Κάνοντας μια μικρή ανασκόπηση της προεκλογικής περιόδου δεν αξίζει κανείς να σταθεί σε προεκλογική κριτική προσώπων και επιχειρημάτων.
Μένει η πικρή γεύση του παλαιού να συνωστίζεται με το νέο μέτριο να συνωστίζεται στα τελευταία βαγόνια της θλιβερής αμάξης.
Μένει η πικρή γεύση του προεκλογικού λόγου με αόριστες αναφορές, με κανένα σχέδιο ανάκαμψης, με καμιά αναφορά στον τόπο μας, την Αιτωλοακαρνανία και τα ζητήματα της.
Μένει η πικρή γεύση της περιοδείας στελεχών των κοινοβουλευτικών κομμάτων ( που πλέον έχουν πολλαπλασιαστεί σαν τις αμοιβάδες) και των περαντζάδων μαζί. Μόνο που αυτές προσκρούουν σε παγερά αδιάφορα βλέμματα και μειδιάματα αντί χαμόγελων από μακριά.
Στις εκλογές αυτές της ελπίδας μόνο μια ευχή μένει. Να μην ξαναζήσουμε ποτέ τέτοιες απαισιόδοξες εκλογές σαν και αυτές.
Ανεπιστρεπτί να μην ξανάρθουν τέτοιου είδους.
Αντί αυτού, από την επόμενη μέρα των εκλογών ας ξεκινήσει με ουσία η επίκληση του Σικελιανού δεκαετίες πριν:
Ὀμπρὸς βοηθᾶτε νὰ σηκώσουμε τὸν ἥλιο πάνω ἀπ᾿ τὴν Ἑλλάδα,
(…)
Ὀμπρός, παιδιά, καὶ δὲ βολεῖ μονάχος ν᾿ ἀνέβῃ ὁ ἥλιος,
Άγριος
2 Σχόλια
Ενω οταν τα σκέπαζε ολα η πλαστική σημαία , οι κόρνες και τα ουρλιαχτά των μικροφώνων ηταν καλύτερα . Οταν οι προτροπές “τσοβόλα δώστα ολα ” ηταν το κεντρικό προεκλογικο σκηνικο ηταν όμορφα . Οταν γέμιζαν τα γραφεία απο νεοδιορισμένους ρουσφετολάγνους ήταν δημοκρατικές εκλογές . Κρίμα στο κρίμα σας .
Άσε ρε μάστορα που θα το παίξεις και τιμητής της πολιτικής κάθαρσης. Το κρίμα στα μούτρα σου