Πολλά γράφονται και λέγονται για τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη. Από το κλασικό και τετριμμένο σλόγκαν ότι είναι «οι κρισιμότερες εκλογές στην ιστορία της Ελλάδας», μέχρι το επίσης τεχνητό, πολλές φορές, δίλημμα ανάμεσα στη μια ή την άλλη επιλογή. Στις 25 του Γενάρη, ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας μας μέσα σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον. Είχε, από τη μια μεριά, απέναντί του το Ευρωπαϊκό κατεστημένο και τα κόμματα της ευρωπαϊκής δεξιάς να είναι κυρίαρχα στο πολιτικό παιχνίδι και να έχουν την εξουσία στη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της Ευρώπης και από την άλλη, τα ελληνικά κόμματα να έχουν θέσει ως μοναδική τους πολιτική επιδίωξη να αποτελέσει ο ΣΥΡΙΖΑ αριστερή παρένθεση, ώστε να επανέλθουν στην εξουσία και να συνεχίσουν το γνωστό δρόμο της διακυβέρνησης που ο λαός καταδίκασε με την ετυμηγορία του στις 25 του Γενάρη. Από κοντά, βέβαια, συνήγοροι και υπερασπιστές τα διαπλεκόμενα μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όλα απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, από το φόβο μήπως χάσουν την ασυλία και τα προνόμια που τους εξασφάλισαν τα κόμματα της διαπλοκής ,ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ,με αντάλλαγμα την πολιτική τους στήριξη και την προπαγάνδα στον Ελληνικό λαό παραπληροφορώντας τον συστηματικά.
Κοινός ο στόχος όλων : να μην πετύχει η κυβέρνηση της Αριστεράς και αποτελέσει παράδειγμα μίμησης για τις άλλες χώρες της Ευρώπης που δοκιμάζονται από την κρίση και, κυρίως, για τις νότιες χώρες ,στις οποίες αναπτύσσονταν ανάλογα πολιτικά κινήματα που αμφισβητούσαν την εξουσία των δεξιών κομμάτων. Πιέσεις , απειλές, εκβιασμοί καθημερινά, οικονομική ασφυξία, « αποκάλυψη» μυστικών σχεδίων του ΣΥΡΙΖΑ για έξοδο από την Ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή και δεκάδες άλλα ευφάνταστα σενάρια καταστροφής και καταστροφολογίας . Ό,τι κακό συνέβη σ΄ αυτή τη χώρα, οφείλεται στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και κουβέντα για το ποιος την χρέωσε με 340 δις ευρώ. Μια ολόκληρη Ευρώπη απέναντι στην Ελλάδα, με συμπεριφορές που βρίσκονταν πολύ μακριά από κάθε έννοια αλληλεγγύης, ισοτιμίας, μια Ευρώπη πολύ μακριά από τις ιδρυτικές της αρχές και αξίες.
Κάθε διαπραγματευτική προσπάθεια το 6μηνο αυτό, έπεφτε στο κενό και δεν συναντούσε μόνο το τείχος των δανειστών και των εταίρων, αλλά και την υπονόμευση από τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ., του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, που ως μόνιμη επωδό είχαν την προτροπή να υπογράψει η κυβέρνηση, όποια συμφωνία της φέρουν οι δανειστές.
Έξι μήνες διακυβέρνησης «δια πυρός και σιδήρου», με καθημερινό τον κίνδυνο της χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ, όπως είναι φυσικό, δεν άφησαν πολλά περιθώρια στην κυβέρνηση να ασχοληθεί με τα προβλήματα της καθημερινότητας και να αντιμετωπίσει τις παθογένειες ετών, που οδήγησαν το κράτος και τη διοίκηση στην κατάρρευση και την καθημερινή δυσλειτουργία που ταλαιπωρεί τους πολίτες και βλέπουν καθημερινά απέναντι τους, ένα εχθρικό κράτος.
Κι αν το εξωτερικό μέτωπο ήταν πολύ σκληρό και όλοι στρέφονταν κατά της νέας αριστερής κυβέρνησης, το εσωτερικό μέτωπο ήταν το ίδιο σκληρό και δύσκαμπτο σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, όπως αποκαλύπτουν πολλοί Υπουργοί που θήτευσαν, αυτό το διάστημα, σε κάποια υπουργική θέση ή άλλα στελέχη που υπηρέτησαν την κυβέρνηση από κάποια ανώτερη διοικητική θέση. Μια χώρα πραγματικά διαλυμένη, όπως ομολογούν, με έναν κρατικό μηχανισμό δομημένο με «υλικά» ευνοιοκρατίας, κομματισμού, αναξιοκρατίας και ατομικού βολέματος. Όπου βρεθήκαμε, λένε, συναντούσαμε ένα κράτος, κυριαρχούμενο από ομάδες και οικογενειακές φατρίες συγγενών, φίλων και ευνοούμενων των κυβερνώντων και όμηρο αυτών των ομάδων. Παντού κυριαρχούν και είναι γαντζωμένες πολύ καλά στην εξουσίας, στη διοίκηση και την ιεραρχία, οι πολιτικές φατρίες των Μητσοτάκηδων , των Καραμανλήδων, των Παπανδρέηδων , των Βενιζέληδων και όλων αυτών που διαχειρίστηκαν την εξουσία, τα τελευταία 40 χρόνια και βόλεψαν τους δικούς τους στον κρατικό μηχανισμό για να έχουν μόνιμη εκλογική πελατεία και δικούς τους ανθρώπους που θα προωθούν και θα υλοποιούν τα σχέδια των ισχυρών και των διαπλεκομένων. Δεν μπορούσαμε να τους «εξαρθρώσουμε» με τίποτα, λένε χαρακτηριστικά, πολλοί Υπουργοί, μοιάζουν με τις συμμορίες της νύχτας που δεν υπακούουν σε καμιά αρχή δικαίου και έννομης τάξης.
Η εμπειρία ,λοιπόν, της 6μηνης διακυβέρνησης από την Αριστερά ήταν απλώς μια εμπειρία και μια έκπληξη , στην ουσία ένα σοκ, για όλα αυτά που συμβαίνουν στον κρατικό μηχανισμό που η προσπάθεια ελέγχου και τιθάσευσης, μοιάζει, περίπου, με την προσπάθεια εξόντωσης της λερναίας ύδρας. Και δεν είναι υπερβολικές οι εκτιμήσεις αυτές για το μέγεθος του κακού που έχουν κάνει στο κράτος και τη δημόσια διοίκηση οι μέχρι σήμερα κυβερνώντες που τα αντιμετώπιζαν ως φέουδα .Αρκεί, να σκεφθούμε μόνο τι έγινε με τους Διοικητές των Νοσοκομείων που τους ζήτησε ο Υπουργός Υγείας να παραιτηθούν, αφού ως κομματικά στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν τους στόχους και την πολιτική της νέας κυβέρνησης. Αυτοί, αντί να παραιτηθούν από ευαισθησία και να διευκολύνουν το έργο της κυβέρνησης στον τομέα της υγείας, που βρισκόταν και βρίσκεται σε δεινή θέση, όχι μόνο δεν παραιτήθηκαν, αλλά επικαλέστηκαν το νόμο για διεκδίκηση χιλιάδων ευρώ, για το υπόλοιπο της θητεία τους, υπονομεύοντας, παράλληλα, καθημερινά, το έργο της κυβέρνησης στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας. Του λόγου το αληθές αποδεικνύει η καταγγελία, κατά την παρουσίαση των υποψηφίων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου στο Αγρίνιο, σύμφωνα με την οποία οι διοικητές των Νοσοκομείων Αγρινίου και Μεσολογγίου δεν έδωσαν ούτε καν τα κενά στο Υπουργείο για τις θέσεις των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού που χρειάζονται!
Τέτοιες προκλητικές συμπεριφορές και υπονομεύσεις αντιμετώπισε καθημερινά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπάθησε να τιθασεύσει ένα “άγριο θηρίο» και όπως είναι φυσικό, αυτό δεν γίνεται σε 6 μήνες. Χρειάζεται χρόνος, επιμονή, υπομονή και κυρίως πολιτική βούληση.
Στις εκλογές της Κυριακής, θα πρέπει ο ελληνικός λαός να δώσει αυξημένη πλειοψηφία στο ΣΥΡΙΖΑ ,για να του δοθεί η ευκαιρία, για πρώτη φορά, να κυβερνήσει τώρα πλέον νηφάλια, οργανωμένα, μεθοδικά, απαλλαγμένος από το άγχος της χρηματοδότησης της χώρας και έχοντας διδαχθεί από τα λάθη της 6μηνης διακυβέρνησης. Γιατί μπορεί να μην τα κατάφερε στον τομέα της διοίκησης και της αλλαγής της δομής του κράτους, αλλά, από την πρώτη στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε τα ανθρωπιστικό του πρόσωπο και με ποια μεριά των πολιτών είναι. Τα μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση, το κυνήγι της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου, το άνοιγμα των διαφόρων λιστών και η παραπομπή των ενόχων στη δικαιοσύνη, μαζί με πολλά άλλα μέτρα υπέρ των αδυνάτων και των φτωχών ,είναι ισχυρά δείγματα γραφής για το προς τα πού θα κινηθεί η κυβέρνηση, τη νέα τετραετία που θα της εμπιστευτεί ο λαός με την ψήφο του. Είναι η πρώτη και μοναδική ευκαιρία να δοκιμαστεί η Αριστερά στη διακυβέρνηση. Όλους τους άλλους τους είδαμε και τους ζήσαμε. Να δοθεί στην Αριστερά η ευκαιρία να κάνει ρεαλιστικές τομές και αλλαγές σε μια συγκεκριμένη πραγματικότητα. Αν αυτό δεν το κάνει ,οι πρώτοι που θα την καταδικάσουμε και θα την εγκαταλείψουμε θα είμαστε όλοι εμείς που σήμερα την στηρίζουμε. Αν δεν κυβερνήσει σωστά η Αριστερά, η οπισθοχώρηση θα είναι πολύ μεγάλη. Η δημοκρατία θα αποδυναμωθεί και ο νεοναζισμός θα φαντάζει ως λύση, ίσως, απελπισίας και εκδίκησης μεγάλης μερίδας των πολιτών. Αλλά , το γιατί θα συμβεί αυτό, δεν έχει και πολύ σημασία. Ο λαός στην απελπισία του οδηγείται σε ακραίες λύσεις. Η ίδια η ιστορία το έχει αποδείξει . Το αποτέλεσμα θα μετρήσει και τότε θα είναι πολύ αργά.
Η Αριστερά έχει παρελθόν αγώνων,θυσιών, αλλά και λαθών. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλα λάθη!
*Ο Κώστας Φ.Μαραγιάννης είναι φιλόλογος, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου
E-mail:maronkon@yahoo.gr
1 Σχόλιο
κ. Μαραγιάννη, θα έπρεπε να είστε περισσότερο προσεκτικός στα γραφόμενά σας γιατί μένουν. Για ποιά αριστερά μας μιλάτε; Τί ήταν αυτά που υπέγραψε κ. Μαραγιάννη; Συναγωνίζεται επάξια τον Λοβέρδο αυτή η “αριστερά”. Ντροπή….