ΚΑΜΑΡ(Α)ΩΤΗ ΝΙΚΗ 0-2 ΣΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ,
ΤΟΝ «ΠΟΥΛΗΣΑΝ» ΟΙ ΙΣΟΒΑΘΜΙΕΣ
Το «σενάριο» ήταν εκ προοιμίου δύσκολο για τον Παναιτωλικό. O Τίτορμος του Μάκη Χάβου χρειαζόταν εκτός απ΄τη δική του νίκη και κάποιους δύσκολους συνδυασμούς αποτελεσμάτων για να πανηγυρίσει από απόψε την πολυπόθητη άνοδο στη SuperLeague.
Από την άλλη και ο γηπεδούχος Ηρακλής καιγόταν όσο τίποτε άλλο για τη νίκη η οποία – όπως αποδείχθηκε στο τέλος- θα του έδινε το πολυπόθητο εισητήριο της ανόδου. Οι δε ανακοινώσεις που είχαν προηγηθεί από πλευράς γηπεδούχων δυναμίτισαν ακόμη περισσότερο το κλίμα με τον Παναιτωλικό να καλείται πλέον να αγωνιστεί εξαντλώντας τις δικές του πιθανότητες σε ένα άκρως εχθρικό κλίμα.
Με αυτά τα δεδομένα και τον Παναιτωλικό να μην κρατά ούτως ή άλλως την τύχη στα χέρια του, το «διπλό» φάνταζε ακόμη πιο δύσκολο. Τελικά αποδείχθηκε ότι για το συγκεκριμένο Παναιτωλικό τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο και τα δύσκολα μπορούν να γίνουν εύκολα και απλά.
Ξεκινώντας το παιχνίδι, η νευρικότητα και το παιχνίδι κέντρου ήταν αυτό που κυριάρχησε στο τερέν με τους παίκτες των δύο ομάδων να προσπαθούν να επιβάλουν το ρυθμό τους. Τα καλά μαντάτα όμως που άρχισαν να έρχονται από τα άλλα γήπεδα έφτασαν γρήγορα στα αυτιά του Καμαρά και της παρέας του και αυτοί μετά βάλθηκαν να κάνουν τα…αυτονόητα.
Το 0-1 του Ανρί με εντυπωσιακό γυριστό σουτ στο 35’ ήταν το έναυσμα για τους πρώτους πανηγυρισμούς και η πρώτη μεγάλη μαχαιριά στην ομάδα του Ηρακλή η οποία έδειξε να αποσυντονίζεται πλήρως.
Με τη μάχη να μαίνεται στα υπόλοιπα «μέτωπα» και τους Εργοτέλη, Απόλλωνα να μην έχουν τα αποτελέσματα που θέλουν, ο Παναιτωλικός έγινε αφεντικό της αναμέτρησης απέναντι σ’ έναν Γηραιό που μη έχοντας τίποτε άλλο να κάνει οδήγησε το ματς στην ένταση και το… ξύλο με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου να βρίσκει μεν τον Παναιτωλικό να προηγείται δικαιότατα με 0-1, τις δε ομάδες όμως να συνεχίζουν με δέκα παίκτες. Κι αν η αποβολή του Ουκάρ ήταν απολύτως δικαιολογημένη, η ενέργεια του Στεφανάκου έμοιαζε με «έγκλημα» μιας και ο πορτιέρο των αγρινιωτών δε συγκράτησε τα νεύρα του ενώ δεν υπήρχε κανένας λόγος να προβεί σε κάτι τέτοιο.
Οι ισοπαλίες σε Μυτιλήνη και Πάτρα και ο «άσσος» που διαγραφόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή στο πανθεσσαλικό παρέπεμπαν σ’ ένα χιτσκοκικό φινάλε. Με μια διαφορά: Τα επεισόδια που είχαν προηγηθεί σε Καυτατζόγλειο και Μυτιλήνη (όπου υπήρξε και εκεί διακοπή αρκετών λεπτών), αναγκαστικά οδήγησαν σε καθυστέρηση της έναρξης του δευτέρου ημιχρόνου με τα υπόλοιπα παιχνίδια να έχουν ήδη ξεκινήσει.
Η έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου και η συνέχεια και το τέλος του αγώνα στο Καυτατζόγλειο απέδειξαν τελικά ότι μόνο υπερηφάνεια μπορεί να νοιώθει κάποιος γι’ αυτό τον Παναιτωλικό. Με τον Απόλλωνα να έχει πάρει κεφάλι στο σκορ και τον Εργοτέλη να ισοφαρίζει στο δικό του παιχνίδι, θα περίμενε κάποιος ότι οι κιτρινομπλέ χωρίς πλέον ενδιαφέρον θα τα παρατούσαν. Αντιθέτως, έγινε το αντίθετο.
Η κυριαρχία του Παναιτωλικού συνεχίστηκε με την ομάδα του Μ. Χάβου να αποδίδει εξαιρετικό ποδόσφαιρο κάνοντας τον Ηρακλή να μοιάζει ομαδούλα και τους δέκα πλέον παίκτες να μη… χαμπαριάζουν ούτε από έδρα ούτε από πίεση ούτε από το ότι ο αντίπαλός τους καιγόταν για τη νίκη μιας και αν γύριζε το παιχνίδι, ο Ηρακλής θα έπαιρνε το απευθείας εισητήριο.
Μεστό ποδόσφαιρο, σφιχτή άμυνα και φαρμάκι αντεπιθέσεις ήταν τα στοιχεία του Παναιτωλικού με ένα Καμαρά να κάνει κυριολεκτικά όργια και τους αντιπάλους να δείχνουν ανήμποροι να παλαίψουν το παιχνίδι.
Διόλου τυχαίο το γεγονός ότι η εστία του Τακίδη ελάχιστα απειλήθηκε στο δεύτερο μέρος. Από την πλευρά του ο «αδιάφορος» από ένα σημείο και μετά Παναιτωλικός θα μπορούσε ουκ ολίγες φορές να πετύχει το δεύτερο τέρμα που θα κλείδωνε τη νίκη με τους Κουτσοσπύρο, Πασά και Φαβάλι να χάνουν μεγάλες ευκαιρίες.
Τη χαριστική βολή τελικά έδωσε ο «μέγας» απόψε Ανρί Καμαρά που με μια προσωπική ενέργεια στο 90’ πέτυχε το 0-2 στέλνοντας οριστικά το «μήνυμα» πως το dna τελικά του Παναιτωλικού αυτό ήταν, είναι και θα είναι: Ούτε ζήτησε ποτέ χάρη από κανέναν, ούτε πρόκειται να χαρίσει ποτέ κάτι σε κάποιον αντίπαλο. Ότι δικαιούται θα το ζητά και θα παλεύει για να το πάρει μόνο μέσα στο χόρτο. Εντός των τεσσάρων γραμμών. Ποτέ εκτός…
Το καμαρωτό (ελέω Καμαρά) «διπλό» του Παναιτωλικού τελικά δεν είχε αντίκρισμα. Τουλάχιστον όσον αφορά την απευθείας άνοδο μιας και οι «καταραμένες» ισοβαθμίες στέλνουν τον Παναιτωλικό στην τέταρτη θέση για να διεκδικήσει εκεί αυτό που περίτρανα και απόψε απέδειξε ότι του ανήκει: Την απευθείας άνοδο. Και με εμφανίσεις σαν τη σημερινή (συνυπολογιζομένων και των συνθηκών που έγινε το παιχνίδι), θα την κατακτήσει. Τα υπόλοιπα θα τα… πουν οι παίκτες του Τίτορμου στο τερέν. Οσονούπω.
Και για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, οφείλουμε να σημειώσουμε και κάτι τελευταίο για το διαιτητή κ. Σελίμο: Παρά τα θρυλούμενα, τα… προηγούμενα και τις ανακοινώσεις που είχαν προηγηθεί, είχε μια εξαιρετική διαιτησία μη «μασώντας» σε ένα ματς-φωτιά, προσπαθώντας (και πετυχαίνοντας) να μην αδικήσει καμία από τις δύο ομάδες. Ορθότατες και οι αποβολές των Ουκάρ και Στεφανάκου.
Όσο για την οργανωμένη παρουσία στο πέταλο των –λίγων αλλά ηρωικών- φιλάθλων του Παναιτωλικού, μια λέξη μόνο: Respect.
Συνθέσεις:
Ηρακλής (Γιάννης Χατζηνικολάου): Χουάντερσον, Σαββίδης, Βαγγελόπουλος, Χ. Παληγεώργος, Γ. Παληγεώργος, Λόπεθ, Νατσούρας (68′ Χιονίδης), Σιατραβάνης, Στεφανίδης, Ισαάκ (55′ Σουλίδης), Ουκάρ.
Παναιτωλικός (Μάκης Χάβος): Στεφανάκος, Μπακάκης, Ιωάννου, Κούσας, Δάρλας, Τζούνιορ, Σφακιανάκης, Σίσιτς, Μπελόν (45+15′ Τακίδης), Καμαρά, Κουτσοσπύρος (71′ Πασάς).
Π.Κ.