά μονομαχία μέχρι θανάτου. Όπερ και εγένετο.
Το δυνατό ξεκίνημα του Παναιτωλικού στο πρώτο τέταρτο του αγώνα δεν έφερε αποτέλεσμα και ο Εργοτέλης που κάθε άλλο παρά… Νίκη Βόλου θύμιζε, άδραξε της ευκαιρίας ισορροπώντας το παιχνίδι έφερε τον αγώνα στα μέτρα του. Θα μπορούσε μάλιστα να πάρει κεφάλι στο σκορ αλλά κάπου στα μισά του πρώτου ημιχρόνου ο επανεμφανισθείς Τακίδης βάλθηκε στον πιο κρίσιμο αγώνα του πρωταθλήματος να βουλώσει τα πολλά στόματα αγρινιωτών που δίκαια ή άδικα τον κατηγορούσαν, αποκρούοντας εντυπωσιακά το σουτ του Μπουχαλάκη και αποτρέποντας τα χειρότερα.
Στο ίδιο διάστημα ο Παναιτωλικός που έδειξε να χωλαίνει επιθετικά είχε να αντιπαρατάξει μόλις μια καλή φάση, την κεφαλιά του Μπακάκη, νωρίς στο παιχνίδι που πέρασε μόλις άουτ.
Στο χώρο του κέντρου ο Τζούνιορ προσπαθούσε να συμμαζέψει τα πράγματα μιας και ο Μπακάκης δε θύμιζε σε τίποτα τον Μπακάκη των τελευταίων εντυπωσιακών εμφανίσεων ενώ από την άλλη η παρουσία του Ρομάνο ήταν επιβλητική για τους κρητικούς που είχαν φέρει το παιχνίδι στα μέτρα τους, μη απειλούμενοι και παίζοντας ποδόσφαιρο κι όχι αντιποδόσφαιρο –που ίσως πολλοί θα περίμεναν- προσπαθούσαν να γίνουν κι εκείνοι απειλητικοί.
Ο Παναιτωλικός σε καμία περίπτωση δε φάνταζε στο τερέν πως ήταν η ομάδα που χρειαζόταν όσο τίποτε άλλο τη νίκη. Και πώς να φανεί αυτό όταν τα περισσότερα ατού των γηπεδούχων έδειχναν να μη βρίσκονται και στα καλύτερά τους, με φωτεινές εξαιρέσεις το συγκινητικό Καμαρά, τον άρχοντα Κούσα και φυσικά τον «αναπληρωματικό» πορτιέρο Τακίδη.
Ξεχάσαμε κάποιον, όχι ηθελημένα, ούτε σκόπιμα, η θεά τύχη όμως του ποδοσφαίρου είχε πάρει απόφαση σήμερα να δώσει κάτι στον Παναιτωλικό που του το χρωστούσε από προηγούμενους αγώνες. Τη νίκη. Και όπως φαινόταν ότι το ματς θα κρινόταν στο ένα γκολ, η στρογγυλή θεά επέλεξε τον ποιοτικότερο ίσως παίκτη των αγρινιωτών για να χρίσει ως σκόρερ. Το Μίρνες Σίσιτς ο οποίος βρισκόμενος στην κατάλληλη θέση δύο μόλις λεπτά πριν εκπνεύσει το πρώτο ημίχρονο έβαλε ίσως ένα από τα πιο εύκολα γκολ της καριέρας του, το οποίο όμως είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί και το πιο σημαντικό της φετινής σεζόν.
Στο δεύτερο ημίχρονο το ζητούμενο ήταν η διαχείριση και οι παίκτες του Παναιτωλικού έχοντας πάρει την κατάλληλη ψυχολογία, άρχισαν να… δαγκώνουν δείχνοτας ότι το προβάδισμα που είχαν θα το κρατούσαν ότι και να συνέβαινε, με νύχια και με δόντια.
Ο Μπακάκης ανέβηκε σταδιακά, ο Σίσιτς επίσης, ο Τζούνιορ συνέχιζε να σκουπίζει, ο Καμαρά σαν έφηβος ήταν κίνδυνος θάνατος και η είσοδος των Μπελόν και Μουμίν έγειραν οριστικά την πλάστιγγα υπέρ των αγρινιωτών μιας και ο Εγοτέλης όσο κι αν προσπαθούσε δε μπορούσε να βρει τους κατάλληλους χώρους για να γίνει απειλητικός.
Αντιθέτως, πολύ απειλητικός έγινε ο Παναιτωλικός ο οποίος είχε ουκ ολίγες ευκαιρίες να πετύχει και δεύτερο τέρμα που θα είχε διπλή σημασία: Από τη μια θα κλείδωνε τη νίκη και από την άλλη θα έδινε το πλεονέκτημα στα «καναρίνια» σε πιθανή περίπτωση ισοβαθμίας στους κρητικούς. Ο Μπόγιοβιτς όμως (κατά κύριο λόγο) και ο Καμαρά, δεν ευστόχησαν.
Με τον αγώνα να κυλάει αργά και βασανιστικά προς τα τελευταία του λεπτά και το άγχος να είναι παντού απλωμένο εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, το τελευταίο σφύριγμα του κ. Χατζή έμοιαζε ως ο πιο λυτρωτικός και πιο χαρμόσυνος ήχος που είχε ακουστεί στα αυτιά όλων στο γήπεδο, το απόγευμα της Παρασκευής.
Το «θέλημα» του Μανώλη Στεφανάκου ήρθε εις πέρας, οι τρεις βαθμοί μπήκαν στο σακούλι και ο Παναιτωλικός έφυγε νικητής από το γήπεδο σε ένα αγώνα που τελικά μέτρησε περισσότερο από όλα ένα πράγμα: Το «θέλω» και το πάθος των κιτρινομπλέ. Γιατί αγωνιστικά δε χορτάσαμε μπάλα. Αυτά όμως λίγη σημασία έχουν. Ουσιαστικά καμία. Ο στόχος επετεύχθη και ο Παναιτωλικός πηγαίνει πλέον με άλλο αέρα στον επόμενο «τελικό» την προσεχή Τετάρτη στα Ψαχνά. Με την ίδια διάθεση και το ίδιο πάθος θα κερδίσει. Ο δυσκολότερος αντίπαλος άλλωστε του Παναιτωλικού ήταν ο σημερινός και οι παίκτες του Χάβου τελικά αρίστευσαν. Και ο κόσμος στο τέλος δικαιολογημένα τους χειροκρότησε θερμά. Γιατί, αυτή την παναιτωλική ψυχή και αυτό το παναιτωλικό πάθος ξέρει να το ανταμείβει.
*** Αλλοπρόσαλλη η διαιτησία του κ. Χατζή και των εποπτών του, υπέπεσαν σε σωρεία λαθών κάνοντας και τις δύο ομάδες να φωνάζουν στο τέλος. Οι κρητικοί διαμαρτύρονται για ένα πέναλτι στο δεύτερο μέρος και οι αγρινιώτες για άλλο ένα, σε χέρι εντός περιοχής, στο πρώτο.
Συνθέσεις:
Παναιτωλικός: Τακίδης, Αραμπατζής (71’ Μουμίν), Κούσας, Γκόλιας, Μελισσάς, Μπακάκης, Τζούνιορ,Φαβάλι (61’ Μπελόν), Καμαρά, Σίσιτς (89’ Πασάς),Μπόγιοβιτς.
Εργοτέλης: Αθανασίου, Πίτσος, Σαρρής,Γιοβάνοβιτς, Τζανακάκης, Γκαντιάγκα, (85’ Κοζορώνης), Ρομάνο, Χρυσοφάκης (60΄Δωματάς), Μπουχαλάκης, Βερπακόφσκις, Ζαχόρα (60΄Χαλκιαδάκης).
Π.Κ.