Πολύ απόρησαν, σε πανελλήνιο επίπεδο, πως είναι δυνατόν σε μια πόλη την ίδια σχεδόν ώρα που έχει ένα φεστιβάλ για την απελευθέρωση της κάνναβης- απέναντι από τη Βουλή- να έχει και περιφορά λειψάνων μιας Αγίας μέσα στη πόλη, με κατάληξη ένα νοσοκομείο για τα παιδιά που έχουν καρκίνο. Η απάντηση είναι όπως είναι δυνατόν ο υπουργός Υγείας να υποδέχεται τα λείψανα στο νοσοκομείο και το απόγευμα να (πρέπει να)έχει συνάντηση με αντιπροσωπεία του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, του Μετώπου της Αριστεράς και του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος
Το έχω πια φιλοσοφήσει: πρόκειται για την διαπαιδαγώγησή μας. Έτσι μεγαλώσαμε. Έτσι γαλουχηθήκαμε και γι’ αυτό κάποιες ιδέες δεν μπορούμε με κανένα τρόπο ούτε καν να τις συζητήσουμε. Μερικά πράγματα δεν τα ακουμπάμε, είναι ιερά και όσια. Αυτό βέβαια έχει επιπτώσεις. Μένουν απορίες όπως εκείνη(που την είδα και σε κάποια σχόλια)γιατί προχτές στο μνημόσυνο για τους «120» διαβάστηκαν ογδόντα οχτώ ονόματα. Ούτε εγώ ξέρω, όταν ρώτησα η απάντηση που πήρα ήταν «μέχρι εκεί έχει φτάσει η έρευνα». Παρομοίως, βέβαια, μένει και η απορία πόσο λίγα έχουν ειπωθεί και για τον μπαρμπα-Τάκη Καρανταλή, τον«φίλο του δάσους» που φρόντιζε και πότιζε και αντικαθιστούσε τα δέντρα,στον περίβολο της εκκλησίας αλλά kai πιο πάνω στο άλσος. Tην ώρα που κάποιοι έκαναν την γύρω περιοχή τσιμέντο…
Μοιάζει σαν τίποτε να μην άλλαξε. Από παλιά υπήρχε μια πεπατημένη για όσους δεν κατέληγαν ΔΑΠίτες σε κάποια ανώτερη ή ανώτατη σχολή. Αναζήτηση στη ροκ κουλτούρα και στα Εξάρχεια, κάπως… κοινοβιακή ζωή στην Αθήνα, λίγος αναρχισμός(μέχρι να δεις αν τον σηκώνει ο οργανισμός σου ή όχι), λίγο (έως υπερβολικά πολύ) κρασί, λίγο θάλασσα και τα κορίτσια μας.
Μετά ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου και ξαναβρισκόσουν στην πατρογονική γη. Εδώ δύο πράγματα είναι απαράβατα: η Εκκλησία και η κουλτούρα της Εργατικής Τάξης. Αμφότερα διεισδύουν και στους αστούς και στους μη αστούς. Και το Σαββατοκύριακο είχε πάνδημη λιτανεία όπου όλοι ήθελαν να φωτογραφηθούν κι όλοι ήθελαν να δηλώσουν πίστη για τον πολιούχο Άγιο Χριστόφορο. Δυο μέρες μετά είχε εκδηλώσεις και πορεία στο κέντρο της πόλης για την επέτειο της νίκης επί του Ναζισμού, από την πλευρά της Σοβιετικής κληρονομιάς όμως. Κι έτσι μαζί με τον Βελουχιώτη και τον Ζαχαριάδη είδαμε και τη φωτογραφία του Ιωσήφ του Βησσαριόνοβιτς. Του Στάλιν. Ναι, το 2015. Κανονικά, όπως πάντα.
Γ.Σ.
3 Σχόλια
Είχαμε και για τη Βόρεια Ήπειρο (“έχω μια αδελφή, κουκλίτσα αληθινή..κ.τ.λ.”), βρε Γ.Σ. , πώς σου ξέφυγε;;;
@Μαιρη Τ.
Θαμπωθηκα απο οσα ειπε ο γιατρος Μιχελογιαννακης για τα θαυματα και εχασα επαφη.
Αγαπητέ Γ.Σ., ενημέρωσε μας για τα παιδιά που γιατρεύτηκαν απ΄τον καρκίνο, αφού πέρασαν τα άγια λείψανα από εκεί… Αιδώς Αργείοι…..