Ένας φίλος με σταμάτησε πριν λίγο στο δρόμο. Πολύ τσαντισμένος από τις εξελίξεις, έτοιμος για όλα. Ήθελε να με πικάρει και να με ταρακουνήσει λίγο. “Από Δεκέμβριο… χραααακ” μου κάνει και μου δείχνει την κίνηση με το δάχτυλο κάτω από το λαιμό που σημαίνει σφάξιμο στο γόνατο.”Γκιλοτίνες”, συμπληρώνει. Και ολοκληρώνει τον εκφοβισμό μου: “Όλα αυτά που φοβήθηκες τα προηγούμενα χρόνια θα συμβούν τώρα”!
Κατάλαβα που το πήγαινε. Το ‘πιασα το…υπονοούμενο. Η οργή από τη διάψευση του Λαού από τον Τσίπρα θα βγει μετά, όχι στις εκλογές.
Κλονίστηκα. Για λίγο όμως. Γιατί μετά κοίταξα τον φίλο μου και κατάλαβα τι με εντυπωσίαζε όσο μου μιλούσε με σκληρά λόγια.
Ήταν κατάμαυρος! Όχι σαν τον τύπο στη φωτογραφία που είναι έτσι από τα τατουάζ, αλλά από τα μπάνια! Πρέπει, σκέφτηκα, να έκανε και 50 μπάνια φέτος! Χαλάλι του. Λογικό είναι να χρειάζεται 3-4 μήνες για να πάρει μπροστά η μηχανή μετά από το καλοκαίρι. Πως το έγραψε ο Ξυδάκης; “Τέτοια είναι η τάξη του κόσμου μας, έτσι γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε: προσδοκώντας το καλοκαίρι να ξεπλύνει στο φως του τους φόβους, τις αδυναμίες, τις αδικίες, τα παράπονα”. Κοινώς οι ξεσηκωμοί μπορούν να περιμένουν τα μπάνια μας και το μαύρισμά μας.
Πλάκα έχουν όλα αυτά. Την αλήθεια την έγραψε πρόσφατα η Σώτη Τριανταφύλλου: «Λένε ότι οι λαοί που δεν θυμούνται την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να κάνουν τα ίδια λάθη. Αλλά το ίδιο συμβαίνει και με εκείνους που τη θυμούνται υπερβολικά. Η λήθη χρειάζεται καμιά φορά για να πας παρακάτω».
Βέβαια πρώτα πρέπει να πεις την αλήθεια και να υπάρξει αληθινή δικαιοσύνη. Αλλιώς κάποιοι μονίμως θα θέλουν μια νέα αναμέτρηση, πάλι από την αρχή δικαίωση και τελειωμό δεν έχει. Και θα λένε ότι όλο αυτό είναι ταξικός αγώνας, ενώ είναι έλλειψη δουλειάς και στόχου. Και θα έχει μπάνια το καλοκαίρι και «ξεσηκωμούς» το χειμώνα…
Γ.Συμψηρής