Καλή ερώτηση το “έπρεπε να απεργούν οι δημοσιογράφοι αυτές τις μέρες;”. Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια και μάλλον έχει σχέση με μια αταβιστική αντίδραση που λέει ότι αγώνας=απεργία. Ότι δεν υπάρχει εργατική διεκδίκηση παρά μόνο με απεργία κι ας είσαι δικαστής ή δημοσιογράφος που υποτίθεται ότι η κοινωνία σου έχει εκχωρήσει ένα ρόλο ξεχωριστό(σημ: ο ρόλος βέβαια έπρεπε να περνάει από κόσκινο, να δίνεις όρκο, να μετρά η επάρκειά σου, αν ξέρεις γράμματα και άλλα πολλά καθώς τα πτυχία, όντως δεν είναι το μόνο κριτήριο για έναν δημοσιογράφο ή έναν γραφιά).
Η παραπάνω εξίσωση είναι σωστή αν είσαι εργάτης σε μια βιομηχανία, αν είσαι υπάλληλος, αν είσαι εργαζόμενος με τα χέρια ή το μυαλό στη δουλειά κάποιου. «Μα αυτό δεν είναι και οι δημοσιογράφοι;» θα ρωτήσει κάποιος. Όχι. Σε καμία περίπτωση. Κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι αλλά τότε πως θα ήταν κριτές μεγαλοδημοσιογράφοι που έχουν κάνει διαφήμιση για πολυτελές αυτοκίνητο και υπερπαραγωγές με κρατικά λεφτά;
Έχει γίνει, βλέπετε, μια τεράστια παρεξήγηση που ξεκινάει ακριβώς από το πώς αντιμετωπίζουν τους συναδέλφους τους οι διάφοροι…θεσμικοί του χώρου. Σαν την αναλώσιμη εμπροσθοφυλακή(λέγεται και «κρέας για κιμά» στη στρατιωτική αργκό) εκείνων που είναι στα ταμεία και τις ενώσεις (τους). Το λογικό δεν θα ήταν να είναι ανοιχτά τα ΜΜΕ και να επικεντρώνουν στο θέμα της ΕΡΤ; Ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι κερδισμένος από την όλη ιστορία είπε ότι διαφωνεί με τα κλειστά ΜΜΕ. Κι όμως οι συνδικαλιστές ξέρουν ότι ο μόνος τρόπος για…πειθαρχία είναι ένα μαύρο γενικό,παντού, αντίστοιχο με εκείνο που -εννοείται ότι- πολεμούν! Διότι αλίμονο σου λέει αν αφήσουμε το σινάφι μας να κάνει το κοντό και το μακρύ του!
Το κοινό δεν ξέρει ότι δεν είναι μόνο εκείνοι που απολαμβάνουν παχυλούς μισθούς που κυκλοφόρησαν αυτές τις μέρες, λαϊκίστικα βέβαια, από κυβερνητικούς κύκλους βέβαια, αλλά όχι τελείως ψεύτικα. Είναι και εκείνοι που έκαναν κουμάντο στο ποιος κολλάει ΙΚΑ, ποιος έχει μπλοκάκι και ποιος είναι σε μια ένωση που έχει παροχές, όχι αστεία.
Αλήθεια γνωρίζετε, μια και γράφουμε σε ένα περιφερειακό μέσο, ότι για κάθε προϊόν που διαφημίζεται στο Αγρίνιο, αν η έδρα της εταιρίας είναι εκτός νομού πληρώνετε αγγελιόσημο για τη διαφήμισή του στην πόλη σας; Και λέω «πληρώνετε» γιατί αυτό το…χαράτσι μετακυλύεται στον καταναλωτή στο ράφι. Ξέρετε τι είναι το αγγελιόσημο; Ένα τέλος θεσπισμένο από τον Τσολάκογλου(ναι, ναι, τον γνωστό σε όλους σας!…) υπέρ του ταμείου των δημοσιογράφων, κατά συντριπτική πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ. Υπέρ του ταμείου προσέξτε…Αλήθεια γνωρίζετε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων πεινάει; Ότι είναι ανασφάλιστη και έχει απορριφθεί από τις ενώσεις; Ότι στο Αγρίνιο δημοσιογράφοι με κολλητή δουλειά 12 και 14 χρόνων έχουν απορριφθεί για διάφορους «καταστατικούς» λόγους(ηλικία ή ένσημα του ΙΚΑ!) από μια ένωση που έχουμε με την…Θεσσαλία και την Εύβοια;! Ότι ήδη οι πιο πολλοί είναι στη ανεργία;
Οι πιο πολλοί γράφουν ή σε φίλους για να έχουν ένα βήμα, ή σε δουλειές που δεν αποφέρουν πάνω από 200 ευρώ το μήνα(μια ώρα σε τοπικό ράδιο-για όποιον πληρώνεται-δεν κάνει πάνω από 150 ευρώ, το μήνα, αν έχεις κανένα χορηγό)και αν βρεις 3-4 «δουλειές» μαζί και είσαι απίκο 10 ώρες, μπορεί να βγάζεις ένα μισθό οριακά, αλλιώς κάνεις άλλη δουλειά. Ανοίγουν ένα blog ακάλυπτοι νομικά και ανασφάλιστοι και τζογάρουν σε μια επικίνδυνη δουλειά γιατί, εκτός των άλλων, επιτρέπεται από το νόμο να γράφει όποιος το επιθυμεί ακόμα και αν δεν ζει από αυτό ή αν απλά κάνει την πλάκα του. Ουδέποτε μπήκαν κανόνες και ο λόγος ήταν για να έχουν οι καναλάρχες φτηνό δυναμικό και το κράτος πελατάκια.
Γιατί τα έγραψα όλα αυτά, τώρα ειδικά που το μείζον είναι η δημοκρατία και αυτό που ετσιθελικά πήγε να περάσει η κυβέρνηση, πολύ απλά γιατί τσιφλίκι τη θεωρούσαν και τη θεωρούν όλοι την ΕΡΤ: Διότι το ζήτημα είναι βαθιά ταξικό, έκφραση που είναι τόσο γνωστή και οικεία στα αυτιά όσων ασχολούνται με τα εργασιακά. Διότι και στην κρατική τηλεόραση υπάρχουν Πατρίκιοι και Πληβείοι και κανονικά θα έπρεπε να φύγουν εθελοντικά όσοι έχουν και άλλα αντικείμενα(που είναι κανονικοί μισθοί όχι…χαρτζιλίκια 350 ευρώ όπως συνήθως σε όλη την επαρχία) και να δουλέψουν όσοι έχουν μόνο την ΕΡΤ. Ακούτε κανέναν να λέει κάτι τέτοιο; Όχι.
Το θέμα, λοιπόν, είναι ταξικό γιατί η κάστα των μπροστάρηδων πλέον κάνει το δικό της παιχνίδι, αλλά και ιδεολογικό γιατί κάποιοι υψηλά ιστάμενοι έχουν μια αντίληψη για τα πράγματα που είναι έτοιμη να θυσιάσει την άποψη και τον πλουραλισμό για την “κοινωνική απελευθέρωση”. Χτες διεγράφησαν προσωρινά δημοσιογράφοι από συγκεκριμένο μέσο που θεωρείται «καθεστωτικό» και κανένας δεν είπε ότι πλήττεται δημοκρατία. Ένας παλιός διευθυντής του χάους/ΕΡΤ κατηγόρησε κι εκείνος το συγκεκριμένο μέσο, λέγοντας για τις άδειες που θα βγουν προς πώληση σε λίγες μέρες, λες υπάρχει ένας μόνο καναλάρχης στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι απλά ότι δεν τους κάνει ταξικούς συμμάχους το γεγονός ότι κάνουν το ίδιο επάγγελμα, με ανθρώπους που είναι αόρατοι από την «αλληλεγγύη» τους.
Ξέρετε, τον τελευταίο χρόνο απολύθηκε κόσμος σε ΔΟΛ, «Στο Κόκκινο», Flash, 902, Καθημερινή, Σκάι, Ριζοσπάστη, Έθνος. Αφήνω στην άκρη το αν αυτοί οι απολυμένοι έχουν ψυχή. Αφήνω στη άκρη το πόσες μέρες έκλεισαν τα ΜΜΕ γενικά ή ποια μέσα κλήθηκαν από τις ενώσεις να κάνουν απεργίες γι’ αυτό(η ΕΣΗΕΑ έκανε παραγγελιές για κλείσιμο μόνο επιλεκτικά σε μέσα που έκαναν τις απολύσεις). Θέλω να ρωτήσω αν είδατε κανένα πανό συμπαράστασης ή κανένα κύμα διαμαρτυρίας από πολίτες, για τους ανθρώπους αυτούς που σήμερα είναι στο 1,5 εκατομμύριο των ανέργων. Τι έγιναν οι καναλάρχες, η διαπλοκή, τα συμφέροντα; Μήπως επειδή δεν έλειψε «το τσέλο του 2ου και ο Χατζιδάκις και οι θύμησες από τα νιάτα μας»;
Να τι πιστεύω: Όλοι ξέρουν ότι «άλλη είναι η αξία της ΕΡΤ». Πράγματι. Όχι όμως μόνο για την «δημόσια και κοινωνική τηλεόραση που είναι αγαθό» ή γιατί «χωρίς δημόσια τηλεόραση δεν υπάρχει δημοκρατία»(αμφότερες αλήθειες ΑΝ η δημόσια τηλεόραση δεν εξυπηρετεί το Κράτος). Αλλά γιατί κρίνει πολιτικά μια απόφαση για λιγότερο ή περισσότερο κράτος. Και πάνω σε αυτό υπάρχουν ορκισμένοι που μπορούν να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους, γιατί, άλλωστε, με αυτό γεννήθηκαν και με αυτό ζουν. Αυτή είναι όλη τους η ζωή. Το Κράτος. Ακόμα και εκείνοι-σαν τον Κεδίκογλου πχ-που εννοείται ότι θέλουν λιγότερο Κράτος…
Γ.Σ.