Το σύνθημα περί “νέου και παλιού” που παίζει με συνέπεια- θεωρώντας το γερό “χαρτί”- η επικοινωνιακή ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι…νέο. Το χρησιμοποίησε κατά κόρον ένας άλλος νέος στην πολιτική ίσως για πρώτη φορά με τόση διαρκή επανάληψη.
Ήταν ο βουλευτής, πλέον, Α. Κατσανιώτης, στην εκλογική μάχη για την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, που τα ήξερε καλά τα επικοινωνιακά. Παρότι έχασε σε εκείνες τις εκλογές από τον Απ. Κατσιφάρα, κατά γενική ομολογία τα είχε πάει πολύ καλά και άλλωστε στη συνέχεια τα πήγε πολύ καλύτερα. Έγινε βουλευτής που είναι κάτι πολύ πιο ξεκούραστο από το να είσαι Περιφερειάρχης, Αντιπεριφερειάρχης ή και Δήμαρχος, για όσους γνωρίζουν. Δεν έχεις ένα νομό στο κεφάλι σου με αίτημα για δρόμους ενώ δεν υπάρχουν λεφτά ή μια πόλη που περιμένει λεφτά για τα σχολεία της. Έχεις μόνο τη θλιβερή υποχρέωση να ακούς τον Ζουράρι μια στο τόσο…
Κοινώς το “νέο” πουλάει. Και δεν πουλάει γιατί έχει ιδέες ή λύσεις. Αντίθετα το “νέο” καμιά φορά έχει πιο σκουριασμένες ιδέες από κάποιους 90ντάρηδες. Ειδικά στην Ελλάδα όπου “προοδευτικό” θεωρείται ότι ονομαζόταν έτσι κατά τον 19ο αιώνα.
Όχι, ο λόγος που το νέο πουλάει και μάλιστα στους πιο ηλικιωμένους(οι νέοι ούτε πάνε να ψηφίσουν, ούτε είναι και τόσοι πολλοί ώστε να κρίνουν τα πράγματα) είναι πως ο κόσμος έχει σιχαμάρα για τους παλιότερους πολιτικούς. Και τους παίρνει όλους η μπάλα.
Θα μου πεις ο Δραγασάκης -που μαζί με τον Σταθάκη και τον Τσακαλώτο βοήθησαν να μην είμαστε τώρα στο κρεοπωλείο με δελτίο- δεν είναι παλιός πολιτικός; Δεν ξέρει τίποτε για τον φόνο; Ξέρει, αλλά πάντα μετράει ο αρχηγός πάνω από όλα για τον πολύ κόσμο.
Κι ο Τσίπρας, καλώς ή κακώς, δεν χρεώνεται τα κρίματα του παρελθόντος. Προφανώς και λέει ψέματα, αλλά “δεν έκλεψε”. Προφανώς και έχει ένα δυο φίλους επιχειρηματίες αλλά αυτοί “δεν είναι οι ολιγάρχες”. Προφανώς και οι ιδέες του δεν είναι καθόλου “νέες”. Μπορεί όμως να πει εκείνο που δεν έκρυψε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη: “Ναι, δεν υπάρχει μείωση στις συντάξεις. Απλά τα ταμεία δεν βγαίνουν και ζητάμε 24 ευρώ από τους συνταξιούχους για να μην πέσει η σύνταξή τους κάτω από ένα συγκεκριμένο επίπεδο”. Ας το έλεγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτό και θα διαβάζατε για τα ποτάμια αίματος που χύνει ο νεοφιλελευθερισμός.
Λένε πολλοί, “μα είναι νέο η Τασία, ο Δρίτσας, ο Φλαμπουράρης;”. Όχι δεν είναι. Αλλά είναι ο Τσίπρας, όχι ο Μεϊμαράκης. Κι αυτό θα βαρύνει στο τελικό αποτέλεσμα, παρά την συσπείρωση που προκαλεί ο Βαγγέλας και όλα τα άλλα συμπαθητικά.
Εκτός κι αν ο ίδιος ο Τσίπρας δεν το επιθυμεί, οπότε πάμε σε κουβέντα “καραμανλίδικη”…
Γ.Συμψηρής
1 Σχόλιο
Μπροστάρηδες στα νιάτα του συριζα ο Φλαμπουράρης και ο Κουρουμπλής. Ότι πιο φρέσκο κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Κρίμα που έφυγε και το θείο βρέφος του σταλινισμού ο Γλέζος. Και πάνω από όλα ο Μπένζαμιν Μπάτον της πολιτικής , ο Αλέξης Τσιπραντρέου.