Πριν λίγα 24ωρα η Χρυσή Αυγή έβγαζε μια ανακοίνωση που αποκαλούσε την Στάη “σταφιδιασμένη κότα” και μαζί με την Πυργιώτη ουσιαστικά τις αποκαλούσε καθεστωτικές και κρατικοδίαιτες(συν το ότι η μία…μπεμπεκίζει κιόλας). Κάποιοι του…αστικού τύπου τόνισαν το γεγονός και το καυτηρίασαν. Αλλά, φευ, δεν είχαν και πολύ ενέργεια για κάτι τέτοιο όταν διαπίστωσαν ότι η πλειοψηφία του κόσμου από μέσα του ή από έξω του είπε “να αγιάσει το στόμα τους…”. Και επειδή πάνω από όλα είναι τα πελατάκια προοδευτικά άρχισαν οι γαργάρες. Οι πιο πολλοί σιώπησαν γιατί κάπου θα έπιασαν τον εαυτό τους να έχουν γράψει για τα φερέφωνα και τους ρουφιάνους κλπ, κλπ. Κάτι παρόμοιο έγινε χτες και στο Αγρίνιο όπου το ίδιο κόμμα περίλαβε μια εφημερίδα, την Εβδομάδα και τη λούζει με αντίστοιχα καλλωπιστικά στοιχεία. Και πάλι είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί πολύς κόσμος να συμφωνήσει με όλα αυτά, ίσως στα μουγκά ίσως στα πιο φωναχτά. Και μόνο η αναφορά σε “κατάλοιπα του ΠΑΣΟΚ” αρκεί.
Ζούμε σε παράξενες εποχές, αυτό είναι βέβαιο. Η ρητορική για παράδειγμα “του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας” περιλαμβάνει όσους από πάντα τα έλεγαν αλλά πλέον και τον Κούικ και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε και τη Χ.Α. Ή μήπως δεν έχει βγάλει στη περιοχή μας ουκ ολίγες ανακοινώσεις για το θέμα, όπως και ερωτήσεις σκληρές, κοινοβουλευτικές. Το ίδιο και οι ιδιωτικοποιήσεις “που έρχονται” στο νερό. Το ίδιο και η “δωρεάν και δημόσια παιδεία” την οποία πρέπει να προστατέψουμε, όπως διάβασα κάπου, έστω και αν χρόνια τώρα ξέρουμε ότι ούτε δωρεάν είναι ούτε δημόσια, καθώς “οι γονείς δεκαετίες τώρα βάζουν το χέρι στην τσέπη”. Γιατί, θα πει κάποιος, σε τι έχουν άδικο σε όλα τα παραπάνω όλοι; Και μήπως ρίχνουμε νερό στο μύλο της θεωρίας των άκρων; Μα μόνο τυφλός δεν βλέπει ότι ίδια αντιμετώπιση και ίδια προσέγγιση ίδιων θεμάτων προκαλεί ένα διαγκωνισμό μην τυχόν και μας προλάβουν οι απέναντι και για να το λύσουμε αυτό πρέπει να καταφύγουμε στη φανερή και ωμή βία πολλές φορές, διότι δεν φτάνουν οι καταγγελίες όταν το target group είναι κοινό.
Με αφορμή τα (εν ολίγοις κατασκευασμένα)δίπολα “εθνική ανεξαρτησία-υποταγή στους ξένους” ή “κρατικός έλεγχος/ιδιωτικοποιήσεις σε όλα” οι πιο σώφρονες θα πρέπει να αρχίσουν να ανησυχούν για το γεγονός ότι συμφωνούν σε όλα με προαιώνιους εχθρούς τους. Γιατί αν για παράδειγμα το καθεστώς και οι υπηρέτες του έχουν μεγαλύτερη ιδεολογική απόσταση από σένα ή θεωρείς ότι κάνουν πιο μεγάλο κακό στη ζωή σου από τον θεωρούμενο μισητό σου αντίπαλο, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Τα παραδείγματα είναι πολλά και ανησυχητικά. Ο Πειραιώς Σεραφείμ έχει ανοίξει βεντέτα με τη Χρυσή Αυγή από άλλη αφετηρία από την Αριστερά, αλλά για πρώτη φορά φτιάχνεται ένας κοινός εχθρός που απαντάει για “πράκτορες του σιωνισμού” κάτι που ούτε λίγο ούτε πολύ το δέχεται ο πολύς κοσμάκης. Ποιος βγαίνει ωφελημένος μην απαντήσετε αν δεν δείτε τα τελευταία γκάλοπ. Δεν είναι μόνο αυτά: Είδε κανείς τι έγινε στην Αγγλία με το πετσόκομα μέσα στο δρόμο ενός στρατιώτη και τα βίντεο να τραβάνε από ανθρώπους/πρόβατα που καθόταν και κουβέντιαζαν με τσεκουροφόρους; Μήπως τα σχόλια στην Ελλάδα ήταν σε μεγάλο βαθμό ομογενοποιημένα από όλες τις πλευρές για να δικαιολογήσουν τη φρίκη; Μήπως έχει διαβάσει κανείς τι λέει π.χ. η Χρυσή Αυγή για τον πόλεμο στη Συρία, όπου υποστηρίζει τη…Χεζμπολάχ και τον Άσαντ γιατί απέναντι είναι οι Αμερικάνοι, οι Τούρκοι και οι παλαβοί σαλαφιστές μουτζαχεντίν; Ξέρει κανείς ποιοι άλλοι χώροι λένε τα ίδια; Ή μήπως δεν σκόρπισε ρίγη ενθουσιασμού ο…Αμερικάνος δημοσιογράφος που αποκάλεσε τον Πάγκαλο χοντρομπάσταρδο, σε αριστερούς και δεξιούς; Κάποιοι θυμίζουν ότι από συγκυρία η δική μας περίπτωση του αυτόχειρα που έγινε σύνθημα στους τοίχους πριν από 2,5 χρόνια δεν έμοιαζε με την προχτεσινή αυτοκτονία από καμπαναριό εκκλησίας στη Γαλλία που ανέλαβε να την οικειοποιηθεί η Μαρί Λεπέν. Απλά η δική μας περίπτωση είχε άλλη ιδεολογική αφετηρία ο αυτόχειρας ήταν αριστερός ενώ στη Γαλλία στέλεχος της ακροδεξιάς. Κι αν αύριο οι ήρωες δεν είναι “οι δικοί μας”;
Μα τα προβλήματα είναι κοινά, θα πει κάποιος, και σε τελική ανάλυση η γη μας που την πουλάνε για ένα κομμάτι ψωμί δεν βλέπει ιδεολογίες. Σίγουρα; Γιατί αν ο αστικός τύπος, οι ρουφιάνοι, οι καθεστωτικοί, ο ξένος παράγοντας, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι κρατικές παροχές και οι διορισμοί, οι τραπεζίτες και ο καπιταλισμός είναι κοινός τόπος και σε χωρίζει η αντίληψη για το έθνος, το ποια βία είναι δικαιολογημένη, ποιος είναι φασίστας και το πόσοι πρέπει να είναι οι μη γηγενείς που ζουν εδώ, τότε οι αποστάσεις έχουν ήδη μικρύνει. Και η Ιστορία διδάσκει ότι όταν τα κράτη βρέθηκαν προ ενός πολέμου ή μιας καταστροφής, κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν τις καταστάσεις και επικράτησαν επί όλων των υπολοίπων με σημαία πάντα τη δικαιοσύνη και το φάγωμα των προνομιούχων. Απλά αλλού ήταν ο ένας νικητής , αλλού ο άλλος…
Γ.Σ.