Λαϊκή αγορά… στην «πόλη – αγορά». Η λειτουργία της έχει αναδειχθεί ως ένα απ’ τα σημαντικότερα προβλήματα που κατ’ επανάληψιν έχει απασχολήσει τις τοπικές αρχές. Ο σχεδόν ανύπαρκτος έλεγχος και η αδυναμία των αρμοδίων υπηρεσιών να εφαρμόσουν το νόμο, όπου απαιτείται, δημιουργεί την αίσθηση της απόλυτης ασυδοσίας, η οποία συχνά ενισχύεται απ’ τις αντιπαραθέσεις των εμπλεκομένων επαγγελματικών ομάδων. Η «Συνείδηση» πήγε στη λαϊκή, μίλησε με παραγωγούς και καταγράφει σήμερα τα πραγματικά προβλήματα του χώρου, όπως μας τα μεταφέρουν οι άνθρωποι που τα βιώνουν καθημερινά.
Με τα βιομηχανικά προϊόντα συνεπώς, τις συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού προς τα εμπορικά καταστήματα, το κόστος των προϊόντων και τις «ασύμμετρες» τιμές τους ή τους ελέγχους, που κατά κανόνα δεν γίνονται, δεν θα ασχοληθούμε. Πρόκειται άλλωστε για ζητήματα που στο παρελθόν έχουν κατ’ επανάληψιν αναδειχθεί απ’ τη «Σ». Ωστόσο θα σταθούμε σ’ αυτό που άπαντες οι παραγωγοί με τους οποίους μιλήσαμε μας κατήγγειλαν: Οι πάγκοι των πωλητών βιομηχανικών προϊόντων είναι διπλάσιοι ή και τριπλάσιοι απ’ αυτούς των πωλητών προϊόντων γης και θαλάσσης! Συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι η λαϊκή αγορά να έχει προ πολλού απολέσει το χαρακτήρα της, να έχει χάσει τον πραγματικό της ρόλο. Σαφώς και τα βιομηχανικά προϊόντα είναι απαραίτητο να υπάρχουν στη λαϊκή, ώστε να δίδεται η δυνατότητα στα φτωχά λαϊκά στρώματα να καλύψουν βασικές ανάγκες των οικογενειών τους, υποτίθεται όμως ότι η νοικοκυρά θα πάει στη λαϊκή πρώτα για να προμηθευτεί τα τρόφιμα της εβδομάδας. Οι ρόλοι όμως έχουν αντιστραφεί και τα προς κατανάλωση προϊόντα έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα… Η λειτουργεία της λαϊκής των παραγωγών κάθε Τετάρτη στην περιοχή του τραίνου ισορρόπησε κάπως τα πράγματα, δεν αναιρεί όμως τα παραπάνω.
- Παραγωγοί… μεταπράτες
Πρόβλημα όμως υπάρχει, καθώς φαίνεται, και με τις άδειες παραγωγού, αφού οι άνθρωποι πίσω απ’ τους πάγκους δεν είναι όλοι παραγωγοί. Οι πραγματικοί παραγωγοί που συναντήσαμε, μας κάλεσαν να ερευνήσουμε ποιοι και πόσοι «παραγωγοί» διατηρούν, εκτός απ’ τον πάγκο στη λαϊκή, καταστήματα μαναβικής ή άλλα τινά, ποιοι και πόσοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή ελεύθεροι επαγγελματίες σε διαφόρους τομείς. Αυτό βέβαια δεν είναι δική μας δουλειά, αλλά των αρμοδίων υπηρεσιών και δη εκείνων που εκδίδουν τις άδειες. Οι οποίες άδειες βγαίνουν, όχι στο όνομα του δημοσίου υπαλλήλου, αλλά της κόρης ή της συζύγου, ώστε τυπικά να είναι καθ’ όλα εντάξει…
Το μεγαλύτερο πρόβλημα πάντως, με άμεσες μάλιστα συνέπειες στον καταναλωτή που είναι ο τελικός αποδέκτης των προϊόντων, είναι το γεγονός ότι πολλοί παραγωγοί στις λαϊκές… δεν είναι παραγωγοί, αλλά μεταπωλητές. Τα προϊόντα που πουλάνε δηλαδή, δεν τα έχουν καλλιεργήσει οι ίδιοι, αλλά τα έχουν προμηθευτεί από μεσάζοντες, οι οποίοι διατηρούν το εύλογο κέρδος. Οι γεωπόνοι πάντως (ένας της Κοινότητας και ένας της Διεύθυνσης Γεωργίας) ποτέ δεν πήγαν στα χωράφια να ελέγχσουν τι γίνεται με τις άδειες και τα προϊόντα στους πάγκους… Παραγωγοί που χρόνια κάνουν αυτή τη δουλειά, μας είπαν πως ούτε μια φορά δεν δέχθηκαν την επίσκεψη γεωπόνων! Έτσι, με άδεια ενός προϊόντος κάποιος μπορεί να πουλά ως «παραγωγός» άλλα δέκα ή με καλλιέργειες δέκα στρεμμάτων να έχει παραγωγή που αντιστοιχεί σε διακόσια στρέμματα… Και ρωτάμε ευθέως: Αυτά, δεν τα βλέπει κανείς;
Φώτης Μπερίκος
Εφημερίδα «ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ»