” Η ομάδα ΑΝΗΚΕΙ στoν ιδιοκτήτη, τo όνομα και η ιστορία της ανήκουν στον κόσμο ΤΗΣ”
Το agrinionews.gr έχει τη τιμή να φιλοξενεί συνέντευξη ενός εκ των 13 συμπατριωτών μας (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ) που ζουν μόνιμα στις ΗΠΑ και αγόρασε εισιτήριο διαρκείας για τους φετινούς αγώνες του Παναιτωλικού. Πρόκειται για τον Γιάννη Πεσλή, Ευρυτάνα στη καταγωγή που γεννήθηκε στη Ντούτσαγα του Αγρινίου και έφυγε νέος για τις ΗΠΑ. Υπηρέτησε ως αλεξιπτωτιστής στον Αμερικάνικο Στρατό και τελείωσε το Πανεπιστήμιο του Penn State University παίρνοντας πτυχίο στις Πολιτικές Επιστήμες με ειδικότητα στη Δημόσια Διοίκηση καί μεταπτυχιακό στόν ίδιο τομέα. Εχει επίσης παρακολουθήσει μαθήματα στό διδακτορικό επίπεδο στόν δημόσιο τομέα.
Μιλάει Ιταλικά, Αγγλικά καί Γερμανικά άπταιστα.
Επαγγελματικά εργάστηκε σε εστιατόρια ενώ τώρα εργάζεται σε πολιτικά γραφεία (παλαιότερα σε βουλευτές Ελληνικής Καταγωγής).
Είναι παντρεμένος με τήν Μαρία Λαγού(Σπαρτιάτισσα) από τό 1978 καί πατέρας δύο παιδιών τού Γιώργου καί τής Διαμάντως τά οποία έχουν τελειώσει τίς μεταπτυχιακές σπουδές τους στό μεταπτυχιακό επίπεδο. Τά αγαπημένα του χόμπυ εκτός τής πολιτικής, είναι τό ποδόσφαιρο (φανατικός οπαδός τού Παναιτωλικού Αγρινίου καί τού Παναθηναικού) τό Αμερικανικό φούτμπολ (Pittsburgh Steelers) καί τό κυνήγι.
Σήμερα είναι Πρόεδρος της Ενώσεως Ευρυτάνων Αμερικής “Το Βελούχι”, ενός από τους πιο δραστήριους συλλόγους της ομογένειας.
Ο Κύριος Γιάννης μας μίλησε με απόλυτα καθαρό και αυθόρμητο λόγο για τη σχέση του με τον Παναιτωλικό και το ποδόσφαιρο. Μας ανέφερε μεταξύ άλλων ότι όταν πρωτοπήγε στις ΗΠΑ δεν μπορούσε να μαθαίνει νέα για τον Παναιτωλικό και μόνο η είδηση για το κόψιμο του αυτιου έφτασε μέχρι εκεί μέσω των ομογενειακών εφημερίδων. Επίσης αναφέρθηκε στις άβολες ξύλινες κερκίδες και στους ευκάλυπτους του τότε γηπέδου του Παναιτωλικού που άφησε πίσω πριν φύγει για τις ΗΠΑ,καθώς επίσης και για τη σχέση των ομογενών με τις τοπικές ομάδες και το Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Το πιο σημαντικό είναι ότι μας εκμυστηρεύτηκε την κρούση που είχε πριν έρθει ο Φώτης Κωστούλας (του οποίου μπλέκει το εγκώμιο) για να αναλάβει την ομάδα. Εκείνο όμως που μας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ο λόγος που δεν θα αναλάμβανε:” Η ομάδα ΑΝΗΚΕΙ στόν ιδιοκτήτη, τό όνομα καί η ιστορία της ανήκουν στόν κόσμο ΤΗΣ” ανέφερε χαρακτηριστικά…
Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη:
Φύγατε σε χρόνια δύσκολα από τη Ντούτσαγα στις ΗΠΑ. Τότε που μέσα όπως το διαδίκτυο δεν υπήρχαν, πως νιώθατε που δεν βλέπατε την αγαπημένη σας ομάδα να αγωνίζατε και πως μαθαίνατε νέα της;
Επειδή ήμουνα μόνο 16 όταν φύγαμε καί δεν είχαμε ακόμη γίνει συδρομητές στην πιο έγκριτη Ελληνική εφημερίδα τών ΗΠΑ, τόν ΕΘΝΙΚΟ ΚΥΡΗΚΑ τής Νέας Υόρκης, ήταν πολύ δύσκολο και η πρώτη είδηση ήταν αυτή με το φάγωμα του αυτιού….Τώρα όμως διαβάζω συχνά διατηρώντας καθημερινή επαφή.
Ποια συναισθηματική αξία έχει ο Παναιτωλικός για εσάς;
Από τότε που μπορούσα να περπατήσω, θυμάμαι πού με έπαιρνε ο μακαρίτης ο πατέρας μου και με πήγαινε γήπεδο. Τότε έπαιζε ο Γάλλος καί λέω σε μερικούς ότι ο πισινός μου είναι γεμάτος αγγίδες από την μεριά των παλιών ξύλινων κερκίδων κοντά στούς ευκάλυπτους καί το ρέμα (στη σημερινή μεγάλη κερκίδα). Μέ κοιτάζουν παράξενα πολλοί επειδή δέν το θυμούνται η ποτέ δεν το γνώριζαν.
Είναι ίδιος ο Παναιτωλικός που αφήσατε πριν χρόνια με αυτόν που είναι σήμερα;
Ὁχι σίγουρα και είναι καλύτερος. Ο Κος Κωστούλας είναι άξιος συγχαρητηρίων που έκανε τον Παναιτωλικό την μοναδική επαρχιακή ομάδα καλύτερη από πολλές ακόμη και ιστορικές ομάδες. Παρόλα ταύτα είναι η πρώτη μου τρυφερή αγάπη καί ανάμνηση….από την ιδιαίτερη πατρίδα μου.
Οι ομογενείς στις ΗΠΑ ασχολούνται με τις τοπικές ομάδες (όπως ο Παναιτωλικός) από τα μέρη όπου κατάγονται; Η προτιμούν να δηλώνουν κάποια μεγάλη ομάδα;
Εἰμαστε μερικοί φανατικοί (μέ τήν καλή έννοια) πού δεν ξεβαφώμαστε μέ τίποτα αλλά καί πολλοί τών οποίων οί τοπικές ομαδούλες, δεν κάνουν θόρυβο…και ίσως να μην είναι και αυτοί οπαδοί του αθλήματος σε υψηλό βαθμό…
Σαφώς η οικονομική κρίση μονοπωλεί τις συζητήσεις σας στο εξωτερικό όταν συναντιέστε με άλλους Έλληνες τις διασποράς. Τι θέση έχει το ποδόσφαιρο σε αυτές και αν οι νέοι ασχολούνται με αυτό, πόσο μάλλον σε μια χώρα που δεν θεωρείται ο “βασιλιάς των σπορ”.
Οί Ελληνες πού είναι φανατικοί φίλαθλοι του σπόρ, έχουν την δυνατότητα να βάζουν δορυφορική κεραία και να πληρώνουν μιά μηνιαία συνδρομή καί να βλέπουν τα κυριότερα μάτς τής Ελλάδος. Τώρα εάν προσθέσεις καί την διαφορά της ώρας (7 ώρες στίς Ανατολικές Πολιτείες) μερικές φορές όταν επί παραδείγματι παίζουν κύπελλο τίς καθημερινές, πολλούς από εμάς μας κολλάει πυρετός και βήχας από την προηγούμενη μέρα καί…κοπάνα από τήν δουλειά. Αυτό φυσικά είναι ευκολότερο γι΄αυτούς πού δεν έχουν μαγαζιά….
Αν είχατε την ευχέρια εσείς ή κάποιος άλλος στις ΗΠΑ θα επένδυε ποτέ στο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και πόσο μάλλον σε μια τοπική ομάδα;
Εγώ είχα κάποια ευκαιρία πριν έρθει ο Κος Κωστούλας όταν είχα μιλήσει με κάποιον τέως παίκτη μέ τον οποίον είμαστε φίλοι. Τότε η ομάδα ήταν στην Δ Εθνική. Πάντως βλέποντας μερικά πού τραβάει ο Κος Κωστούλας από μιά μικρή μερίδα οπαδών…καί την νοοτροπία των ντόπιων…η οποία είναι κόντρα με τους κανόνες τής ΑΓΟΡΑΣ, σίγουρα δεν θα επένδυα. Η ομάδα ΑΝΗΚΕΙ στον ιδιοκτήτη, το όνομα και η ιστορία της ανήκουν στόν κόσμο ΤΗΣ.
Ποιες είναι οι προσδοκίες σας για το μέλλον του Παναιτωλικού;
Μαζί του ξανά στην Α Εθνική (δέν μου πάει νά την λέω Superleague)
Επισκέπτεστε συχνά το Αγρίνιο;
Τουλάχιστον μιά φορά τον χρόνο κάι πάω γήπεδο επειδή ως επί το πλείστον έρχομαι το φθινόπωρο. Αγαπώ την γενέτειρά μου όσο πολλοί ίσως να μην καταλαβαίνουν και μπορώ να σας πω ότι έχει αλλάξει πολύ , περισότερο πρός τό καλό, αλλά η κύρια συμπεριφορά τών ανθρώπων δεν είναι αυτή που εμείς αφήσαμε πίσω. Κατάλαβες φούλη μ? (Αυτό τό γράφω γιατί είναι άκρα Αγρινιώτκο(!))